Feu Dave Brubeck

Door velen geliefd en voor anderen overgewaardeerd. Wat er ook van zij Dave Brubeck was ongetwijfeld een van de beroemdste jazzmusici aller tijden. Op 5 december, op weg naar zijn cardioloog, 'heeft hij ons verlaten'. 92 jaar. Na een boeiend leven is 92 een mooie leeftijd om er mee op te houden.

De 4 of 5 generaties die hem gekend hebben zullen hem waarschijnlijk het meest associëren met het nummer 'Take Five', een evergreen in de jazz. Op 5 december dan ook vaak gehoord op de radio.

Niets mis mee behalve dat Dave Brubeck wel componist was maar niet van 'Take Five'. Daarvoor tekent zijn maat saxofonist Paul Desmond, die hij tijdens de Tweede Wereldoorlog in het Amerikaanse leger in Europa tegenkwam en waarmee hij in 1951 het 'Dave Brubeck Quartet' oprichtte. Ze bleven trouwens vrienden en speelden, terwijl ze elk hun eigen andere projecten hadden, vaak samen tot aan Paul Desmond's dood in 1977. Te veel whisky en Pall Mall.

Jullie zullen in de media het levensverhaal van Dave Brubeck wel gelezen hebben, vermoed ik en dus moet ik er hier niet teveel over uitwijden. Onthou vooral twee zaken.

Hij richtte in 1944 de eerste multi-raciale band 'The Wolfpack', op in het Amerikaanse leger, weigerde 'gigs' als hij enkel mocht spelen met blanke muzikanten of de zwarte muzikanten waarmee hij optrad zich in aparte kleedkamers (versta bezemhokken) moesten ophouden of na het optreden niet, net als de blanke muzikanten, in de zaal mochten komen. Nu is dat misschien allemaal normaal maar einde de jaren 40 en 50 was het wel revolutionair.

In het begin van zijn carrière kon hij geen muziek lezen (misschien is het mede daardoor dat hij muziek bedacht heeft die gemakkelijk te onthouden was). Later moest hij wel notenleer volgen maar hij hield er niet van en had er altijd veel moeite mee. Toch componeerde hij meer dan 250 thema's en schreef muziek voor ballet, orkest, oratoria en ook een mis(!)... Nu ja, niet iedereen is perfect.

Als laatste eerbetoon aan de grote mijnheer Dave Brubeck wil ik jullie vergasten op 3 maal mijn geliefkoosd nummer.

'Unsquare Dance' is een iconisch muziekstuk uit 1961. Geschreven in 7/4 maat, had Brubeck dit stuk oorspronkelijk bedacht omdat hij het publiek wilde ontmoedigen dat de gewoonte had om met handengeklap het ritme te begeleiden en daarbij wel eens vaker uit de maat dan op de maat sloeg. Hij componeerde het stuk in zijn auto op weg naar de opnamestudio en het werd in één keer opgenomen zegt de legende. Als dat waar is kan ik alleen maar 'chapeau' zeggen, hoewel ik vermoed dat het eerder 'één opnamedag' moet zijn. Op het einde van de originele opname hoort men de opgeluchte lach van drummer Joe Morello, blij dat hij die moeilijke oefening goed doorgespartelt is.

Palestina

Bulgarije, Estland, Duitsland, Hongarije, Letland, Litouwen, Nederland, Polen, Roemenië, Slovakije, Slovenië, Groot-Brittanië. Twaalf van de zevenentwintig EU-landen hebben zich onthouden bij de stemming van de VN-resolutie om Palestina als staat te  erkennen. Mossel noch vis, laf zoals altijd. Desmond Tutu heeft gelijk. Wat had de jury van het Nobelcomité geblowd toen het besliste de Nobelprijs voor de Vrede toe te kennen aan de EU?

Bij de enkele landen die hebben tegengestemd is er buiten de VS, Canada, Panama en enkele eilandstaatjes in de Stille Oceaan (die zodanig aan de VS schatplichtige zijn dat ze het steeds blindelings volgen in hun stemgedrag) ook een EU-lidstaat, Tsjechië, 

Ik vraag me af in hoeverre dat te maken heeft met de gemeenschappelijke en hardnekkige weigering van zowel de Tsjechen als de Israëli's om in het reine te komen met de brutale uitwijzingen en wreedheden die ze beide begingen in de jaren 40.

Ons geheugen is kort maar de Tsjechische Republiek is, net als Israël, een staat die in zijn moderne incarnatie gebaseerd is op massale etnische zuivering. Tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog hebben de ​​Tsjechen de overgrote meerderheid van de etnische Duitsers en Hongaren  met geweld uit Tsjecho-Slowakije verjaagd. De geforceerde verdrijving van etnische Duitsers uit Tsjechoslowakije ging gepaard met een aantal moordpartijen op burgers en seksueel geweld tegen vrouwen. Er zijn dus wel parallelen met de etnische zuivering van de Palestijnen in Israël een paar jaar later.

Wat er ook van zij, op de lange termijn, hoeveel decenia dat nog zijn weet ik niet, zal Israël de realiteit onder ogen moeten zien. Alles wat het doet vertraagt enkel het onvermijdelijke. 

Het apartheidsregime heeft in 1990 de handdoek in de ring moeten gooien. Eindelijk besefte de wereld dat het onmogelijk was om het voortbestaan van een staat als Zuid-Afrika verder te tolereren. Een staat waar een bepaalde groep de macht uitoefende en naar eigen willekeur een meerderheid negeerde, uitbuitte en opsloot in Bantoestans. 

Israël zal uiteindelijk moeten ervaren dat buiten de VS, Canada, Tsjechië, Panama en enkele eilandstaatjes in de Stille Oceaan (die zodanig aan de VS schatplichtige zijn dat ze het steeds blindelings volgen in hun stemgedrag), het grootste deel van de wereldbevolking, vooral in Europa en de islamitische landen niet langer zal aanvaarden dat een openlijk racistische staat miljoenen Palestijnse Arabieren onderdrukt. Dat een dergelijke staat een reeks Palestijnse Bantoestans creëert die vervolgens kunnen worden gebombardeerd wanneer het politiek opportuun lijkt. Het bestaan van Gaza en de Westelijke Jordaanoever  zal niet langer een aanvaardbare oplossing zijn voor het conflict. Uiteindelijk zal zelfs de steun van de VS aan Israël verminderen. De meeste Amerikanen zullen, liever vroeg dan laat, tot het besef komen dat steun aan Israël hun reputatie in het buitenland ernstige schade toebrengt. 

Jammer genoeg zullen in tussentijd de Israëli's nog vele malen bewijzen dat ze bereid en in staat zijn om de Palestijnen nog onnoemelijk veel leed aan te doen.

Gaza, hoeveel doden nog te gaan?

Hoe zou je onbewogen kunnen blijven bij wat er zich weer maar eens afspeelt in Gaza, Palestina, Israël? Mijn bloed kookt, razend word ik als ik zie en hoor wat er allemaal gebeurt.

Enkele dagen geleden ben ik begonnen aan een artikel over anti-zionisme versus anti-semitisme. Ik ben gestopt met schrijven.

Rationeel kan je dat misschien allemaal uitleggen en hopen dat diegenen die je lezen het ook (willen) begrijpen. Maar toen ik de rauwe, smerige beelden zag, las en hoorde wat er allemaal gezegd, beweerd en geschreven werd ben ik ziek geworden. Echt fysiek ziek. Ik moest kotsen, mijn bloeddruk scheerde weer hoge toppen. Ik heb radio en televisie afgezet en mijn computer uitgedaan. Ik ben gevlucht van de realiteit in Gaza, heb mijn huis wat opgeruimd en ben die avond vroeg in bed gekropen met een onschuldige thriller. Gisteren dan een aangename dag in even aangenaam gezelschap met wat kokkerellen, een korte wandeling en veel gezellig kletsen.

Er viel echter niet aan te ontkomen. 's Avonds sloop het conflict in ons gesprek en vandaag kan ik nier meer verder vluchten. Maar wat kan je doen?  Alle rotzakken de nek omwringen? De schijnheiligen in hun gezicht spuwen? Helaas, neen.

Je kan verzet plegen. 

Verzet kan vele vormen aannemen. Fysiek kan niet. Dit keer kan je het weer enkel, zoals zo vaak, door je te informeren en anderen te informeren. Door te protesteren, te manifesteren, petities te ondertekenen, anderen op te roepen tot verzet. Allemaal kleine zaken die elk op zich geen zoden aan de dijk zetten. Vele kleine zaken maken echter iets groot. Kennis is macht, informeer je dus, informeer en doe die kleine nietige zaken die misschien ooit iets teweeg zullen brengen. als de kleine nietige zaken die jij doet samengevoegd worden met al de kleine en nietige dingen van alle anderen.

Je begint met de internationale petitie te tekenen van Avaaz. Iets concreter  iets materieel kan je doen door geen Israëlische producten te kopen. Niet alleen meer de producten die in de bezette gebieden worden geproduceerd maar geen enkel Israëlisch product. Zeker tijdesn het jaareinde is er een overvloed aan bod vn verse en andere Israëlische producten in allerlei supermarkten. Boycott heeft geholpen om het apartheidsregime omver te werpen. Een ander apartheidsregime kan volgen.

Verder heb ik hier artikels en uitspraken (quotes zeggen ze tegenwoordig) samengebracht. Ze zijn niet per thema samengevoegd, ook zelden in het Nederlands maar ik vermoed dat dat geen bezwaar zal vormen. 

Dan de feiten. Je leest de krant, je luistert naar de radio en de televisie wil zeker niet achterblijven.  Maar eerst steeds voorbereid zijn: 

Verwar de Israëli's niet met joden en verwar de Joden niet met zionisten. 

De 12 regels van journalistieke onafhankelijkheid over het Midden-Oosten doornemen voor je door de media gehersenspoeld wordt.

Rabbi Weiss is een Amerikaan, activist en woordvoerder van een tak van Neturei Karta, een anti-zionistische groepering van Haredi Joden. Hij gelooft dat Joden tegen de staat Israël moeten ageren: "It would be forbidden for us to have a State, even if it would be in a land that is desolate and uninhabited."

Gisteren zondag waren minstens 14 van de slachtoffers vrouwen en kinderen. Tenminste 7 leden van één familie waaronder 4 kinderen.. Nog drie andere kinderen in een vluchtelingenkamp. Israëlische precisiebombardementen  Verder warden journalisten en de media ook doelwit. Pottenkijkers die journalisten, dat is algemeen geweten. 

Uitreksels uit het Likud-charter: 

"The Government of Israel flatly rejects the establishment of a Palestinian Arab state west of the Jordan river. The Palestinians can run their lives freely in the framework of self-rule, but not as an independent and sovereign state. Thus, for example, in matters of foreign affairs, security, immigration and ecology, their activity shall be limited in accordance with imperatives of Israel’s existence, security and national needs."

Hoe kunnen de Palestijnen onderhandelen met een regering die hun het recht op een staat ontzegt, het recht op elke vorm van bestaan anders dan dat van een bezet volk? 

Persmededeling van de Knesset (Israëlisch parlement op 18/11/2012: 

"Knesset Speaker Reuven (Rubi) Rivlin directed the Knesset’s Administrative Department to organize the shuttling of children from areas in the South and the villages around the Gaza Strip to the Knesset for educational and fun filled activities as the rocket attacks ensue. 

Knesset Speaker Reuven Rivlin: “This would be a truly inspiring way to give the children of the South some peace and tranquility”. The Knesset announced that it would fund the activity from beginning to end."

Rabbi Yaakov Yosef, vrij vertaald vanuit het Hebreeuws klinkt het zo:

"De IDF moet van de Syriërs leren hoe je moet doden en de vijand moet verpletteren.”

IDF: (in de propagandaoorlog is het Israëlische omgedoopt tot IDF, een afkorting voor  Israel Defence Forces (sic) 

Mededeling van Israëlisch leger op maandag 19 november 2012 17:40 uur:

“From the start of Operation Pillar of Defense, the IDF has attac."ked more than 1,350 targets in the Gaza Strip, 80 of them on Monday”.

Robert Fisk, iedereen kent hen wel, in The Independent:

"Hamas and Israel have opened the 'gates of hell' in Gaza yet again. And the number of journalistic cliches in hell is growing by the day."

Jonathan Cook, Brits freelance journalist die als enige buitenlandse journalist sinds 2001 in Nazareth woont:

“It is not, as Israel’s supporters allege, that Hamas is hiding among Palestinian civilians; rather, Israel has forced Palestinian civilians to live in a tiny strip of land that Israel turned into a war zone.”

Amira Hass is sind meer dan 20 jaar correspondent voor het Israëlische dagblad Haaretz. Sinds 1997 werkt en woont ze in Ramallah. 

“Israel's 'right to self-defense' - a tremendous propaganda victory - By supporting Israel's offensive on Gaza, Western leaders have given the Israelis carte blanche to do what they're best at: Wallow in their sense of victimhood and ignore Palestinian suffering.”⁽¹⁾

Gilad Sharon, zoon van vroegere eerste Minister en oorlogsmisdadiger Ariel Sharon:

“The residents of Gaza are not innocent, they elected Hamas. The Gazans aren’t hostages; they chose this freely, and must live with the consequences (…) We need to flatten entire neighborhoods in Gaza. Flatten all of Gaza. The Americans didn’t stop with Hiroshima – the Japanese weren’t surrendering fast enough, so they hit Nagasaki, too (…) There should be no electricity in Gaza, no gasoline or moving vehicles, nothing. Then they’d really call for a ceasefire (…) This needs to end quickly – with a bang, not a whimper.”

In het verleden heb ik op deze blog ook wat artikels gewijd aan het Midden-Oosten conflict. In het bijzonder een artikel naar aanleiding van de Gaza flotilla. Je weet nog wel in 2010, toen Israël een boot enterde en enkele activisten vermoordde. Waarom zouden wij verwonderd zijn dat Israël een humanitair scheepskonvooi aanvalt? In dit artikel vind je o.a. een historiek terug van de terreuracties die door Israël zijn uitgevoerd. Je komt er bijvoorbeeld te weten dat de eerste vliegtuigkaping ooit , in 1954, door Israël werd uitgevoerd.

Verder ook nog: Gaza of de vernietiging van een beschaafde samenleving, na de vorige vuile oorlog tegen de Palestijnen.

En in 2010 een stuk over een toekomst voor het Midden-Oosten. Ook vandaag lijkt het of die toekomst wel altijd toekomst zal blijven: Joodse oogkleppen en de uitdaging van de toekomst.

Ook moet er altijd geteld worden. Cijfers zijn wel abstract, daarom houdt Shadh Abusalama op haar blog Palestine from my eyes, de namen en leeftijd van alle alle mensen die tot nog toe in Gaza gedood werden onder het nieuwe offensief van Israël. Op het ogenblik van publiceren van dit artikel stond de teller op 104. 

---

(1) Je kan dit artikel enkel lezen als je je registreert op de site van Haaretz. Ze zullen je een abonnement voorstellen maar vul enkle je naam en mail-adres in. Vanaf het ogenblik dat ze je creditcard vragen, stop je. Ke ontvangt een email en vanaf de mail klik je dan terug op de link naar Haarets en kan je deze maand 10 artikels gratis lezen. Zoek dan Amira Hass in het zoekveld rechts boven en je valt automatisch op dit artikel.

Griekenland boven!

Valt het U ook op? Het lijkt mij dat het merendeel van de foto’s over de stakingen, betogingen en andere protesten tegen de crisis in Europa, of als u wil de Europese crisis, die de laatste weken en maanden in de media gepubliceerd worden vaak Griekse toestanden tonen. De Grieken zijn in Europa dan ook, zoals iedereen ondertussen wel zal weten, de spitsbroeders van de Walen bij ons, oplichters en luiwammesen die het zelf gezocht hebben. De achterliggende idee is dat als we beelden zien van die luiaards, onze empathie minder groot is dan bij foto’s van iets minder luie profiteurs zoals Spanjaarden en Portugezen. Bovendien zijn foto’s over Griekenland door Griekse fotografen genomen veel goedkoper omdat die al tevreden zijn met een korst brood als betaling.

Het tweede land in de fotogenieke rij is dan Spanje (je kunt moeilijk foto’s van Grieken afdrukken als er weer maar eens Spanjaarden de straat opkomen, al was het maar omdat ze daar hun spandoeken in een ander alfabet schrijven).

Uiteindelijk heb je dan ook nog de Portugezen. Als we al eens iets over hen horen is het vaak om hen (hun regering althans) te prijzen omdat ze ‘goe bezig’ zijn. ‘Goe bezig’ in deze wil zeggen dat die regering zonder aarzelen alle ‘noodzakelijke economische maatregelen treft die het land erbovenop zullen helpen’. Enfin, dat is toch de theorie, ze nemen die maatregelen maar of dat het land er bovenop zal brengen is een ander paar mouwen.

Dat de trojka (de trojka is de Europese commissie (EC), de Europese Centrale Bank (ECB) en het Internationaal Monetair Fonds (IMF)) er keine Ahnung van heeft wat er gaande is en wat de toekomst brengt toont de grafiek hiernaast wel aan. U ziet in een beeld samengevat, de projectie van hoe ze keer op keer voorspelde hoe de aan Griekenland opgelegde besparingen het land gingen redden. De Portugezen houden beter hun hart vast.

Mevrouw Merkel bracht hen wel een bezoek om de daadkrachtige regering de kus van de juffrouw die ze wel verdiend hadden te geven. Ze liet verstaan dat volgens haar de Europese crisis nog wel vijf jaar zou kunnen aanhouden. Mijnheer Hollande zei verleden maand nog dat het twee jaar ging duren. Het meest waarschijnlijke is dat ze er zelfs geen idee van hebben en maar wat uit hun nek slaan al naar gelang van waar de wind waait of welk publiek ze toespreken (Hollande sprak in eigen land, Merkel in het buitenland en zat een uur later alweer veilig in het vliegtuig op weg naar de heimat).

Wat de realiteit zou kunnen zijn hebben we kunnen uitmaken uit de cijfers van het Elstat, het Griekse bureau voor statistiek. De plaatselijke politici vonden het wel ‘ongepast’ (sic) dat de cijfers net bij de goedkeuring van de nieuwe treinlading besparingsmaatregelen bekend werden gemaakt. Ze zijn dan ook niet fraai. 63% van de bevolking kan niet of moeilijk rondkomen, 20% tot 40% kan het huis niet meer verwarmen. Verder dreigt het licht ook uit te gaan bij een kwart van de bevolking die de elektriciteitsrekening niet meer kan betalen, één derde flirt met dakloosheid aangezien de huishuur ook al niet meer kan opgebracht worden. We zwijgen dan nog over de nog grotere aantallen die hun andere schulden niet meer kunnen afbetalen.

Nu kan je alles wel uitleggen maar dat dit aan het feit zou liggen dat ze in Griekenland drie mensen nodig hebben om hetzelfde werk te doen als een Duitser, zoals de Duitse staatssecretaris Fuchtel het stelde, lijkt mij toch een iets te drastische en voorbarige conclusie. 

De Grieken zijn wel hopeloos. In de eerste helft van dit jaar emigreerden al 15700 Grieken naar ...Duitsland. Het equivalent van 5233 Duitsers zo U wilt.

Haat en domheid

Geachte hoofdredactie van De Standaard,

Misschien leest u wel uw eigen krant? Indien niet, dan wil ik u alleszins waarschuwen! 

Mocht u na een rustige en deugddoende nacht waarin u niet wakker bent geworden, ’s morgens uw blij optimisme niet snel kwijt willen raken, raad ik u een zaak aan, lees nooit de lezerscommentaren bij de artikels op de site van uw eigen krant. Zelf heb ik er mij een paar keer aan gewaagd en de walging greep mij naar de keel. 

Veel wil er niet over kwijt maar mocht U niet weten hoe haat klinkt dan leer U het daar wel. Haat van de 'commentatoren' tegen alles en iedereen. 

Alles wat niet is zoals zij en ieder ander die niet exact denkt als zij. Dat zijn de profiteurs, armen, werklozen, Walen, doppers, Grieken, stakers, spoormannen, vreemdelingen, islamieten, enzovoort enzoverder. Schud dat allemaal door elkaar en je hebt het in een woord, de ‘linksen’. Misschien hoort u daartoe? Weet dan dat alles wat ooit misgelopen is met en op deze wereld uw schuld is, van de uitdrijving van Adam en Eva uit het aards paradijs tot de crisis die we vandaag meemaken.  

De commentaren zijn nooit genuanceerd, argumenten zijn er niet. Wat overblijft is schelden. Haat.

Ik vraag me soms af wie die ‘weldenkenden’ zijn. Zou er niet al eens een doctoraal of andere studie zijn gemaakt naar wie dat zijn?

Mijn aanvoelen is dat het eigenlijk om slechts een paar tientallen mensen gaat die de boel verzieken voor de andere duizenden lezers. Liefst anoniem uiteraard. Op de standaard ben je niet verplicht je volledige naam op te geven en nog minder je identiteit te bewijzen. Ik kan er nu op als Jos A. en straks als Lode V. Allemaal vanaf dezelfde computer. Als je een email-adres moet opgeven is dat ook makkelijk op te lossen met een tijdelijk mail-adres dat eventueel zichzelf na een paar uur vernietigt. Je bent ingeschreven en je kan je gal beginnen spuwen. Wat is de wereld toch mooi!

Alleszins heb ik er geen zin meer in. Ik lees die commentaren niet meer. 

En ach, nu ik toch bezig ben, ik ga uw krant ook niet meer kopen. Ik ben een tolerant iemand maar dit gaat mij echt te ver. Die paar euro's per week die u niet meer van mij zal ontvangen zullen u niet raken maar zie het gewoon als een daad van verzet tegen de domheid.Van uw krant en van Uw 'commentatoren'.

Hoogachtend

Macht, seks, internet

Geef toe dat je hebt zitten gniffelen: de baas van de CIA die moet aftreden omdat de FBI onthulde dat hij zijn vrouw bedroog. Ze vonden immers e-mails op de computer van de rivale van zijn maîtresse. Macht, seks, internet: de vergiftigde cocktail van het schandaal. De val van generaal Petraeus en zijn biografe die zijn minnares werd, liet de media en de weldenkenden nog maar eens gniffelen over de preutsheid van de Amerikanen: dat hele schandaal voor een affaire van overspel.

Nochtans zou je je, net als alle andere internetgebruikers, zorgen moeten maken over de onthullingen van de Amerikaanse pers over de schending van de privacy. De CIA-baas en zijn minnares dachten dat ze de onfeilbare truc gevonden hadden om niet gepakt te worden: een gemeenschappelijke Gmail-account onder een pseudoniem aanmaken waarvan alleen zij beiden het wachtwoord hadden en hun e-mails gewoon opslaan zonder ze te verzenden. Dat is ook de methode van terroristen als Richard Reid, de man die in 2001 een bom verborgen had in zijn schoen. Helaas, de FBI heeft er een oplossing op gevonden. Volgens het MIT Technology Review, geeft de Amerikaanse wet van 1986 betreffende privacy en elektronische communicatie de FBI de mogelijkheid om de ISP-gegevens van gebruikers te verzamelen zonder dar er daarom een huiszoekingsbevel nodig is. Wat generaal Petraeus en zijn minnares hadden moeten weten is dat, nog steeds volgens het MIT Technology Review, de Amerikaanse autoriteiten tijdens het eerste halfjaar van 2012, bijna 8000 keer aan Google hebben gevraagd om haar de IP-adressen van haar gebruikers te leveren.

De FBI heeft Google gevraagd het IP-adres, het communicatieprotocol van de computernetwerken, van de persoon te onthullen die compromitterende e-mails verstuurde. Elke computer heeft een IP-adres dat wordt gebruikt om de gebruiker ervan te lokaliseren. Vervolgens heeft de FBI wekenlang informatie verzamelt over de plaatsen van waar de minnares van generaal Petraeus e-mails verzond om haar rivaal te bedreigen.. Toen de FBI haar onderzoek naar de e-mails begon dacht het dat het om criminaliteit of een bedreiging tegen de nationale veiligheid ging. Het viel op een banaal geval van overspel. Maar het betrof wel de baas van de CIA! Zoals Marc Rotenberg, directeur van het Electronic Privacy Information Center, het stelt: "Als de CIA-directeur kan gepakt worden is de jacht op iedereen open." Sinds 2001 en de Patriot Act heeft de jacht op terroristen het Amerikaanse National Security Agency de kans gegeven om, bijna zonder enige controle, de activiteiten van alle burgers te controleren.

De gevaren van het internet zouden door alle gebruikers ervan moeten gekend zijn: je prive-berichten worden jarenlang opgeslagen op servers en kunnen nagegaan en gelezen worden door ‘speurders’ op zoek naar privé-informatie. Studenten, werkzoekenden ontdekken, soms tot hun grote verbazing, dat hun toekomstige werkgevers alles over hun Facebook-pagina weten, mannen ontdekken de ontrouw van hun partner en omgekeerd, werknemers verliezen hun job ten gevolge van hun opmerkingen op Twitter. Kortom, een bericht op het internet is zo vertrouwelijke als een postkaart die door iedereen gelezen kan worden.

Europa is ook bezorgd over de bescherming van persoonsgegevens. Een verordening van de Europese Commissie in de strijd tegen identiteitsdiefstal, fraude, misbruik van informatie op sociale netwerken en het verzamelen van informatie zonder de toestemming van de gebruikers moet binnen twee jaar in werking treden. Ik weet niet hoe de zaak er in België voorstaat maar in Frankrijk zal de Franse regering een wetsvoorstel indienen om de bescherming van persoonsgegevens en de persoonlijke levenssfeer op het internet te garanderen. Verder is Frankrijk ook verwikkeld in een krachtmeting met Google over het, sinds 1 maart door haar gehanteerde privacybeleid en over een belasting op zoekmachines.

Om aan Big Brother te ontsnappen, is het onvoldoende niet te zoeken met Google, Twitter niet te gebruiken en je Facebook-pagina altijd te sluiten. Wees niet naïef: alles wat je doet op het internet laat onuitwisbare sporen op servers na: je IP-adres, je provider, je besturingssysteem, de pagina's die je bezoekt… Tenzij je je computer en je mobiele telefoon wegdoet ben je absoluut niet anoniem op het internet. Maar dat je het niet echt wist is je vergeven, zelfs Petraeus, de baas van de CIA wist het niet!

Charles Mingus - Haitian Fight Song

Het belooft een mooie dag te worden

haaa... le puy mary tout blanc ! - 7 november 2012

De toepee van de leeglopers

Het zal u niet ontgaan zijn dat het tegenwoordig weer chic staat om te praten over loonkosten en het concurrentievermogen. De mededeling van de sluiting van Ford was nog niet uitgesproken of het VOKA had zijn mantra al op kruissnelheid. De andere VBO’s, UNIZO’s en minister-presidenten konden natuurlijk niet achterblijven. Allen hoopten dat het magische effect van hun mantra haar doel zou bereiken. Ze konden natuurlijk rekenen op het journaille, altijd klaar om een patronaatsscheet te versterken – hun bazen zijn dan ook niet voor niets leden van Voka en consoorten – die de diverse perscommuniqués gewillig omtoverden tot wat op journalistieke inbreng moest lijken.

Al decennia lang proberen ze er ons van te overtuigen dat arbeid te duur is. De loonkost is een handicap, remt de economie af, werkt delokalisaties in de hand en creëert werkloosheid. Kortom, arbeid is een gebrek dat de oorzaak is van al onze problemen, of liever het is niet de arbeid an sich maar de beloning voor die arbeid. Moesten de mensen nu toch eens bereid zijn om gratis voor niets te werken, het zou allemaal veel beter gaan. Trouwens, er is een tijd geweest dat dat bestond, het heette slavernij en inderdaad, het was zeer winstgevend voor het soort mensen dat nu klaagt over de hoge kosten van arbeid...

Arbeid is niet duur, integendeel, arbeid creëert rijkdom, het kan niet kosten want het brengt op. Alle fortuinen werden gemaakt door uitbuiting van arbeid en werknemers. Wat het kapitaal afneemt van de arbeid, dat is pas duur, de vergoeding van de aandeelhouders, de uitgekeerde dividenden, de stock-options,  bonussen en gouden handdrukken. Op een afgewerkt product neemt het aandeel dat besteed wordt aan lonen gestaag af, diegenen die het product fabriceren krijgen dikwijls een belachelijk laag loon dat hen zelfs niet in staat stelt het product te kopen dat ze zelf gefabriceerd hebben!

En dat ze ons niet komen vertellen dat er moet geïnvesteerd worden om te produceren. Het begin is nooit geld geweest maar altijd arbeid. Had de prehistorische mens op investeerders gewacht zou de mensheid al lang uitgestorven zijn! Als er machines nodig zijn om industrieel te kunnen produceren dan moeten die machines gefabriceerd worden door arbeid. En als er om die machines te maken grondstoffen nodig zijn vinden we dat hout, ijzer, water, gas en die olie terug in de natuur. De ontginning en de verwerking van deze materialen is arbeid, arbeid en nog eens arbeid. Geld creëert geen arbeid, het is het tegenovergestelde!

Zeggen dat arbeid, schepper van rijkdom, duur is, is een aberratie. De constante zoektocht naar maximale winst, dat is pas wat er duur is! Dat is wat de arbeidsomstandigheden onderuit haalt, de lonen naar beneden trekt, de concurrentie tussen de werknemers creëert en niet alleen op de arbeid weegt maar op de hele samenleving.

Het zijn niet de renteniers noch de bankiers die rijkdom creëren. Als ge tarwe wilt laten groeien, kunt ge altijd proberen het veld te bedekken met briefjes van 500 euro en zes maanden later terugkomen. Er zal niets staan. Om iets te hebben had ge moeten ploegen, zaaien, wieden, oogsten... Kortom er was arbeid nodig geweest. Arbeid is hetgene wat nodig is om welvaart te creëren, en niet geld laten werken! Het is gemakkelijk om anderen te laten werken, de winsten op te strijken en dan nog de toepee hebben om te zeggen dat het duur kost!

Zoals arbeid in onze maatschappij bepaald is dient het enkel om een bende leeglopers die leven zonder te werken te verrijken. Die nietsnutten die zeggen dat arbeid duur is. Duur voor wie? Voor die parasieten die ons uitbuiten en enkel armoede, werkloosheid en onzekerheid voortbrengen Dat zijn de mensen die tegelijkertijd ‘arbeid’ bewieroken omdat al deze privéfortuinen werden gegenereerd door het uitwringen van werknemers. Of ze nu jong, oud, man, vrouw, uit het noorden of uit het zuiden zijn, ze vertegenwoordigen in de ogen van de uitbuiters enkel een manier om welvaart te creëren. Uiteraard enkel in hun eigen voordeel.

Om een einde te maken aan uitbuiting en loonarbeid moeten we een systeem bedenken waarbij het enige doel van de economische activiteit niet het maken van winst zou zijn of het creëren van jobs, maar om te voldoen aan de behoeften van elk lid van de gemeenschap. Want de waarde ‘arbeid’, de cultus van de goedkope inspanning waar de rijken garen bij spinnen, is de referentie van degenen die niet werken en de winsten binnenhalen. Ondanks de propaganda van het systeem bevrijdt werken alleen diegenen die niet onderworpen zijn aan de noodzaak om te werken voor de kost. Dus, als arbeid duur is, laat ons dan leven in weelde, en stoppen met werken.

Voorgerecht: Coquilles Saint Jacques met appelsien, kardemom en vanille

Al zeg ik het zelf: hemels voorgerecht van sint-jacobsschelpen met een heel bijzonder sausje op een bedje van verse andijvie.

• Voorbereiding: 1 dag op voorhand, 15 minuten
• De dag zelf:    10 minuten 

Ingrediënten voor 4 personen

(Als je de schelpen vers koopt, vraag de visboer of het wel de Pecten maximus is. Uiteraard gaat die zeggen van wel...  maar soit. Als je diepgevroren koopt kijk dan even op de verpakking of het wel over de Pecten maximus gaat. Andere mantelschelpen worden ook als sint-jacobsschelpen verkocht maar zijn in feite geen echte. Ze kunnen natuurkijk ook gebruikt worden. Een eenvoudige methode om  niet te lang tussen de verschillende verpakkingen te moeten rommelen in de diepvriezer: start bij de de duurste soort, je hebt dan meer kans dat het de echte is).

12 grote coquilles, 1,5 dl. versgeperst appelsiensap, 2 groene kardemompeulen, teentje knoflook, kwart vanillestokje (minimum), 1 dl. olijfolie, 200 gram verse andijvie, fleur de sel, versgemalen zwarte peper uit de molen.

Voorbereiding (1 dag op voorhand)

Maak eerst de saus..

Pers de appelsienen, kook het sap met kardemom (peulen kneuzen)  en knoflook tot een dikke siroop. Laat dit iets afkoelen. Schraap het merg uit het vanillestokje en voeg dit met driekwart van de olie aan de siroop toe.

Laat dit dan 24 uur trekken in de koelkast.

Bereidingswijze

Laat de saus op kamertemperatuur komen.

Maak de spinazie schoon en was die voorzichtig zodat de blaadjes niet gekreukt zijn.

Verhit een pan tot ze gloeiend heet is. Doe een scheutje olijfolie in de pan en laat dat ook zeer heet worden. Bestrooi de coquilles met fleur de sel en peper en bak ze 1 minuut aan elke kant. Verdeel de spinazieblaadjes over de borden, leg de coquilles erop en giet het sausje erover.

Meteen serveren.

Wijnkeuze:

Ik had maar één fles staan, Domaine Vincent Carême Vouvray Blanc Sec 2008 maar die paste er perfect bij.

PS. Ben ik toch wel vergeten een foto van het gerecht zelf te nemen, zeker!

Het volk, de leiders, de angst, de media enzovoort, enzoverder...

Om het einde van de maand iets of wat op te fleuren is hier een raadseltje  voor de weinige bezoekers

Wie is er bang om opgelicht te worden, om op te vallen, bang voor onbekenden, voor vreemdelingen, om te protesteren, voor zijn baas, zijn collega's, voor ontslag, voor een ongeluk, voor pedofielen, om zijn lening niet te kunnen terugbetalen, voor de dood, voor pijn, voor slapeloosheid, wie heeft er angst voor angst?

Wie is er bang van vechten, van Roma, van maandagen, van ruzies, voor GGO's, bang om vast te zitten, heeft angst voor het ouder worden, angst van de jeugd, angst voor immigranten, angst voor het binnenvallen van de vijand, angst voor mensen zonder papieren, angst om te beledigen, angst om beledigd te worden, angst van armen, angst voor drugs, angst van al diegenen die niet dezelfde politieke ideeën hebben, wie is er bang om zijn politieke opvattingen te uiten, bang om enkel maar een nummer te zijn, bang om gek te worden?

Wie is er bang van extreem-rechts, van extreem-links, bang voor communisten, anarchisten wie heeft er angst voor fascisten, wie is er bang voor kinderen, bang voor oude angsten, voor betogingen, stakingen, wie heeft er angst voor het verkeer, angst voor radars, angst voor alcoholcontroles, angst voor de politie, wie is er bang om niet rond te komen, bang voor een nucleaire ramp, bang voor bankiers, bang van de crisis?

Wie is er bang voor Iran, voor Afghanistan, wie heeft er angst voor de islam, angst voor fundamentalistische Amerikanen, angst voor Europa, angst voor Duitsland, angst voor Rusland, angst voor Afrika, angst voor China, angst voor de Walen, de Basken, angst voor honden, angst voor globalisering, wie is er bang van alles, wie heeft er angst voor de toekomst, angst voor angst?

Rainer Werner Fassbinder wist het in 1974 al: "Angst essen Seele auf".

De Vlaamse (en bij uitbreiding Waalse en internationale) pers onderhoudt, via  'polls' die vaak irrationele angsten levend, ze versterken ze, creëren er nieuwe, feliciteren ons om onze angsten en stimuleren ons ons  over te geven aan één of andere superman. 

Vroeger was dat vader Gaston Eyskens (wapenspreuk 'voor 't volk'),dan weer Vlaanderen's eerste stemmenkanon aller tijden Leonard Clemence “Leo” Tindemans ("met deze man wordt het anders"), recenter de ondertussen naar Parijs getwitterde, 'goed bestuur' Yves Camille Désiré Leterme en nu uiteindelijk vermageringsspecialist Bart Albert Liliane De Wever, ook gewoon Bart voor zijn beate aanbidders. 

Wie morgen de gelukkige zal zijn weten we niet maar vandaag vertrouwen we erop dat 'Bart' ons beschermt tegen alles wat ons omringt en bedreigt. Wat ons verlamt stimuleert hem.

'De kracht van verandering' bazuinde de andere rond om de kiezers gerust te stellen. 

Godverdomme, in de media lezen we altijd en alleen maar dezelfde conformistische neoliberale commentatoren, deskundige bewonderaars van een reutelend systeem en andere zich steeds herhalende reactionaire columnisten. Kortom informatie die volledig onevenwichtig is. Niet dat het voordien anders was.

Als dat die verandering moet voorstellen is het wel zeer indroevig. 

Hoe meer de zaken veranderen, hoe meer ze gelijk blijven. 

Tot minstens in 2014 zullen we dezelfde langdradige televisieprogramma's moeten ondergaan met steeds dezelfde zichzelf herhalende deskundigen, economen, academici, fantasieloze journalisten en columnisten, al die onveranderlijke en hardnekkige voorstanders van het systeem, de waarden van de markt en het (neo)liberalisme. Met uitsluiting van elke opposant met echte ideeën.

De salons moeten er comfortabel zijn en de soep zonder twijfel heerlijk.... Het is dan moeilijk om in die omstandigheden te delen!

Wat is eigenlijk het doel van die media? Van ons een volk van bibberende schapen te maken? Hersenloze mensen? Voltijdse amateurs van onnozele shows en spelletjes? Een land van lafaards? Ons veranderen in een conformistisch volk, klaar om onze persoonlijke vrijheid en onafhankelijkheid op te geven voor de zogenaamde échte vrijheid en onafhankelijkheid, voor meer veiligheid, comfort en rust?

Erken in ieder geval, beste lezers, vrienden, dat ik erin geslaagd ben om mijn angst om onzin uit te kramen overwonnen heb. Wat al een hele prestatie is voor een onnozelaar die op zijn berg tussen de koeien zit.

En voor de weinige decadente zonderlingen die erin geslaagd zijn niet al na drie lijnen af te haken, zeg ik: maak u geen zorgen, deze blog gaat door!

Exitus acta probat*

Orthodoxe monniken op de berg Athos, een autonome kloosterrepubliek in het noordoosten van Griekenland, waar de enige toegelaten vrouwen katten zijn, verwelkomen (orthodoxe) mannelijke pelgrims die (tegen betaling uiteraard) even soelaas zoeken voor de financiële crisis in de Europese Unie. Europese Unie die werd bekroond met de Nobelprijs voor de Vrede.

De eerste sneeuw in de vallei

In Damascus, waar een autobom 13 mensen doodde en er 29 andere verwondde tijdens een bezoek van VN-gezant Lakhdar Brahimi, beval de Syrische president Bashar al-Assad herstellingen aan een twaalfde-eeuwse moskee die tijdens recente gevechten tussen het leger en zijn tegenstanders beschadigd raakte.

In Ulaanbaatar, hoofdstad van Mongolië werd het laatste bronzen standbeeld van Vladimir Lenin van zijn sokkel gehaald. Het standbeeld zal publiek worden geveild met een startbod van 220 euro.

Een Deense pornosite is met een wedstrijd gestart waarbij de deelnemer met de kleinste penis een iPhone kan winnen. Alle inzendingen zullen aan een fraude-onderzoek worden onderworpen.

Op een veiling georganiseerd door een Australische website heeft dan weer een Braziliaanse studente haar maagdelijkheid verkocht voor 780.000 dollar. Ze had volgens eigen zeggen het geld nodig om haar studies te financieren. Het bod op de maagdelijkheid van een Russische student haalde slechts een povere 3.000 dollar.

"Syrië is de enige bondgenoot van Iran in de Arabische wereld. Het is hun uitweg naar de zee. Het is de weg die ze gebruiken om Hezbollah en Libanon te bewapenen, wat een bedreiging is voor onze natuurlijke bondgenoot Israël. En daarom is een Syrië dat Assad wegjaagt één van onze prioriteiten."(Mitt Romney, presidentieel debat 23 oktober 2012).

Iran heeft een lange kustlijn aan de Perzische Golf, de Golf van Oman en de Arabische Zee. Iran is een bondgenoot van Syrië, maar ze hebben geen gemeenschappelijke grens. Om de Middellandse Zee over land te bereiken via Syrië, zou Iran via Irak (nog steeds onder Amerikaanse militaire bezetting) en / of Turkije (een bondgenoot van de Verenigde Staten en een NAVO-bastion) moeten transiteren. Mitt Romney heeft een universitair diploma van Harvard (naar het schijnt de derde beste universiteit ter wereld).

Terra nullius is een term uit het Romeinse recht. Het betekent zoveel als niemandsland of leeg land. Vanaf de 16e eeuw werd in Europa daarmee land beschreven dat niet geclaimd was door een soevereine staat erkend door de Europese machten. Omdat de inheemse bevolking van Azië, Oceanië, Amerika en Afrika het land niet in cultuur had gebracht, konden degenen die het land wél bewerkten aanspraak maken op wettelijke eigendom.

PS: in de nacht van zaterdag 27 op zondag 28 oktober 2012 werd niet alleen de dag een uur langer maar viel ook de eerste sneeuw in het Massif Central.

---

* Het doel heiligt de middelen

Een toekomst voor de natuurlijke aanpasbare variabelen

Wat in de "Ford crisis" in de eerste plaats opvalt, is uiteraard het verlies van duizenden jobs. Werk, dat wil zeggen vrouwen en mannen zijn de ‘natuurlijke aanpasbare variabelen van het economische systeem’. Wat er echter bij Ford gebeurt zijn individuele tragedies voor de direct betrokkenen. Het is ook een tragedie voor de hele (auto-)industrie en de lokale en nationale gemeenschap. Een collectieve tragedie voor alle werkenden, voor de identificatie van werknemers met hun baan, hun vaardigheden, hun bedrijf, hun sociale geschiedenis. 

Wat daarna opvalt in de "Ford crisis" zijn de zwakheden en tragische fouten van het management van het bedrijf. Het gebrek aan een lange termijn visie strand hier, net zoals zo vaak, op de klippen van het doel op korte termijn: winst.

Gebrek aan verbeelding, innovatie (die niet kan worden gereduceerd tot het aantal patenten) en zicht op de toekomst zijn opvallend. Geconfronteerd met een verzadigde Westerse autowereld, met de dalende koopkracht van de bevolking, met andere (complexe) groeimarkten, met een wereld die de keuze van een ecologische transitie moet maken, lijken grote machtige bedrijven te prutsen, te improviseren, te laat te reageren en vooral niet te anticiperen.

Wat tenslotte vooral opvalt in de "Ford crisis" is het vals debat rond de loonkosten. Ik durf te wedden dat als het concurrentievermogen effectief op dit terrein gespeeld werd, Ford al veel eerder en veel massaler gedelokaliseerd zou hebben en onze Duitse buren niet zoveel auto's in eigen land maar wel buiten hun grenzen zouden produceren. Het is zeker niet door het debat te verlagen tot op dat niveau dat de status ervan groeit. Het is nu zaak om, na jaren van uitstel, eindelijk stof te geven ter ondersteuning van een strategie van
innovatie én voor werkgelegenheid.

De staat moet de zaak weer in handen nemen en uitvoering geven aan middelen voor een nieuwe industriële ontwikkeling. Dit vraagt ​​om een ​​efficiënte steun aan onderzoek en innovatie. De, naar eigen zeggen een Doe- en Durfbedrijf, ParticipatieMaatschappij Vlaanderen (PMV), mag, zoals het vandaag doet, focussen op ondernemers, infrastructuur en vastgoed maar ook werkgelegenheid moet opgenomen worden in de criteria voor steun en participatie. Steun die onmiddellijk moet terug geëist kunnen worden zonder te moeten passeren via rechtbanken als de afspraken niet worden nagekomen(1).

Het fiscale beleid moet als een hefboom gebruikt worden voor innovatie en investeringen in werkgelegenheid. Het gaat daarbij in het bijzonder om een modulatie van de vennootschapsbelasting op basis van bedrijfsgrootte en het gebruik van de winst. Als die gebruikt wordt voor innovatie en investeringen in werkgelegenheid kunnen kortingen op de vennootschapsbelasting nog wel toegestaan worden, als die enkel dient om aandeelhouders te plezieren en bonussen uit te betalen worden de regels strikt toegepast. Als ze al niet afgeschaft kunnen worden, moeten de regels van de ‘meevallers’ (notionele intrest) ook in die zin aangepast worden.

Nieuwe regels zijn ook nodig voor financiering van clusters die in staat zijn om meer kleine en middelgrote ondernemingen (KMO’s) op te starten.

De voortdurende ontwikkeling van kennis, vaardigheden en competenties van werknemers moet bedrijven in staat stellen te anticiperen op veranderingen in de technologie en markten. Tegelijkertijd moet dit beleid werknemers een professionele ontwikkeling garanderen en hen in staat stellen een hoog niveau van inzetbaarheid te behouden. Niet alleen vandaag maar ook morgen als ze hun baan verliezen of op de kaap van 40, 45, 50 jaar afstevenen.

Tot slot, maak van de sociale dialoog een factor van het concurrentievermogen. Werknemersparticipatie(2) moet het de werknemers mogelijk maken zicht en invloed te hebben op de strategie van de onderneming over meerdere jaren heen. Neem in het dagelijks bestuur vertegenwoordigers op van de werknemers. Dat alleen al zou een krachtig signaal zijn, zij zouden daardoor op zijn minst het gevoel hebben om enigszins hun eigen toekomst in handen te hebben.

We moeten uit de liberale dogmatiek treden die enkel een kortzichtige en op de rendabiliteit van het financiële kapitaal gerichte visie toelaat. We moeten een bredere visie stimuleren, een waarbij de werkgelegenheid, de kwaliteit van het leven op het werk, de toekomst van onze wereld en de democratie winnen.

___________

(1)   Zo is Aquafin bijvoorbeeld 8 miljoen euro misgelopen doordat Ford zijn rioleringsnetwerk mocht overdragen aan de waterzuiveringmaatschappij.

(2)   Er bestaan verschillende vormen van werknemersparticipatie in diverse Europese landen. In Denemarken bijvoorbeeld hebben werknemers in limited companies (besloten vennootschappen) met 50 of meer werknemers het recht vertegenwoordigers te kiezen in de raad van bestuur (bestyrelse). Deze is verantwoordelijk voor het overall-management van de onderneming en kan of moet (als het uitstaande aandelenkapitaal een bepaald bedrag te boven gaat) een managementteam benoemen, dat onder toezicht van de raad van bestuur belast is met de dagelijkse gang van zaken.

Ford: een lezersbrief

Vandaag verschenen er lezersbrieven over Ford in De Morgen. Niet echt verwonderlijk gezien wat er allemaal gaande is daaromtrent.

Blijkbaar evolueren lezersbrieven tussen het moment van versturen en van verschijnen. De auteur van die lezersbrieven heeft er niet eens weet van. Woorden, zinnen veranderen, alinea's verdwijnen zonder dat hij er ook maar iets aan hoeft te doen of er van merkt. Vermits de media zo snel zijn is het uiteraard ook onmogelijk om de schrijver ervan te vragen of hij met de gemuteerde versie akkoord is.

Niet helemaal toevallig is ons een oorspronkelijke lezersbrief in de handen gevallen en kunnen we die vergelijken met wat er uiteindelijk op papier staat, gedrukt in de krant. We vullen dus maar aan met wat eruit gevallen is.

In de originele lezersbrief word gesproken over

Gisteren was ik ten zeerste verontwaardigd door de trompetters van VOKA en andere patronale organisaties en Minister-Presidenten (we weten dan ook waar zijn roots liggen) die, het nieuws was nog niet eens koud, de wereld voor de zoveelste keer hun 'analyses' over de hoge loonlasten in ons land kond deden. Niet eens het fatsoen om, voor een keer 24 uur, hun muil (mijn excuses voor het woordgebruik) te houden.

 (...)

Compleet-et weggevallen alinea's zijn:

De Mondeo, Galaxy en S-Max zullen in Spanje gebouwd worden. De C-Max, die er nu gebouwd word gaat dan verhuizen naar Saar Louis in Duitsland (hoezo, is de 'loonlast' daar niet te hoog?). Niet dat het erop lijkt dat er in Spanje een kat is die nog een van die modellen kan kopen maar de wagens worden dan wel meer naar Noord-Europa getransporteerd per boot, trein en vrachtwagen. Toch nog goed nieuws voor Kris Peeters' Vlaanderen als de logistieke draaischijf van Europa. Kortom 'Vlaanderen in Actie'.

En al die mensen die nu vertellen dat ze geen Ford meer zullen kopen.
Het is echt gemeend, dat wel, maar toen Renault en Opel sloten hoorden we dezelfde verhalen. En ziet U ze rijden al die Renaults en niet-in-Antwerpen-gebouwde-Astra's op de Vlaamse wegen?

Rhythm and Blues Revue (1955)

Een originele 50-er jaren show met een indrukwekkende lijst zwarte Amerikaanse muzikanten zoals Lionel Hampton, Count Basie, Cab Calloway, Nat King Cole, Sarah Vaughn en vele anderen. Daarnaast een aantal dansacts door figuren als Nipsey Russell en Mantan Moreland.  En dat allemaal voor een live publiek in het Apollo Theatre in Harlem, Manhattan, New York City, New York, USA.  

Een paar hoogtepunten:

• Als we tapdanser Bill Bailey bezig zien is het meteen duidelijk waat Michael Jackson decennia later de mosterd haalde voor zijn 'moonwalk'.
• Amos Milburn "Bad, bad Whisky". Phil?
• Joe Turner zingt het originele "Shake, Rattle and Roll". Zoals bij zo veel fijne nummers van de jaren 50 gebeurde, werd het later opnieuw opgenomen door een blanke performer, in dit geval Bill Haley, en werd het een top hit.
• Lionel Hampton geeft drumles met 2 trommeltjes
• En uiteraard Cab Calloway met het tijdloze nummer "Minnie the Moocher".

Bart en Hugo

Verleden week heeft ‘de revolutie’ huis gehouden in België. Of is het in VLAAAAANDEREN? Alleszins in Antwerpen. Bart, onze Bart heeft er 37,73% van de stemmen behaald. Wat zonder ook maar één van die dure peilingen perfect voorspelbaar was. Ziehier waarom. 

Bart woog verleden jaar in november nog 142 kg. Een gezellige dikkerd vonden vele Vlamingen maar alleszins veel te vet. Zoals de Belgische staat dus. Dat beeld moest dringend aangepast worden en de bevolking voorbereid op de broodnodige afslanking van de, uiteraard, PS-staat. Wat kan er dan beter zijn dan het voortouw nemen en die afslanking persoonlijk illustreren? De idolatrie van de kiezers (bestaande en nog te verleiden) kan er alleen maar goed bij varen, toch? 

De berekening was dan ook snel gemaakt door strateeg Bart. Om 40% van de stemmen te halen moest hij 58 kg afvallen. Met wat meer karakter en doorzettingsvermogen had onze Bart die magische 40% dan ook gehaald. Helaas door slechts 53,58 kg te vermageren strand hij uiteindelijk op 37.73% van de stemmen. Immers 142 – 53,58 = 37,73. 

Maar al bij al zijn we gerustgesteld, Bart blijkt ook maar een mens te zijn die, net als wij, niet altijd overal in slaagt. 

Daarenboven heeft hij ook nog zijn meesters moeten erkennen in twee... socialisten. Een in het binnenland en een ander in het buitenland. 

In het binnenland had Daniël Termont, burgemeester van Gent, geen afslankingskuur nodig (integendeel zou ik zeggen als ik zijn embonpoint van dit jaar vergelijk met die van een jaar geleden) om 45,48% binnen te halen. Weliswaar slechts 1,48% meer dan het gezamenlijke resultaat van zes jaar geleden behaald door de toen apart opkomende Groenen en Sossen. Maar toch geboekstaafd als een Grote Overwinning. Vooral op de rat Siegfried dan, de orangist, ooit de paladijn van de sossen en nu de paladijn van Montignac’s concurrent. 

Hoe moeilijk Bart het in België ook had met Daniël, in het buitenland kon hij helemaal niet op tegen de populaire Bart van Venezuela. Die heet daar gewoon Hugo. Hugo Rafael Chávez Frías om volledig te zijn. Die Hugobart haalde op 7 oktober, een week eerder, zo maar eventjes 55.12% van de stemmen. OK, het waren wel geen gemeenteraardverkiezingen maar, toch niet onbelangrijk dacht ik zo, presidentsverkiezingen. 

Onze Bart verstaat het niet echt goed.

"Ze zijn goed gek die latino’s: ze hebben nog eens gestemd voor Chávez. Chávez, die lelijkaard! Die vuile praat verkoopt op tv en slecht opgevoed is. Die vanaf zijn eerste verkiezing gedurfd heeft afgezanten van de CIA buiten te smijten die hem in alle hoffelijkheid en uit pure vriendschap enkele cadeautjes kwamen geven... Zie je mij dat al doen met het VOKA bijvoorbeeld? 

Een grote mond die onder het voorwendsel democratisch verkozen en herverkozen te zijn, de gelegenheid te baat heeft genomen om Venezuela te regeren zonder te willen luisteren: noch naar de recepten van het IMF, noch naar de goede raad van de VS! Veertien jaar duurt dat spelleke nu al...

Het zou natuurlijk allemaal niet zo erg zijn moest Venezuela enkel maar wat peterselie of kokosnoten produceren maar ja, het land bezit, godbetert, 1/5 van de wereldwijde oliereserves met daarenboven nog aardgas, diamanten, goud en gigantische hoeveelheden van het beste ijzererts ooit! 

In het planetaire concert van de handel had Venezuela een essentiële rol kunnen spelen had het zich volledig opengesteld voor de welwillende financiële alchemie van de wereld! Maar met zoveel rijkdom onder zijn voeten had die lelijke Hugo al vlug een ander idee, een ander verlangen: voor eens en voor altijd de armoede waarin driekwart van de Venezolanen leefden uitroeien. Alstemblieft zeg! 

Dus stelt mijnheer in het voorjaar van 2001 een "actieplan" voor aan het Parlement: verdubbeling van het wegennet, aanleggen van spoorwegen, de bouw van 200.000 sociale woningen, scholen, ziekenhuizen, klinieken en dispensaria, een alfabetiseringscampagne, de ontwikkeling van de inheemse talen en culturen en, uiteraard, ge zijt in Zuid-Amerika of ge zijt het niet, een landbouwhervorming. 

Het uitbreiden van het wegennet en dat van die inheemse talen, goed daar kan ik nog inkomen maar de rest? Die schertsfiguur zegt dan doodsimpel: ‘ Mijn beste vriend, we hebben toch geld? Een substantiële opname op de opbrengsten die we ontvangen voor olie, gas en grondstoffen zal bijdragen tot de wedergeboorte van Venezuela!’ Ha! 

Zo is het natuurlijk gemakkelijk! Bezuinigen op de beurswinsten met als enige doel het financieren van de landbouwhervorming, de aanleg van nieuwe wegen en spoorlijnen, de bouw van sociale woningen, ziekenhuizen, klinieken, scholen met daarenboven de aanwerving en opleiding van een armada ambtenaren... Het bedrijfsleven voelt zich daarbij natuurlijk ongemakkelijk en de beschaafde, hardwerkende Vla, euh... Venezolanen protesteren daar uiteraard tegen: 'Nee, nee, nee, Chávez, zijn regering en de haveloze linkse marginalen die hen verkozen hebben krijgen geen duit!' Ik snap dat echt als geen ander, ge kunt toch niet altijd maar solidair blijven zijn? 

Diene Chávez is dan - voor rekening van de natie - begonnen met alles wat nodig was om zijn grote aangekondigde projecten uit te voeren. Zoals iedereen weet is in naam van de natie nemen hetzelfde als ‘nationaliseren’. Nationaliseren is een lelijk woord en een erg lelijke daad. Integendeel, er moet geprivatiseerd worden en komaf gemaakt met de publieke sector. Zo luiden de Heilige Teksten. De Tabletten van de Wetten van de Markt leren ons dat Chávez een ketter is! 

Sinds de inquisitie weten we ook dat een ketter geëlimineerd moet worden. In 2002 werd er dan ook, begrijpelijkerwijs, een beroep gedaan op de profs van de CIA die hun kunnen al getoond hadden in Guatemala (1954) en Chili (1973). Maar helaas, de gouden tijden van piraten en vrijbuiters was blijkbaar voorbij! Een ramp kunnen we wel stellen, gearresteerd op 12 april werd Chávez op 14 april na een (uiteraard door extreem-links georchestreerde) enorme massademonstratie vrijgelaten... 

En sindsdien zit hij daar! Verkozen en steeds maar weer herkozen, de ketter! En de opbrengst van de genationaliseerde olie word verdeeld over de hele bevolking door de sociale programma's van de Republiek te financieren. In 2005 roept de UNESCO Venezuela zelfs uit tot "analfabetisme vrij", en dit jaar merkte de VN op dat de armoede in Venezuela in 10 jaar met 20% is gedaald.  

En ramp, oh ramp, op 7 oktober word hij nog maar eens herkozen door het volk “de las ciudades, del monte y los llanos" zoals ze dat daar zeggen. 

Het is begrijpelijk zegt ge mij? Nu om eerlijk te zijn, ik snap het niet helemaal maar die 55,12%, toegegeven, daar doe ik mijn hoed voor af!"