Daar gaan we dan... 2010

Halt! Zoll!!

Enkele dagen terug schreef ik:

"Groot-Brittannië heeft stappen gezet om de druk op Israël te verhogen door Britse supermarkten te adviseren onderscheid te maken tussen voeding uit enerzijds de illegale nederzettingen en anderzijds Palestina.

Israëlische functionarissen zeiden dat ze bang waren dat dit een afglijden was naar een ruimere boycot van Israëlische goederen. Yigal Palmor, woordvoerder van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken zei dat producten uit zijn land unfair behandeld worden. "De boodschap die hier gegeven wordt zal zeer waarschijnlijk worden gebruikt door pro-boycot campagnevoerders."

Enig opzoekwerk heeft mij nu geleerd dat de stap die de Britten zetten (en ook de Nederlanders trouwens) niet zo maar ergens out-of-the-blue kwam vallen.

In een perscommuniqué (29 oktober 2009) van het Europese Hof van Justitie worden de conclusies weergegeven van de advocaat-generaal in een zaak waarbij een Duitse firma de Duitse douane voor het gerecht daagde. Net omwille van het feit dat die douane goederen die als oorsprong de bezette gebieden hadden geen preferentiëel tarief toekenden.

Je kan op de link klikken als je dit persbericht in extenso wil lezen. Ik haal er de, wat mij betreft, interessante zaken uit:

En één: "de douaneautoriteiten van het land van uitvoer het best in staat zijn om rechtstreeks de feiten te controleren die bepalend zijn voor de oorsprong van het product."

En twee: "In deze context herinnert de advocaat-generaal eraan dat de grenzen van Israël zijn afgebakend door het verdelingsplan voor Palestina, op 29 november 1947 door de Verenigde Naties goedgekeurd. Volgens dit plan maken de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook geen deel uit van Israël. Op grond van het Israëlisch Palestijns akkoord beschouwt zowel Israël als de PLO de Westelijke Jordaanoever en de Gazastrook bovendien als één territoriale eenheid."

En drie: " Bijgevolg kan de preferentiële regeling van de overeenkomst EEG-Israël niet worden toegepast op een product van oorsprong uit de Westelijke Jordaanoever en meer in het algemeen uit de bezette gebieden."

En matchpunt: "Ten slotte concludeert advocaat-generaal Bot dat een preferentiële behandeling ... alleen kan worden toegekend wanneer de nodige certificaten van oorsprong ... door de Palestijnse autoriteiten worden afgegeven."

Uiteraard is deze uitspraak nog geen wet. De conclusie van de advocaat-generaal bindt het Hof niet. De advocaten-generaal hebben tot taak, het Hof in volledige onafhankelijkheid een juridische oplossing te bieden voor het concrete geschil. De rechters van het Hof moeten daar dan over beraadslagen zn een arrest zal dan 'op een latere datum worden gewezen', zaols dat dan heet.

Op te volgen dus.

Geachte Heer Minister

Ik ontving nieuws van vrienden uit Egypte en heb daarna een zelfde verhaal mogen lezen op http://blog.vrede.be/. Voor de eenvoud en om geen twee keer hetzelfde te moeten vertellen, kopiëer ik wat op de blog staat.

---QUOTE
Franse deelnemers kregen de garantie dat de ambassade zou tussenkomen om hun veiligheid te beschermen in geval van problemen met de Egyptische autoriteiten. De Belgische deelnemers wilden een gelijkaardig standpunt van de Belgische ambassade. Na een telefonische afspraak kregen zes deelnemers de toelating voor een onderhoud. Tot hun verbazing werden ze door consul Romein zeer koel en afstandelijk onthaald.

Rechtstaand in de wachtzaal kregen ze te horen dat het reisadvies van Buitenlandse Zaken naar Gaza negatief is, en dat ze beter dat advies hadden opgevolgd en hun reis geannuleerd. Tevens wilde de consul geen enkele garantie geven dat de Belgische ambassade tussen zou komen in geval van moeilijkheden met de Egyptische overheid. Wel zouden ze mogen bellen in geval van problemen.
UNQUOTE---

Enkele eerste vragen:
1. Hoe groot is de ambasssade in Caïro? Is die zo klein dat bezoekers te woord worden gestaan in de wachtkamer omdat er geen andere ontvangstruimtes zijn?
2. Waarom krijgen mensen die in de ambassade worden ontvangen geen stoel aangeboden? Zijn die misschien ook in aantal beperkt? Of zijn er categorieën: mensen die er wel één aangeboden krijgen en anderen die er geen krijgen? Indien dit zo is, kan U mij dan de criteria voor de bepaling van die categorieën laten weten?
3. Vindt U niet dat hier een gebrek aan elementaire beleefdheid werd betoond tegenover landgenoten?

Op de pagina met reisadvies voor Egypte die Uw diensten onderhouden staat inderdaad: "Landgenoten die van plan waren zich voor deelname aan dit evenement naar Egypte te begeven, wordt dan ook aangeraden hun reis af te lasten." Anderzijds lees ik ook:: "Niet-essentiële reizen naar bepaalde gebieden worden afgeraden"

Enige bedenkingen hieromtrent:
1. Een reisadvies is een advies. Wat volgens mij (en de Grote Van Dale) betekent dat het niet bindend is en dus niet opgevolgd dient te worden indien men het niet wenst. De woorden 'aanraden' en 'afraden' moeten in dezelfde zin geïnterpreteerd worden.
2. Ook over niet-essentiële reizen kan men van mening verschillen. Misschien is de Mars naar Gaza voor de deelnemers eraan wel zeer essentiëel om hun solidariteit met de onderdrukte bevolking van Gaza uit te drukken. Voor anderen is een handelsmissie om hun producten te slijten dan weer essentiëel. En voor een derde groep is dat dan weer een cruise op de Nijl.

Mijn vragen hieromtrent:
1. Was dit 'advies' eigenlijk niet eerder een 'verhuld verbod'? Die vraag stel ik mij gezien de reactie van Mevr. Romijn van de ambassade.
2. Mag Mevr. Romijn dat 'advies' in die zin interpreteren dat zij mag verklaren dat landgenoten die in de problemen zouden geraken op 'geen enkele garantie' voor tussenkomst van de ambassade moeten rekenen?
3. Is deze verklaring van Mevr. Romijn haar eigen beslissing? Indien niet, is dat dan die van de Heer Neve de Mevergnies, Belgisch ambassadeur in Egypte? Indien niet, heeft zij dan gehandeld volgens de instructies/beslissing van Uw kabinet?
4. Losstaand van wie die beslissing of instructies ook moge komen, vindt U niet dat het normaal is dat landgenoten die in moeilijkheden zouden geraken in het buitenland in eender welke omstandigheden op de steun mogen rekenen van de officiële vertegenwoordigers van ons land in dat bepaalde buitenland?
5. Of zijn daar voorwaarden aan verbonden? Indien wel, kan U mij die voorwaarden dan meegeven?
6. Waarom kan een land als Frankrijk die garantie wel geven en ons land niet?
7. Zou het niet aangewezen zijn dat alle landen van de EU op dezelfde manier met hun onderdanen zouden omgaan en alleszins op het vlak van bijstand aan landgenoten op dezelfde manier zouden reageren?

Tenslotte: Kan U, als Minister van Buitenlandse Zaken, onze landgenoten In Egypte wel de garantie geven dat de Belgische ambassade in Egypte zal tussenkomen bij moeilijkheden?
Ik dank U bij voorbaat voor uw, liefst snelle, antwoorden die mij, ik twijfel er niet aan, meer inzicht zullen geven in de omstandigheden van dit voorval en onze landgenoten in Egypte meer zekerheid over hun rechtspositie aldaar.

Hoogachtend,

Gaza of de vernietiging van een beschaafde samenleving

Een jaar nadat Israël haar drie weken durende offensief in Gaza lanceerde waarbij meer dan 1.300 Palestijnen gedood werden en 56.000 woningen beschadigd en 3.500 vernietigd, leeft de bevolking er nog steeds in het puin.

Voor de aanval kende Gaza al een economische blokkade van 2,5 jaar, door Israël opgelegd met de hulp van Egypte en de Verenigde Staten. Het is nochtans niet gebrek aan geld dat de oorzaak is dat duizenden bewoners dakloos zijn. Internationale donoren, zoals dat dan heet, zegden eerder dit jaar meer dan 4,5 miljard dollar toe om de oorlogsschade te repareren. Vooral een papieren toezegging want Israël legt kafkaiaanse regels op die essentiële materialen nodig voor de wederopbouw niet in het land toelaten. Daaronder zaken zo bizar als de meeste schoolboeken, honing en familieverpakkingen margarine.

Naar schatting heeft de Gazastrook behoefte aan 40.000 ton cement en 25.000 ton ijzer om te beginnen met het herstel van woningen, ziekenhuizen, scholen en winkels verwoest tijdens het Israëlisch offensief. Maar tot nu toe zijn, volgens GISHA, een Israëlische NGO die opkomt voor de rechten van de Palestijnen, sinds de oorlog eindigde afgelopen januari slechts 19 vrachtwagens met bouwmateriaal de Gazastrook binnen geraakt.

De huizen worden daarom nu uit modder opgebouwd.

Meer dan 80% van de inwoners van Gaza overleven op humanitaire hulp van de UNRWA (VN agentschap voor hulp aan de Palestijnen). Er zijn geen onderdelen voor machines die beschadigd werden in de oorlog, 97% van de fabrieken en ateliers liggen noodgedwongen stil en de werkloosheid bedraagt meer dan 43%. Zonder bron van inkomsten zou, zonder de humanitaire hulp van de VN en andere instanties, een groot deel van de bevolking waarschijnlijk honger lijden. Meer dan 40.000 inwoners van Gaza hebben geen elektriciteit, 10.000 hebben geen stromend water. Israël verbiedt ook de invoer van onderdelen voor de waterzuiveringsinstallaties, dus wordt elke dag 87 miljoen liter afvalwater geloosd in de Middellandse Zee (afvalwater dat geen onderscheid maakt tussen stranden en dus ook de Israëlische vervuilt).

De internationale gemeenschap protesteert af en toe wel eens op de voortdurende tragedie van Gaza, maar echte druk op Israël om zijn wurggreep te lossen is er tot nog toe niet geweest. Een hoge ambtenaar van de rechtse regering vertrouwd onlangs aan een VN-ambtenaar toe dat het doel van Israël voor Gaza was: "Geen ontwikkeling, geen welvaart, geen humanitaire crisis." Dat kon je, volgens die VN-ambtenaar, enkel interpreteren als dat Israël de Gazastrook voorziet van een intraveneus infuus om haar 1,5 miljoen inwoners in leven te houden, maar dan amper. Dat in de hoop dat de bevolking de Hamas-regering die zij aan de macht hebben gestemd in de laatste Palestijnse verkiezingen zouden omverwerpen.

Dat is nog niet gebeurd en het is ook weinig waarschijnlijk. Hamas smokkelt wapens, geld en allerlei goederen in Gaza via tunnels uit Egypte. Bovendien is voor jonge mannen zich bij de Hamas-militanten aansluiten uitgegroeid tot de enige mogelijkheid op een salaris. In tussentijd, zei John Ging, hoofd van de UNRWA in Gaza is de Israëlische belegering "het vergemakkelijken van de vernietiging van een beschaafde samenleving."

Bekentenissen van een economische huurmoordenaar

In een oud nummer (januari 2008) van de Franse versie van Nexus, een internationaal tijdschrift dat zich als ondertitel "Science & Alternative" aanmeet las ik een interview met John Perkins, de schrijver van "Confessions of an Economic Hit Man", een autobiografisch boek gepubliceerd in 2004. De Nederlandse vertaling (2006) "Bekentenissen van een economische huurmoordenaar" werd trouwens uitgegeven door De Arbeiderspers.

Toevallig (alhoewel, ik ben het gaan opzoeken) stootte ik op een documentaire met dezelfde titel "Bekentenissen van een economische huurmoordenaar" met ook al interviews van Perkins. De film werd in 2007 en 2008 opgenomen als een Grieks-Amerikaanse co-productie, geregisseerd door Stelios Kouloglou, een Grieks gerenommeerd journalist die  eind 2008 een on-line tv-kanaal TVXS heeft opgestart. Het is volledig Grieks dus ik verts er niet veel van.
Dit jaar (ik moet hier wel vlug zijn,, het is al bijna 2010) werd de film op verschillende alternatieve festivals in de VS vertoont. De taal is Engels, de ondertitels zijn Frans. Ik kon geen in het Nederlands ondertitelde versie vinden. Hij duurt ongeveer 20 minuten maar is zeker de moeite van het bekijken waard.

Wil je eerst (of erna) eens lezen wat ik er vroeger al eens in een bijdrage voor de Nederlandstalige Wikipedia over heb geschreven, lees dan verder onder het televisietje. Wikipedia heeft het gemak dat je er gemakkelijk aan kan meewerken maar dat anderen ook aan je artikels kunnen sleutelen. Enige kromtaal in de bijdrage die er nu op staat is dus niet tenvolle mijn verantwoordelijkheid, ook al, omdat het grotendeels overgenomen/aangepast is uit het Engels.

Bekentenissen van een economische moordenaar - John Perkins

In het boek verhaalt Perkins zijn carrière, beginnend bij adviesbedrijf Chas. T. Main, waar hij op de loonlijst werd gezet door de National Security Agency (NSA) als "Chief economist" of "Economic Hit Man", zoals ze zichzelf gekscherend noemen, volgens Perkins.

Naar eigen zeggen was het Perkins’ taak om de politiek leiders van ontwikkelingslanden te overreden tot het aanvaarden van enorme bedragen aan ontwikkelingsgelden in de vorm van leningen via instituties als de Wereldbank, IMF en USAID. Opgezadeld met enorme schulden die de landen uiteindelijk niet meer konden afbetalen, konden deze landen vervolgens gedwongen worden hun economie open te stellen voor Amerikaanse of andere transnationale bedrijven die grondstoffen of goedkope arbeidskrachten nodig hadden.

Als de plannen niet werkten, aldus Perkins, werden de "jakhalzen" ingeschakeld, agenten die met CIA-goedkeuring probeerden een revolutie of staatsgreep op poten te zetten. Als dat ook niet lukte, werd er soms een aanslag gepleegd.

Perkins reisde de wereld rond naar Indonesië, Panama, Ecuador, Colombia, Saoedi-Arabië, Iran en andere strategisch belangrijke landen. Hij onthult in zijn boek de verborgen mechanismes van de controle achter enkele van de meest dramatische gebeurtenissen in de recente geschiedenis, zoals de val van de Sjah van Iran, de dood van de Panamese president Omar Torrijos, en de Amerikaanse invasie van Panama en Irak.

"Economic hit men (EHMs) are highly paid professionals who cheat countries around the globe out of trillions of dollars. They funnel money from the World Bank, the U.S. Agency for International Development (USAID), and other foreign ’aid’ organizations into the coffers of huge corporations and the pockets of a few wealthy families who control the planet’s natural resources. Their tools included fraudulent financial reports, rigged elections, payoffs, extortion, sex, and murder. They play a game as old as old as empire, but one that has taken on new and terrifying dimensions during this time of globalization."

Kritiek

Perkins’s eerste baas bij Chas. T. Main, Einar Greve, verklaarde aanvankelijk dat "in principe is Perkins’ verhaal waar" en "wat het boek van John zegt is dat er een samenzwering was om al deze landen aan de haak te slaan, en dat is gebeurd. Of het al-dan-niet om een sinister complot gaat is voor interpretatie vatbaar...". Hij ontkende echter Perkins’ verhaal dat hij ooit samenwerkte met de NSA en sprak ook andere beweringen in het boek van Perkins’ tegen waaruit, volgens hem blijkt dat Perkins "ervan overtuigd is dat veel van dit spul waar is". Perkins’ reactie op Greve zit in de epiloog van de film. Hij wijst erop dat Greve aanvankelijk de waarheid van het boek ondersteunde om dan enkele maanden later van mening te veranderen. Perkins suggereert dat Greve onder druk gezet werd gezet door externe krachten om het boek een vervalsing te noemen.

Sebastian Mallaby, columnist van The Washington Post bestrijdt veel van de argumenten van Perkins, waaronder zijn bewering dat 51 van 100 van de wereld "grootste economieën" bedrijven in plaats van landen zijn. Een toegevoegde waarde analyse van de VN, zegt hij, geeft een totaal van 29. Je kan die vergelijking zelf doen door de lijst van landen volgens het Bruto Nationaal product (BNP) te vergelijken met de lijst van bedrijven per inkomsten. Dat geeft een ruwe schatting van 46 voor het jaar 2007/2008. Als men diezelfde vergelijking maakt voor het jaar 2000 dan komt men wel op een aantal van 51. Nuance, in een dergelijke lijst zou men echter wel de inkomsten van de bedrijven moeten aftrekken van de totale inkomsten van de landen.

Artikels in de New York Times en Boston Magazine en een persbericht van het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken, verwijzen naar het ontbreken van documenten of getuigenissen die de bewering dat de NSA betrokken was bij het huren van Perkins bij Chas T Main bevestigen. Bovendien is de NSA eerder "een cryptologische (coderen en ontcoderen) en geen economische organisatie" en zijn missie behelst zeker niet "de plaatsing van economen binnen privé-bedrijven om de schuld van het buitenland te verhogen".

Tuvalu redden

Er bestaan twee soorten racisme: het ene dat verkondigd dat alle negers dom zijn en het andere, vandaag politiek correcte, dat erin bestaat te geloven dat negers minder dom zijn dan blanken. Een voorbeeld hiervan is de manier waarop Obama, met zijn Nobelprijs-medaille rond de nek, de Noren te kakken heeft gezet.

Om over koolstof te lameren maakt hij dan binnen de week een tweede Scandinavische reis met zijn Air Force One, vergezeld van 5 andere boeings waarvan twee voor het vervoer van journalisten, zijn helicopters en limousines. Tel die even bij de 1200 limousines et 140 andere privéjets die al in Kopenhagen stonden te blinken.

In vroegere tijden heeft de Sovjet-Unie er eens in bestaan haar overschot aan sneeuwruimers naar het pseudo-marxistische Guinea van de (nu door sommige die-hard nog geprezen) dictator Sékou Touré te sturen.

Wedden dat binnenkort het potentieel in gevaar verkerende en ergens in de Stille Oceaan liggende Tuvalu, van een hypothetische stijging van het peil van de oceaan zal gered worden door het surplus van onze waterfietsen?

Wil jij ook graag een portie CO² winnen?

Er is fraude in het spel. In deze leuke dagen van shoppen, kerstmuziek in de winkelwoedestraten, cadeautjes geven en krijgen, fretten tot ge er bij neervalt en ondertussen ook nog even een muskietennet sponsoren door naar een paar idioten in een glazen kot te gaan kijken, blijkt dat fraude ook van de partij is. Al moet de zaak nog uitgeklaard worden natuurlijk. Lees hierover meer op deze eigenste plaats binnen een jaar of 4 of 5, het onderzoek loopt immers nog.

Wat is er nu aan de hand? Naar jaarlijkse traditie houden het Belgisch Instituut voor Veilig Verkeer (BIVV) in samenwerking met zijn gewapende arm, de politie, een grote BOB-campagne. Vorige jaren kon je een sleutelhanger, zure beertjes of een ontbijbuffet winnen. Dit jaar is het grootser aangepakt. Naast de obligatoire sleutelhanger die iedere nuchteren mens ontvangt kunnen jij en ik, als motivatie om niet boven de limiet van dronkenschap te zitten... een auto winnen! En niet zomaar een auto, een heuse echte Volvo C-30, gebouwd in de fabriek van mijn eigenste stad Gent. De stimulering van de Vlaamse werkgelegenheid en economie kan er maar wel bij varen.

Je hebt dus al een auto en je rijdt nuchter. Proficiat, dat hadden we niet verwacht! En dus krijg je een andere auto cadeau (wat je met twee auto's aanmoet is in deze context natuurlijk onbelangrijk maar gelukkig hebben de breinen die deze campagne op poten gezet daar ook aan gedacht, zie hiervoor de bijhorende foto). Tegenwoordig belonen ze je dus als je iets doet dat niet meer dan normaal is, nuchter achter het stuur zitten.

Van hypocrisie gesproken. Aan de ene kant vertellen ze ons t'allen kante dat we minder moeten auto rijden en het openbaar vervoer nemen maar, in een spreidstand een prima ballerina waardig, doen de diensten van onze vele regeringen er alles aan om de auto-industrie te redden: stimuleringspremies bij de aankoop van een 'propere' auto, GM trachten overtuigen SUV's te bouwen in Opel Antwerpen en auto's cadeau doen.

Kijk, als er dan toch een prijs moet gegeven worden omdat je je aan de regels houdt, waarom dan geen jaarabonnement op trein, tram en bus voor het hele gezin? En bij gebrek aan een gezin, de mogelijkheid om zelf te kunnen kiezen welke 3 andere gelukkigen van jou ook zo'n abonnement mogen hebben? Of je kan, voor mijn part, als je dan toch een autofreak bent in hart en nieren, en liever met de auto rijdt, ook kiezen voor een jaarabonnement voor autodelen. Met partnerkaarten (voor je gezin of je vriend(innet)jes toe).

Na de 'opdoffer' van de klimaattop in Kopenhagen, zou je denken dat er eens wat verder nagedacht werd dan enkel over de plaats van de eigen navel.
Tevergeefs, het circus moet verder.

Deze maand viel er immers een heel pak CO²-uitstoot te winnen. Een selectieve greep uit het aanbod:

• citytrip voor 2 naar Barcelona⁽¹⁾
• citytrip voor 2 naar Boedapest⁽²⁾
• Of nog straffer: Verblijf in het Ice Hotel in Lapland (Theramed tandpasta - snappu?)⁽³⁾
• Et j'en passe...

