zondag 21 oktober 2012

Bart en Hugo

Verleden week heeft ‘de revolutie’ huis gehouden in België. Of is het in VLAAAAANDEREN? Alleszins in Antwerpen. Bart, onze Bart heeft er 37,73% van de stemmen behaald. Wat zonder ook maar één van die dure peilingen perfect voorspelbaar was. Ziehier waarom. 

Bart woog verleden jaar in november nog 142 kg. Een gezellige dikkerd vonden vele Vlamingen maar alleszins veel te vet. Zoals de Belgische staat dus. Dat beeld moest dringend aangepast worden en de bevolking voorbereid op de broodnodige afslanking van de, uiteraard, PS-staat. Wat kan er dan beter zijn dan het voortouw nemen en die afslanking persoonlijk illustreren? De idolatrie van de kiezers (bestaande en nog te verleiden) kan er alleen maar goed bij varen, toch? 

De berekening was dan ook snel gemaakt door strateeg Bart. Om 40% van de stemmen te halen moest hij 58 kg afvallen. Met wat meer karakter en doorzettingsvermogen had onze Bart die magische 40% dan ook gehaald. Helaas door slechts 53,58 kg te vermageren strand hij uiteindelijk op 37.73% van de stemmen. Immers 142 – 53,58 = 37,73. 
Maar al bij al zijn we gerustgesteld, Bart blijkt ook maar een mens te zijn die, net als wij, niet altijd overal in slaagt. 

Daarenboven heeft hij ook nog zijn meesters moeten erkennen in twee... socialisten. Een in het binnenland en een ander in het buitenland. 

In het binnenland had Daniël Termont, burgemeester van Gent, geen afslankingskuur nodig (integendeel zou ik zeggen als ik zijn embonpoint van dit jaar vergelijk met die van een jaar geleden) om 45,48% binnen te halen. Weliswaar slechts 1,48% meer dan het gezamenlijke resultaat van zes jaar geleden behaald door de toen apart opkomende Groenen en Sossen. Maar toch geboekstaafd als een Grote Overwinning. Vooral op de rat Siegfried dan, de orangist, ooit de paladijn van de sossen en nu de paladijn van Montignac’s concurrent. 

Hoe moeilijk Bart het in België ook had met Daniël, in het buitenland kon hij helemaal niet op tegen de populaire Bart van Venezuela. Die heet daar gewoon Hugo. Hugo Rafael Chávez Frías om volledig te zijn. Die Hugobart haalde op 7 oktober, een week eerder, zo maar eventjes 55.12% van de stemmen. OK, het waren wel geen gemeenteraardverkiezingen maar, toch niet onbelangrijk dacht ik zo, presidentsverkiezingen. 

Onze Bart verstaat het niet echt goed.

"Ze zijn goed gek die latino’s: ze hebben nog eens gestemd voor Chávez. Chávez, die lelijkaard! Die vuile praat verkoopt op tv en slecht opgevoed is. Die vanaf zijn eerste verkiezing gedurfd heeft afgezanten van de CIA buiten te smijten die hem in alle hoffelijkheid en uit pure vriendschap enkele cadeautjes kwamen geven... Zie je mij dat al doen met het VOKA bijvoorbeeld? 


Een grote mond die onder het voorwendsel democratisch verkozen en herverkozen te zijn, de gelegenheid te baat heeft genomen om Venezuela te regeren zonder te willen luisteren: noch naar de recepten van het IMF, noch naar de goede raad van de VS! Veertien jaar duurt dat spelleke nu al...

Het zou natuurlijk allemaal niet zo erg zijn moest Venezuela enkel maar wat peterselie of kokosnoten produceren maar ja, het land bezit, godbetert, 1/5 van de wereldwijde oliereserves met daarenboven nog aardgas, diamanten, goud en gigantische hoeveelheden van het beste ijzererts ooit! 

In het planetaire concert van de handel had Venezuela een essentiële rol kunnen spelen had het zich volledig opengesteld voor de welwillende financiële alchemie van de wereld! Maar met zoveel rijkdom onder zijn voeten had die lelijke Hugo al vlug een ander idee, een ander verlangen: voor eens en voor altijd de armoede waarin driekwart van de Venezolanen leefden uitroeien. Alstemblieft zeg! 

Dus stelt mijnheer in het voorjaar van 2001 een "actieplan" voor aan het Parlement: verdubbeling van het wegennet, aanleggen van spoorwegen, de bouw van 200.000 sociale woningen, scholen, ziekenhuizen, klinieken en dispensaria, een alfabetiseringscampagne, de ontwikkeling van de inheemse talen en culturen en, uiteraard, ge zijt in Zuid-Amerika of ge zijt het niet, een landbouwhervorming. 

Het uitbreiden van het wegennet en dat van die inheemse talen, goed daar kan ik nog inkomen maar de rest? Die schertsfiguur zegt dan doodsimpel: ‘ Mijn beste vriend, we hebben toch geld? Een substantiële opname op de opbrengsten die we ontvangen voor olie, gas en grondstoffen zal bijdragen tot de wedergeboorte van Venezuela!’ Ha! 

Zo is het natuurlijk gemakkelijk! Bezuinigen op de beurswinsten met als enige doel het financieren van de landbouwhervorming, de aanleg van nieuwe wegen en spoorlijnen, de bouw van sociale woningen, ziekenhuizen, klinieken, scholen met daarenboven de aanwerving en opleiding van een armada ambtenaren... Het bedrijfsleven voelt zich daarbij natuurlijk ongemakkelijk en de beschaafde, hardwerkende Vla, euh... Venezolanen protesteren daar uiteraard tegen: 'Nee, nee, nee, Chávez, zijn regering en de haveloze linkse marginalen die hen verkozen hebben krijgen geen duit!' Ik snap dat echt als geen ander, ge kunt toch niet altijd maar solidair blijven zijn? 

Diene Chávez is dan - voor rekening van de natie - begonnen met alles wat nodig was om zijn grote aangekondigde projecten uit te voeren. Zoals iedereen weet is in naam van de natie nemen hetzelfde als ‘nationaliseren’. Nationaliseren is een lelijk woord en een erg lelijke daad. Integendeel, er moet geprivatiseerd worden en komaf gemaakt met de publieke sector. Zo luiden de Heilige Teksten. De Tabletten van de Wetten van de Markt leren ons dat Chávez een ketter is! 

Sinds de inquisitie weten we ook dat een ketter geëlimineerd moet worden. In 2002 werd er dan ook, begrijpelijkerwijs, een beroep gedaan op de profs van de CIA die hun kunnen al getoond hadden in Guatemala (1954) en Chili (1973). Maar helaas, de gouden tijden van piraten en vrijbuiters was blijkbaar voorbij! Een ramp kunnen we wel stellen, gearresteerd op 12 april werd Chávez op 14 april na een (uiteraard door extreem-links georchestreerde) enorme massademonstratie vrijgelaten... 

En sindsdien zit hij daar! Verkozen en steeds maar weer herkozen, de ketter! En de opbrengst van de genationaliseerde olie word verdeeld over de hele bevolking door de sociale programma's van de Republiek te financieren. In 2005 roept de UNESCO Venezuela zelfs uit tot "analfabetisme vrij", en dit jaar merkte de VN op dat de armoede in Venezuela in 10 jaar met 20% is gedaald.  

En ramp, oh ramp, op 7 oktober word hij nog maar eens herkozen door het volk “de las ciudades, del monte y los llanos" zoals ze dat daar zeggen. 

Het is begrijpelijk zegt ge mij? Nu om eerlijk te zijn, ik snap het niet helemaal maar die 55,12%, toegegeven, daar doe ik mijn hoed voor af!"

Geen opmerkingen: