Geachte Heer Minister

Ik ontving nieuws van vrienden uit Egypte en heb daarna een zelfde verhaal mogen lezen op http://blog.vrede.be/. Voor de eenvoud en om geen twee keer hetzelfde te moeten vertellen, kopiëer ik wat op de blog staat.

---QUOTE
Franse deelnemers kregen de garantie dat de ambassade zou tussenkomen om hun veiligheid te beschermen in geval van problemen met de Egyptische autoriteiten. De Belgische deelnemers wilden een gelijkaardig standpunt van de Belgische ambassade. Na een telefonische afspraak kregen zes deelnemers de toelating voor een onderhoud. Tot hun verbazing werden ze door consul Romein zeer koel en afstandelijk onthaald.

Rechtstaand in de wachtzaal kregen ze te horen dat het reisadvies van Buitenlandse Zaken naar Gaza negatief is, en dat ze beter dat advies hadden opgevolgd en hun reis geannuleerd. Tevens wilde de consul geen enkele garantie geven dat de Belgische ambassade tussen zou komen in geval van moeilijkheden met de Egyptische overheid. Wel zouden ze mogen bellen in geval van problemen.
UNQUOTE---

Enkele eerste vragen:
1. Hoe groot is de ambasssade in Caïro? Is die zo klein dat bezoekers te woord worden gestaan in de wachtkamer omdat er geen andere ontvangstruimtes zijn?
2. Waarom krijgen mensen die in de ambassade worden ontvangen geen stoel aangeboden? Zijn die misschien ook in aantal beperkt? Of zijn er categorieën: mensen die er wel één aangeboden krijgen en anderen die er geen krijgen? Indien dit zo is, kan U mij dan de criteria voor de bepaling van die categorieën laten weten?
3. Vindt U niet dat hier een gebrek aan elementaire beleefdheid werd betoond tegenover landgenoten?

Op de pagina met reisadvies voor Egypte die Uw diensten onderhouden staat inderdaad: "Landgenoten die van plan waren zich voor deelname aan dit evenement naar Egypte te begeven, wordt dan ook aangeraden hun reis af te lasten." Anderzijds lees ik ook:: "Niet-essentiële reizen naar bepaalde gebieden worden afgeraden"

Enige bedenkingen hieromtrent:
1. Een reisadvies is een advies. Wat volgens mij (en de Grote Van Dale) betekent dat het niet bindend is en dus niet opgevolgd dient te worden indien men het niet wenst. De woorden 'aanraden' en 'afraden' moeten in dezelfde zin geïnterpreteerd worden.
2. Ook over niet-essentiële reizen kan men van mening verschillen. Misschien is de Mars naar Gaza voor de deelnemers eraan wel zeer essentiëel om hun solidariteit met de onderdrukte bevolking van Gaza uit te drukken. Voor anderen is een handelsmissie om hun producten te slijten dan weer essentiëel. En voor een derde groep is dat dan weer een cruise op de Nijl.

Mijn vragen hieromtrent:
1. Was dit 'advies' eigenlijk niet eerder een 'verhuld verbod'? Die vraag stel ik mij gezien de reactie van Mevr. Romijn van de ambassade.
2. Mag Mevr. Romijn dat 'advies' in die zin interpreteren dat zij mag verklaren dat landgenoten die in de problemen zouden geraken op 'geen enkele garantie' voor tussenkomst van de ambassade moeten rekenen?
3. Is deze verklaring van Mevr. Romijn haar eigen beslissing? Indien niet, is dat dan die van de Heer Neve de Mevergnies, Belgisch ambassadeur in Egypte? Indien niet, heeft zij dan gehandeld volgens de instructies/beslissing van Uw kabinet?
4. Losstaand van wie die beslissing of instructies ook moge komen, vindt U niet dat het normaal is dat landgenoten die in moeilijkheden zouden geraken in het buitenland in eender welke omstandigheden op de steun mogen rekenen van de officiële vertegenwoordigers van ons land in dat bepaalde buitenland?
5. Of zijn daar voorwaarden aan verbonden? Indien wel, kan U mij die voorwaarden dan meegeven?
6. Waarom kan een land als Frankrijk die garantie wel geven en ons land niet?
7. Zou het niet aangewezen zijn dat alle landen van de EU op dezelfde manier met hun onderdanen zouden omgaan en alleszins op het vlak van bijstand aan landgenoten op dezelfde manier zouden reageren?

Tenslotte: Kan U, als Minister van Buitenlandse Zaken, onze landgenoten In Egypte wel de garantie geven dat de Belgische ambassade in Egypte zal tussenkomen bij moeilijkheden?
Ik dank U bij voorbaat voor uw, liefst snelle, antwoorden die mij, ik twijfel er niet aan, meer inzicht zullen geven in de omstandigheden van dit voorval en onze landgenoten in Egypte meer zekerheid over hun rechtspositie aldaar.

Hoogachtend,