Een jaar nadat Israël haar drie weken durende offensief in Gaza lanceerde waarbij meer dan 1.300 Palestijnen gedood werden en 56.000 woningen beschadigd en 3.500 vernietigd, leeft de bevolking er nog steeds in het puin. Voor de aanval kende Gaza al een economische blokkade van 2,5 jaar, door Israël opgelegd met de hulp van Egypte en de Verenigde Staten. Het is nochtans niet gebrek aan geld dat de oorzaak is dat duizenden bewoners dakloos zijn. Internationale donoren, zoals dat dan heet, zegden eerder dit jaar meer dan 4,5 miljard dollar toe om de oorlogsschade te repareren. Vooral een papieren toezegging want Israël legt kafkaiaanse regels op die essentiële materialen nodig voor de wederopbouw niet in het land toelaten. Daaronder zaken zo bizar als de meeste schoolboeken, honing en familieverpakkingen margarine.
Naar schatting heeft de Gazastrook behoefte aan 40.000 ton cement en 25.000 ton ijzer om te beginnen met het herstel van woningen, ziekenhuizen, scholen en winkels verwoest tijdens het Israëlisch offensief. Maar tot nu toe zijn, volgens GISHA, een Israëlische NGO die opkomt voor de rechten van de Palestijnen, sinds de oorlog eindigde afgelopen januari slechts 19 vrachtwagens met bouwmateriaal de Gazastrook binnen geraakt.
De huizen worden daarom nu uit modder opgebouwd.
Meer dan 80% van de inwoners van Gaza overleven op humanitaire hulp van de UNRWA (VN agentschap voor hulp aan de Palestijnen). Er zijn geen onderdelen voor machines die beschadigd werden in de oorlog, 97% van de fabrieken en ateliers liggen noodgedwongen stil en de werkloosheid bedraagt meer dan 43%. Zonder bron van inkomsten zou, zonder de humanitaire hulp van de VN en andere instanties, een groot deel van de bevolking waarschijnlijk honger lijden. Meer dan 40.000 inwoners van Gaza hebben geen elektriciteit, 10.000 hebben geen stromend water. Israël verbiedt ook de invoer van onderdelen voor de waterzuiveringsinstallaties, dus wordt elke dag 87 miljoen liter afvalwater geloosd in de Middellandse Zee (afvalwater dat geen onderscheid maakt tussen stranden en dus ook de Israëlische vervuilt).
De internationale gemeenschap protesteert af en toe wel eens op de voortdurende tragedie van Gaza, maar echte druk op Israël om zijn wurggreep te lossen is er tot nog toe niet geweest. Een hoge ambtenaar van de rechtse regering vertrouwd onlangs aan een VN-ambtenaar toe dat het doel van Israël voor Gaza was: "Geen ontwikkeling, geen welvaart, geen humanitaire crisis." Dat kon je, volgens die VN-ambtenaar, enkel interpreteren als dat Israël de Gazastrook voorziet van een intraveneus infuus om haar 1,5 miljoen inwoners in leven te houden, maar dan amper. Dat in de hoop dat de bevolking de Hamas-regering die zij aan de macht hebben gestemd in de laatste Palestijnse verkiezingen zouden omverwerpen.
Dat is nog niet gebeurd en het is ook weinig waarschijnlijk. Hamas smokkelt wapens, geld en allerlei goederen in Gaza via tunnels uit Egypte. Bovendien is voor jonge mannen zich bij de Hamas-militanten aansluiten uitgegroeid tot de enige mogelijkheid op een salaris. In tussentijd, zei John Ging, hoofd van de UNRWA in Gaza is de Israëlische belegering "het vergemakkelijken van de vernietiging van een beschaafde samenleving."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten