Het volk, de leiders, de angst, de media enzovoort, enzoverder...

Om het einde van de maand iets of wat op te fleuren is hier een raadseltje  voor de weinige bezoekers

Wie is er bang om opgelicht te worden, om op te vallen, bang voor onbekenden, voor vreemdelingen, om te protesteren, voor zijn baas, zijn collega's, voor ontslag, voor een ongeluk, voor pedofielen, om zijn lening niet te kunnen terugbetalen, voor de dood, voor pijn, voor slapeloosheid, wie heeft er angst voor angst?

Wie is er bang van vechten, van Roma, van maandagen, van ruzies, voor GGO's, bang om vast te zitten, heeft angst voor het ouder worden, angst van de jeugd, angst voor immigranten, angst voor het binnenvallen van de vijand, angst voor mensen zonder papieren, angst om te beledigen, angst om beledigd te worden, angst van armen, angst voor drugs, angst van al diegenen die niet dezelfde politieke ideeën hebben, wie is er bang om zijn politieke opvattingen te uiten, bang om enkel maar een nummer te zijn, bang om gek te worden?

Wie is er bang van extreem-rechts, van extreem-links, bang voor communisten, anarchisten wie heeft er angst voor fascisten, wie is er bang voor kinderen, bang voor oude angsten, voor betogingen, stakingen, wie heeft er angst voor het verkeer, angst voor radars, angst voor alcoholcontroles, angst voor de politie, wie is er bang om niet rond te komen, bang voor een nucleaire ramp, bang voor bankiers, bang van de crisis?

Wie is er bang voor Iran, voor Afghanistan, wie heeft er angst voor de islam, angst voor fundamentalistische Amerikanen, angst voor Europa, angst voor Duitsland, angst voor Rusland, angst voor Afrika, angst voor China, angst voor de Walen, de Basken, angst voor honden, angst voor globalisering, wie is er bang van alles, wie heeft er angst voor de toekomst, angst voor angst?

Rainer Werner Fassbinder wist het in 1974 al: "Angst essen Seele auf".

De Vlaamse (en bij uitbreiding Waalse en internationale) pers onderhoudt, via  'polls' die vaak irrationele angsten levend, ze versterken ze, creëren er nieuwe, feliciteren ons om onze angsten en stimuleren ons ons  over te geven aan één of andere superman. 

Vroeger was dat vader Gaston Eyskens (wapenspreuk 'voor 't volk'),dan weer Vlaanderen's eerste stemmenkanon aller tijden Leonard Clemence “Leo” Tindemans ("met deze man wordt het anders"), recenter de ondertussen naar Parijs getwitterde, 'goed bestuur' Yves Camille Désiré Leterme en nu uiteindelijk vermageringsspecialist Bart Albert Liliane De Wever, ook gewoon Bart voor zijn beate aanbidders. 

Wie morgen de gelukkige zal zijn weten we niet maar vandaag vertrouwen we erop dat 'Bart' ons beschermt tegen alles wat ons omringt en bedreigt. Wat ons verlamt stimuleert hem.

'De kracht van verandering' bazuinde de andere rond om de kiezers gerust te stellen. 

Godverdomme, in de media lezen we altijd en alleen maar dezelfde conformistische neoliberale commentatoren, deskundige bewonderaars van een reutelend systeem en andere zich steeds herhalende reactionaire columnisten. Kortom informatie die volledig onevenwichtig is. Niet dat het voordien anders was.

Als dat die verandering moet voorstellen is het wel zeer indroevig. 

Hoe meer de zaken veranderen, hoe meer ze gelijk blijven. 

Tot minstens in 2014 zullen we dezelfde langdradige televisieprogramma's moeten ondergaan met steeds dezelfde zichzelf herhalende deskundigen, economen, academici, fantasieloze journalisten en columnisten, al die onveranderlijke en hardnekkige voorstanders van het systeem, de waarden van de markt en het (neo)liberalisme. Met uitsluiting van elke opposant met echte ideeën.

De salons moeten er comfortabel zijn en de soep zonder twijfel heerlijk.... Het is dan moeilijk om in die omstandigheden te delen!

Wat is eigenlijk het doel van die media? Van ons een volk van bibberende schapen te maken? Hersenloze mensen? Voltijdse amateurs van onnozele shows en spelletjes? Een land van lafaards? Ons veranderen in een conformistisch volk, klaar om onze persoonlijke vrijheid en onafhankelijkheid op te geven voor de zogenaamde échte vrijheid en onafhankelijkheid, voor meer veiligheid, comfort en rust?

Erken in ieder geval, beste lezers, vrienden, dat ik erin geslaagd ben om mijn angst om onzin uit te kramen overwonnen heb. Wat al een hele prestatie is voor een onnozelaar die op zijn berg tussen de koeien zit.

En voor de weinige decadente zonderlingen die erin geslaagd zijn niet al na drie lijnen af te haken, zeg ik: maak u geen zorgen, deze blog gaat door!

Exitus acta probat*

Orthodoxe monniken op de berg Athos, een autonome kloosterrepubliek in het noordoosten van Griekenland, waar de enige toegelaten vrouwen katten zijn, verwelkomen (orthodoxe) mannelijke pelgrims die (tegen betaling uiteraard) even soelaas zoeken voor de financiële crisis in de Europese Unie. Europese Unie die werd bekroond met de Nobelprijs voor de Vrede.

De eerste sneeuw in de vallei

In Damascus, waar een autobom 13 mensen doodde en er 29 andere verwondde tijdens een bezoek van VN-gezant Lakhdar Brahimi, beval de Syrische president Bashar al-Assad herstellingen aan een twaalfde-eeuwse moskee die tijdens recente gevechten tussen het leger en zijn tegenstanders beschadigd raakte.

In Ulaanbaatar, hoofdstad van Mongolië werd het laatste bronzen standbeeld van Vladimir Lenin van zijn sokkel gehaald. Het standbeeld zal publiek worden geveild met een startbod van 220 euro.

Een Deense pornosite is met een wedstrijd gestart waarbij de deelnemer met de kleinste penis een iPhone kan winnen. Alle inzendingen zullen aan een fraude-onderzoek worden onderworpen.

Op een veiling georganiseerd door een Australische website heeft dan weer een Braziliaanse studente haar maagdelijkheid verkocht voor 780.000 dollar. Ze had volgens eigen zeggen het geld nodig om haar studies te financieren. Het bod op de maagdelijkheid van een Russische student haalde slechts een povere 3.000 dollar.

"Syrië is de enige bondgenoot van Iran in de Arabische wereld. Het is hun uitweg naar de zee. Het is de weg die ze gebruiken om Hezbollah en Libanon te bewapenen, wat een bedreiging is voor onze natuurlijke bondgenoot Israël. En daarom is een Syrië dat Assad wegjaagt één van onze prioriteiten."(Mitt Romney, presidentieel debat 23 oktober 2012).

Iran heeft een lange kustlijn aan de Perzische Golf, de Golf van Oman en de Arabische Zee. Iran is een bondgenoot van Syrië, maar ze hebben geen gemeenschappelijke grens. Om de Middellandse Zee over land te bereiken via Syrië, zou Iran via Irak (nog steeds onder Amerikaanse militaire bezetting) en / of Turkije (een bondgenoot van de Verenigde Staten en een NAVO-bastion) moeten transiteren. Mitt Romney heeft een universitair diploma van Harvard (naar het schijnt de derde beste universiteit ter wereld).

Terra nullius is een term uit het Romeinse recht. Het betekent zoveel als niemandsland of leeg land. Vanaf de 16e eeuw werd in Europa daarmee land beschreven dat niet geclaimd was door een soevereine staat erkend door de Europese machten. Omdat de inheemse bevolking van Azië, Oceanië, Amerika en Afrika het land niet in cultuur had gebracht, konden degenen die het land wél bewerkten aanspraak maken op wettelijke eigendom.

PS: in de nacht van zaterdag 27 op zondag 28 oktober 2012 werd niet alleen de dag een uur langer maar viel ook de eerste sneeuw in het Massif Central.

---

* Het doel heiligt de middelen

Een toekomst voor de natuurlijke aanpasbare variabelen

Wat in de "Ford crisis" in de eerste plaats opvalt, is uiteraard het verlies van duizenden jobs. Werk, dat wil zeggen vrouwen en mannen zijn de ‘natuurlijke aanpasbare variabelen van het economische systeem’. Wat er echter bij Ford gebeurt zijn individuele tragedies voor de direct betrokkenen. Het is ook een tragedie voor de hele (auto-)industrie en de lokale en nationale gemeenschap. Een collectieve tragedie voor alle werkenden, voor de identificatie van werknemers met hun baan, hun vaardigheden, hun bedrijf, hun sociale geschiedenis. 

Wat daarna opvalt in de "Ford crisis" zijn de zwakheden en tragische fouten van het management van het bedrijf. Het gebrek aan een lange termijn visie strand hier, net zoals zo vaak, op de klippen van het doel op korte termijn: winst.

Gebrek aan verbeelding, innovatie (die niet kan worden gereduceerd tot het aantal patenten) en zicht op de toekomst zijn opvallend. Geconfronteerd met een verzadigde Westerse autowereld, met de dalende koopkracht van de bevolking, met andere (complexe) groeimarkten, met een wereld die de keuze van een ecologische transitie moet maken, lijken grote machtige bedrijven te prutsen, te improviseren, te laat te reageren en vooral niet te anticiperen.

Wat tenslotte vooral opvalt in de "Ford crisis" is het vals debat rond de loonkosten. Ik durf te wedden dat als het concurrentievermogen effectief op dit terrein gespeeld werd, Ford al veel eerder en veel massaler gedelokaliseerd zou hebben en onze Duitse buren niet zoveel auto's in eigen land maar wel buiten hun grenzen zouden produceren. Het is zeker niet door het debat te verlagen tot op dat niveau dat de status ervan groeit. Het is nu zaak om, na jaren van uitstel, eindelijk stof te geven ter ondersteuning van een strategie van
innovatie én voor werkgelegenheid.

De staat moet de zaak weer in handen nemen en uitvoering geven aan middelen voor een nieuwe industriële ontwikkeling. Dit vraagt ​​om een ​​efficiënte steun aan onderzoek en innovatie. De, naar eigen zeggen een Doe- en Durfbedrijf, ParticipatieMaatschappij Vlaanderen (PMV), mag, zoals het vandaag doet, focussen op ondernemers, infrastructuur en vastgoed maar ook werkgelegenheid moet opgenomen worden in de criteria voor steun en participatie. Steun die onmiddellijk moet terug geëist kunnen worden zonder te moeten passeren via rechtbanken als de afspraken niet worden nagekomen(1).

Het fiscale beleid moet als een hefboom gebruikt worden voor innovatie en investeringen in werkgelegenheid. Het gaat daarbij in het bijzonder om een modulatie van de vennootschapsbelasting op basis van bedrijfsgrootte en het gebruik van de winst. Als die gebruikt wordt voor innovatie en investeringen in werkgelegenheid kunnen kortingen op de vennootschapsbelasting nog wel toegestaan worden, als die enkel dient om aandeelhouders te plezieren en bonussen uit te betalen worden de regels strikt toegepast. Als ze al niet afgeschaft kunnen worden, moeten de regels van de ‘meevallers’ (notionele intrest) ook in die zin aangepast worden.

Nieuwe regels zijn ook nodig voor financiering van clusters die in staat zijn om meer kleine en middelgrote ondernemingen (KMO’s) op te starten.

De voortdurende ontwikkeling van kennis, vaardigheden en competenties van werknemers moet bedrijven in staat stellen te anticiperen op veranderingen in de technologie en markten. Tegelijkertijd moet dit beleid werknemers een professionele ontwikkeling garanderen en hen in staat stellen een hoog niveau van inzetbaarheid te behouden. Niet alleen vandaag maar ook morgen als ze hun baan verliezen of op de kaap van 40, 45, 50 jaar afstevenen.

Tot slot, maak van de sociale dialoog een factor van het concurrentievermogen. Werknemersparticipatie(2) moet het de werknemers mogelijk maken zicht en invloed te hebben op de strategie van de onderneming over meerdere jaren heen. Neem in het dagelijks bestuur vertegenwoordigers op van de werknemers. Dat alleen al zou een krachtig signaal zijn, zij zouden daardoor op zijn minst het gevoel hebben om enigszins hun eigen toekomst in handen te hebben.

We moeten uit de liberale dogmatiek treden die enkel een kortzichtige en op de rendabiliteit van het financiële kapitaal gerichte visie toelaat. We moeten een bredere visie stimuleren, een waarbij de werkgelegenheid, de kwaliteit van het leven op het werk, de toekomst van onze wereld en de democratie winnen.

___________

(1)   Zo is Aquafin bijvoorbeeld 8 miljoen euro misgelopen doordat Ford zijn rioleringsnetwerk mocht overdragen aan de waterzuiveringmaatschappij.

(2)   Er bestaan verschillende vormen van werknemersparticipatie in diverse Europese landen. In Denemarken bijvoorbeeld hebben werknemers in limited companies (besloten vennootschappen) met 50 of meer werknemers het recht vertegenwoordigers te kiezen in de raad van bestuur (bestyrelse). Deze is verantwoordelijk voor het overall-management van de onderneming en kan of moet (als het uitstaande aandelenkapitaal een bepaald bedrag te boven gaat) een managementteam benoemen, dat onder toezicht van de raad van bestuur belast is met de dagelijkse gang van zaken.

Ford: een lezersbrief

Vandaag verschenen er lezersbrieven over Ford in De Morgen. Niet echt verwonderlijk gezien wat er allemaal gaande is daaromtrent.

Blijkbaar evolueren lezersbrieven tussen het moment van versturen en van verschijnen. De auteur van die lezersbrieven heeft er niet eens weet van. Woorden, zinnen veranderen, alinea's verdwijnen zonder dat hij er ook maar iets aan hoeft te doen of er van merkt. Vermits de media zo snel zijn is het uiteraard ook onmogelijk om de schrijver ervan te vragen of hij met de gemuteerde versie akkoord is.

Niet helemaal toevallig is ons een oorspronkelijke lezersbrief in de handen gevallen en kunnen we die vergelijken met wat er uiteindelijk op papier staat, gedrukt in de krant. We vullen dus maar aan met wat eruit gevallen is.

In de originele lezersbrief word gesproken over

Gisteren was ik ten zeerste verontwaardigd door de trompetters van VOKA en andere patronale organisaties en Minister-Presidenten (we weten dan ook waar zijn roots liggen) die, het nieuws was nog niet eens koud, de wereld voor de zoveelste keer hun 'analyses' over de hoge loonlasten in ons land kond deden. Niet eens het fatsoen om, voor een keer 24 uur, hun muil (mijn excuses voor het woordgebruik) te houden.

 (...)

Compleet-et weggevallen alinea's zijn:

De Mondeo, Galaxy en S-Max zullen in Spanje gebouwd worden. De C-Max, die er nu gebouwd word gaat dan verhuizen naar Saar Louis in Duitsland (hoezo, is de 'loonlast' daar niet te hoog?). Niet dat het erop lijkt dat er in Spanje een kat is die nog een van die modellen kan kopen maar de wagens worden dan wel meer naar Noord-Europa getransporteerd per boot, trein en vrachtwagen. Toch nog goed nieuws voor Kris Peeters' Vlaanderen als de logistieke draaischijf van Europa. Kortom 'Vlaanderen in Actie'.

En al die mensen die nu vertellen dat ze geen Ford meer zullen kopen.
Het is echt gemeend, dat wel, maar toen Renault en Opel sloten hoorden we dezelfde verhalen. En ziet U ze rijden al die Renaults en niet-in-Antwerpen-gebouwde-Astra's op de Vlaamse wegen?

Rhythm and Blues Revue (1955)

Een originele 50-er jaren show met een indrukwekkende lijst zwarte Amerikaanse muzikanten zoals Lionel Hampton, Count Basie, Cab Calloway, Nat King Cole, Sarah Vaughn en vele anderen. Daarnaast een aantal dansacts door figuren als Nipsey Russell en Mantan Moreland.  En dat allemaal voor een live publiek in het Apollo Theatre in Harlem, Manhattan, New York City, New York, USA.  

Een paar hoogtepunten:

• Als we tapdanser Bill Bailey bezig zien is het meteen duidelijk waat Michael Jackson decennia later de mosterd haalde voor zijn 'moonwalk'.
• Amos Milburn "Bad, bad Whisky". Phil?
• Joe Turner zingt het originele "Shake, Rattle and Roll". Zoals bij zo veel fijne nummers van de jaren 50 gebeurde, werd het later opnieuw opgenomen door een blanke performer, in dit geval Bill Haley, en werd het een top hit.
• Lionel Hampton geeft drumles met 2 trommeltjes
• En uiteraard Cab Calloway met het tijdloze nummer "Minnie the Moocher".

Bart en Hugo

Verleden week heeft ‘de revolutie’ huis gehouden in België. Of is het in VLAAAAANDEREN? Alleszins in Antwerpen. Bart, onze Bart heeft er 37,73% van de stemmen behaald. Wat zonder ook maar één van die dure peilingen perfect voorspelbaar was. Ziehier waarom. 

Bart woog verleden jaar in november nog 142 kg. Een gezellige dikkerd vonden vele Vlamingen maar alleszins veel te vet. Zoals de Belgische staat dus. Dat beeld moest dringend aangepast worden en de bevolking voorbereid op de broodnodige afslanking van de, uiteraard, PS-staat. Wat kan er dan beter zijn dan het voortouw nemen en die afslanking persoonlijk illustreren? De idolatrie van de kiezers (bestaande en nog te verleiden) kan er alleen maar goed bij varen, toch? 

De berekening was dan ook snel gemaakt door strateeg Bart. Om 40% van de stemmen te halen moest hij 58 kg afvallen. Met wat meer karakter en doorzettingsvermogen had onze Bart die magische 40% dan ook gehaald. Helaas door slechts 53,58 kg te vermageren strand hij uiteindelijk op 37.73% van de stemmen. Immers 142 – 53,58 = 37,73. 

Maar al bij al zijn we gerustgesteld, Bart blijkt ook maar een mens te zijn die, net als wij, niet altijd overal in slaagt. 

Daarenboven heeft hij ook nog zijn meesters moeten erkennen in twee... socialisten. Een in het binnenland en een ander in het buitenland. 

In het binnenland had Daniël Termont, burgemeester van Gent, geen afslankingskuur nodig (integendeel zou ik zeggen als ik zijn embonpoint van dit jaar vergelijk met die van een jaar geleden) om 45,48% binnen te halen. Weliswaar slechts 1,48% meer dan het gezamenlijke resultaat van zes jaar geleden behaald door de toen apart opkomende Groenen en Sossen. Maar toch geboekstaafd als een Grote Overwinning. Vooral op de rat Siegfried dan, de orangist, ooit de paladijn van de sossen en nu de paladijn van Montignac’s concurrent. 

Hoe moeilijk Bart het in België ook had met Daniël, in het buitenland kon hij helemaal niet op tegen de populaire Bart van Venezuela. Die heet daar gewoon Hugo. Hugo Rafael Chávez Frías om volledig te zijn. Die Hugobart haalde op 7 oktober, een week eerder, zo maar eventjes 55.12% van de stemmen. OK, het waren wel geen gemeenteraardverkiezingen maar, toch niet onbelangrijk dacht ik zo, presidentsverkiezingen. 

Onze Bart verstaat het niet echt goed.

"Ze zijn goed gek die latino’s: ze hebben nog eens gestemd voor Chávez. Chávez, die lelijkaard! Die vuile praat verkoopt op tv en slecht opgevoed is. Die vanaf zijn eerste verkiezing gedurfd heeft afgezanten van de CIA buiten te smijten die hem in alle hoffelijkheid en uit pure vriendschap enkele cadeautjes kwamen geven... Zie je mij dat al doen met het VOKA bijvoorbeeld? 

Een grote mond die onder het voorwendsel democratisch verkozen en herverkozen te zijn, de gelegenheid te baat heeft genomen om Venezuela te regeren zonder te willen luisteren: noch naar de recepten van het IMF, noch naar de goede raad van de VS! Veertien jaar duurt dat spelleke nu al...

Het zou natuurlijk allemaal niet zo erg zijn moest Venezuela enkel maar wat peterselie of kokosnoten produceren maar ja, het land bezit, godbetert, 1/5 van de wereldwijde oliereserves met daarenboven nog aardgas, diamanten, goud en gigantische hoeveelheden van het beste ijzererts ooit! 

In het planetaire concert van de handel had Venezuela een essentiële rol kunnen spelen had het zich volledig opengesteld voor de welwillende financiële alchemie van de wereld! Maar met zoveel rijkdom onder zijn voeten had die lelijke Hugo al vlug een ander idee, een ander verlangen: voor eens en voor altijd de armoede waarin driekwart van de Venezolanen leefden uitroeien. Alstemblieft zeg! 

Dus stelt mijnheer in het voorjaar van 2001 een "actieplan" voor aan het Parlement: verdubbeling van het wegennet, aanleggen van spoorwegen, de bouw van 200.000 sociale woningen, scholen, ziekenhuizen, klinieken en dispensaria, een alfabetiseringscampagne, de ontwikkeling van de inheemse talen en culturen en, uiteraard, ge zijt in Zuid-Amerika of ge zijt het niet, een landbouwhervorming. 

Het uitbreiden van het wegennet en dat van die inheemse talen, goed daar kan ik nog inkomen maar de rest? Die schertsfiguur zegt dan doodsimpel: ‘ Mijn beste vriend, we hebben toch geld? Een substantiële opname op de opbrengsten die we ontvangen voor olie, gas en grondstoffen zal bijdragen tot de wedergeboorte van Venezuela!’ Ha! 

Zo is het natuurlijk gemakkelijk! Bezuinigen op de beurswinsten met als enige doel het financieren van de landbouwhervorming, de aanleg van nieuwe wegen en spoorlijnen, de bouw van sociale woningen, ziekenhuizen, klinieken, scholen met daarenboven de aanwerving en opleiding van een armada ambtenaren... Het bedrijfsleven voelt zich daarbij natuurlijk ongemakkelijk en de beschaafde, hardwerkende Vla, euh... Venezolanen protesteren daar uiteraard tegen: 'Nee, nee, nee, Chávez, zijn regering en de haveloze linkse marginalen die hen verkozen hebben krijgen geen duit!' Ik snap dat echt als geen ander, ge kunt toch niet altijd maar solidair blijven zijn? 

Diene Chávez is dan - voor rekening van de natie - begonnen met alles wat nodig was om zijn grote aangekondigde projecten uit te voeren. Zoals iedereen weet is in naam van de natie nemen hetzelfde als ‘nationaliseren’. Nationaliseren is een lelijk woord en een erg lelijke daad. Integendeel, er moet geprivatiseerd worden en komaf gemaakt met de publieke sector. Zo luiden de Heilige Teksten. De Tabletten van de Wetten van de Markt leren ons dat Chávez een ketter is! 

Sinds de inquisitie weten we ook dat een ketter geëlimineerd moet worden. In 2002 werd er dan ook, begrijpelijkerwijs, een beroep gedaan op de profs van de CIA die hun kunnen al getoond hadden in Guatemala (1954) en Chili (1973). Maar helaas, de gouden tijden van piraten en vrijbuiters was blijkbaar voorbij! Een ramp kunnen we wel stellen, gearresteerd op 12 april werd Chávez op 14 april na een (uiteraard door extreem-links georchestreerde) enorme massademonstratie vrijgelaten... 

En sindsdien zit hij daar! Verkozen en steeds maar weer herkozen, de ketter! En de opbrengst van de genationaliseerde olie word verdeeld over de hele bevolking door de sociale programma's van de Republiek te financieren. In 2005 roept de UNESCO Venezuela zelfs uit tot "analfabetisme vrij", en dit jaar merkte de VN op dat de armoede in Venezuela in 10 jaar met 20% is gedaald.  

En ramp, oh ramp, op 7 oktober word hij nog maar eens herkozen door het volk “de las ciudades, del monte y los llanos" zoals ze dat daar zeggen. 

Het is begrijpelijk zegt ge mij? Nu om eerlijk te zijn, ik snap het niet helemaal maar die 55,12%, toegegeven, daar doe ik mijn hoed voor af!"

Catastroika: de uitverkoop van Griekenland

“2012. Na twee jaar “redding”, laat de bezuinigingsminnende regering de staatsschuld stijgen van 115% van het BNP naar 160%. Eén op de twee jongeren is werkloos. Duizenden andere emigreren of moeten rondkomen met 500 euro per maand. De zelfdodingscijfers stijgen met 20%, terwijl er meer dan 20.000 daklozen zijn in Athene. De grondwet wordt omzeild. Bankiers en vroegere medestanders van de militaire junta nemen sleutelposities binnen de staatsmachine in. Alles is nu gereed voor het laatste bedrijf van de tragedie. De totale uitverkoop van Griekenland.” 

Zo begint Catastroika⁽¹⁾, een documentaire naar de gevolgen van de volledige uitverkoop van Griekenland. Aan de hand van voorbeelden van privatiseringen in het buitenland, probeert Catastroika te voorspellen wat de gevolgen zijn als hetzelde gebeurt met een land dat onder economisch toezicht staat.  

Bekijk hem hier met franse ondertitels. Als je liever engelse, spaanse, duitse ondertitels hebt kan je hier een andere taal kiezen (rechts bovenaan je keuze maken).

Lees hier ook verder hoe de zaak zich ontwikkelt in Griekenland.

In 2011, in het heetst van het debat over de Griekse schulden, besliste de troika dat Griekenland infrastructuur moest verkopen om haar schulden te kunnen afbetalen. 

Die verkoop zou 50 miljard opbrengen werd toen gesteld maar het is duidelijk dat dat cijfer eerder politiek was geïnspireerd dan gebaseerd op harde realiteit. Een bedrag van 50 miljard klinkt in functie van de toen uitstaande schuld natuurlijk altijd beter dan de 19 miljard die achteraf naar voor werden geschoven. Sommigen die het dossier kennen vinden dat ook ook al “compleet irrealistisch”. De eerste 3 miljard die de staat in 2012 moest verdienen aan haar verkopen worden niet eens gehaald, de teller staat op het ogenblik op 1,8 miljard euro. 

TAIPED, het in 2011 opgerichte privatiseringsagentschap, heeft ook duidelijk nog andere katten te geselen. Het is aan zijn vierde directeur toe, er werken 20 mensen die samen een salaris verdienen van 280.000 euro en de reiskosten liepen in het eerste werkjaar op tot 80.000 euro. Betalingen aan ingehuurde financiële, juridische en technische consultants, gedaan op aanbeveling van het Interministeriëel Comité voor Herstructurering en Privatisering komen op dit ogenblik uit op 5,3 miljoen euro. 

Tussen de bedrijven die op de lijst staan om tegen 2015 verkocht te worden bevinden zich de waterdistributiebedrijven van Athene en Thessaloniki, de spoorwegen, regionale lucht- en zeehavens, gas- en electriciteisbedrijven, de grootste electriceitsproducent van Griekenland, talloze overheidsgebouwen (waaronder ambassades en consulaten in het buitenland), gronden en domeinen...

Verder zullen ook 40 onbewoonde eilanden geleased worden voor een (eerste) periode van 50 jaar. De lijst is niet limitatief em moet blijven groeien. Het doel is de “complete transformatie van de Griekse economie” legt een medewerker van TAIPED uit en, zoals de nieuwste directeur van het Agentschap, Takis Athanasopoulos het zo mooi verwoordde “Griekenland kan een Eldorado voor investeerders worden”. Daarnaast zei hij ook nog “Het zijn niet de beste tijden voor Griekenland...” en op de vraag waarom hij geen richtprijs kon zetten op de verkoop van DEPA en DESFA, twee aardgasbedrijven waarvoor 14 kandidaten zich aangemeld hebben: “Griekenland moet pragmatisch worden over de prijzen van activa, gegeven dat we een ongeziene recessie van vijf jaar kennen en de beleggers zeer bezorgd zijn of het land in de eurozone zal blijven”.

Geld lijkt dan ook niet de eerste zorg van TAIPED te zijn. Een anderer medewerker stelt het zo: "De opbrengst maakt in feite niet zoveel uit. Het gaat er niet om zoveel mogelijk geld binnen te halen als wel de economie te liberaliseren”. Bij TAIPED word er over Griekenland gesproken als het meest ‘gesovjetiseerde’ land van de wereld en de notie van een openbaar bedrijf lijkt er iets te zijn dat helemaal “passé” is.

Een transactie die dit jaar nog afgrond moet worden is de verkoop van 33% van OPAP, een overheidsbedrijf gespecialiseerd in sportweddingschappen. OPAP is winstgevend. Dat zijn trouwens, buiten de nationale spoormaatschappij, alle andere bedrijven die in de etalage liggen. OPAP bijvoorbeeld, maakte 126 miljoen euro nettowinst over de eerste 6 maanden van dit jaar. Het riskeert, net zoals de andere 'te koop' staande bedrijven, voor een te lage prijs verkocht te worden. Gelijk de Griekse Landbouwbank die voor een habbekrats is verkocht aan de Piraeusbank.

“Op 3 jaar zal de investeerder zijn geld al terugverdiend hebben”, zegt de economiste Maria Karamessini. “De staat zal niet meer over dit manna beschikken om beetje bij beetje de shuldenput te dempen. OPAP maakt nu niet direct deel uit van die sociale noodzakelijkheden zoals water of electriciteit maar als het een winsgevende zaak is waarom moet het dan verkocht worden? Er is trouwens niets dat garandeert dat privébeheer beter zou zijn dan staatsbeheer. Het waren niet alleen staatsbedrijven die aan de staatruiven zaten, ook de privésector kende maar al te goed het klappen van de zweep. Laten we tenslotte ook niet vergeten dat het doel van privébedrijven niet het maximaliseren is van het sociale welzijn als wel het maximaliseren van de winst”.

Een ander te koop staand bedrijf, is het waterbedrijf EYDAP. De nettowinst over de eerste zes maanden van 2012 bedroeg 12,8 miljoen euro, een stijging van 53% ten opzichte van het eerste semester van 2011. Het bedrijf is een monopolie met 4,5 miljoen klanten (heel de regio van Athene). Het heeft weliswaar schulden ter hoogte van 190 miljoen aan de banken maar anderzijds nog voor 540 en 240 miljoen schuldvorderingen op respectievelijk de staat en de regio’s. Wat gaat er met dat geld gebeuren als het verkocht is? Worden die vorderingen op het conto van de nieuwe eigenaar geschreven? Het zou wel eens een zeer lucratieve zaak kunnen worden voor de nieuwe eigenaars.

Naast de betalingen aan experts door TAIPED besteedde de Griekse regering sinds juni 2010 ook nog 50,5 miljoen euro aan allerlei privatiseringsexperts. Toen George Papandreou nog eerste minister was heeft hij ook het advies ingewonnen van gerenommeerde experts (de Griekse pers spreekt o.a. over Joseph Stiglitz, Jeffrey Sachs en Matthieu Pigasse). Officieel heeft de regering Papandreaou tussen oktober 2009 en november 2011 één miljoen euro uitgegeven aan overheidsadviseurs maar volgens Athanasios Athanasiou van Syriza is er veel meer betaald via een geheim gehouden budget. “Wij willen niet alleen een antwoord op de vraag over de hoogte van de kosten” zegt hij, “maar ook weten wat die raadgevers hebben gezegd en waarom hun aanbevelingen niet gevolgd werden. Want blijkbaar hebben sommigen van hen Papandreou afgeraden de weg van de harde besparingen op te gaan”.

Kunnen we vergeten dat de koopkracht van de Griekse burgers ineengestort is? In het kader van de bezuinigingsmaatregelen zijn de ambtenarenlonen met gemiddeld 40% gedaald, die bij de openbare diensten met 35%. Griekenland zinkt weg in recessie en armoede.

Tegelijkertijd bedraagt het jaarsalaris van de voorzitter van het HFSF, het Grieks Stabiliteitsfonds 294.000 euro. Het HFSF is een bedrijf dat net als het TAIPED opgericht is met publieke middelen. Het fonds is verantwoordelijk voor de herkapitalisatie van de Griekse banken en ontving 1,5 miljard euro uit de staatskas. Later kreeg het nog 25 miljard euro aan Europese leningen die het moet doorstorten aan Griekse banken die om liquide middelen verlegen zitten. Als alles goed gaat mag het tegen eind november een volgende schijf van 25 miljard verwachten.

Aan het einde van de rit is het uiteindelijk de Griekse staat die verantwoordelijk zal zijn voor de terugbetaling van dat kapitaal.

____________

⁽¹⁾ De titel is een combinatie van de woorden 'catastrofe' en 'troika' (de tripartiete commissie onder leiding van de Europese Commissie met de Europese Centrale Bank en het Internationaal Monetair Fonds, dat zogenaamd de financiële redding organiseert van Griekenland, Ierland Spanje en Portugal).

____________
Verder te lezen en te bekijken:
* De Shockdoctrine - Naomi Klein
* Grèce-Allemagne : qui doit à qui ? (1) L’annulation de la dette allemande à Londres en 1953 - Eric Toussaint
* La grande pompe à phynances - Jean-Michel Meurice en Fabrizio Calvi - Arte

Jazz: June Richmond, zangeres

Mr Jackson from Jacksonville. Een oppepper uit 1945 met in de hoofdrol de componist Claude Demetrius als Mr. Jackson. Gezongen door June Richmond.

June Richmond is een zangeres op 9 juli 1915 in Chicago geboren en overleden op 14 augustus 1962 in Göteborg.

biografie

June Richmond werd opgemerkt toen zij optrad met de Jimmy Dorsey band in 1938. Daarna treed ze tot het einde van de Tweede Wereldoorlog op in de orkesten van Cab Calloway en Andy Kirk. Ze begint een tweede carrière in Frankrijk onder producer Eddie Barclay en word een van de vertolkers van Henri Salvador en Gilbert Becaud. Ze neemt platen op onder leiding van Quincy Jones, die tot artistiek directeur van Barclay was benoemd. In 1954 is ze de ster van het Casino van Parijs. Na opnames met de Deense violist Svend Asmussen vetrekt June Richmond naar Scandinavië, waar zij op 1962 bezwijkt aan een hartaanval.