Hou je niet zo van shoppen maar van spanning?

Misschien een sensatievlucht (van maar liefst 12 minuten!) winnen in een echte helicopter. Je moet er eerst wel helemaal voor naar Spa rijden maar vermits je dat ongetwijfel toch al van plan was.
Maar wat is 12 minuten helicopter vliegen als je met 'Dress-for-Less' kan gaan helicopterskieën in Canada? Gewoon je naam, adres en email invullen en misschien sleep je de prijs wel in de wacht.

Het kan natuurlijk ook tegenvallen en je prijs is, oh horreur, een Plopsaland arrangement. Maar dit geheel terzijde.

Dit alles als prelude tot mijn voorstel tot wetsvoorstel.

• Artikel 1: Alle wedstrijden waarbij een voertuig of een reis naar het buitenland per vliegend toestel kan gewonnen worden moeten verplicht de CO²-emissienorm die eraan verbonden is op het wedstrijdformulier weergeven.
• Artikel 2: De BTW op dergelijke prijzen wordt vastgesteld op 200% van de waarde ervan.
• Artikel 3: De opbrengst van de aldus geheven BTW wordt op of rond Kerstmis van ieder jaar via een populair radioprogramma op het openbaar net door de op dat ogenblik dienstdoende Belgische/Vlaamse/Brusselse/Waalse/... eerste minister via een cheque met afmetingen van 1 meter op 0,5 meter ten bate van het goede doel dat op dat ogenblik blikvanger is, overhandigd aan het Rode Kruis.
• Artikel 4: En omdat we nu toch bezig zijn, daarnaast dient elke organisator van een wedstrijd voor eenzelfde waarde als de waarde van de prijzenpot muskietennetten aan te kopen voor de negertjes in Afrika. Vanaf 2012 worden de muskietennetten vervangen door, al naar gelang de bestemming ervan, botten of parasols.

Aan onze volksvertegenwoordigers nu om mijn voorstel in iets deftiger kromtaal om te zetten.

'Maar hoe zat het nu met die fraude?', wil je weten. Ach...

---

Nota's:

⁽¹⁾ Twee (2) heuse overnachtingen in een 3-sterrenhotel (of lees: eerst met de auto naar Charleroi, met Ryan Air vliegen, in de late namiddag aankomen op zo'n 100 km van Barcelona, met de bus of met een gehuurde auto naar Barcelona zelf, inchecken in een, ocharme, 3-sterrenhotel (met heuse lavabo in de kamer), uitpuffen, volgende dag shoppen, moe maar tevreden terug op hotel, derde dag inpakken, met bus of auto naar vliegveld rijden, met Ryan Air naar Charleroi, met auto naar huis).
⁽²⁾ Zelfde scenario als hierboven maar deze keer met Wizzair.
⁽³⁾ Nog maar eens zelfde scenario maar deze keer met nog een andere luchtvaartmaatschappij vanop een andere luchthaven en niet shoppen maar rondracen met een heuse snowmobiel.

Cab Calloway is de Kerstman!

102 jaar geleden, op 25 december 1907, werd Cabell Calloway III in Rochester, New York geboren. Tot aan zijn dood op 18 november 1994, was hij 86 jaar lang een brok energie.

Zoon van Martha Eulalia Reed, lerares en kerkorganiste, en advokaat Cabell Calloway II groeide hij op in Baltimore en was hij voorbestemd om zijn vader op te volgen. Maar hij volgde liever zijn zus Blanche op tournee in een populaire zwarte musical 'Plantation Days'. Bij het einde van de tournee in Chicago bleef hij daar wonen.

Over zijn zus Blanche Calloway valt er anders ook wel wat te zeggen: zij is de eerste vrouw geweest die een volledig mannelijke band "Blanche Calloway and Her Joy Boys" leidde. Over haar heb ik het in een volgende bijdrage.

In Chicago ging hij drummen, dansen en zingen, o.a. in het beroemde Sunset Café. Hij leerde er ook Louis Armstrong kennen die hem de 'scat' stijl aanleerde. Scatten is het zingen van woorden zonder betekenis. 'Doohdah', 'Be-bop', 'Doo-wee' en 'Bam' zijn klanken die in vaak snel opeenvolgende ritmes elkaar opvolgen. Cab is dan ook gekend onder zijn andere naam , de 'Hi-De-Ho man'. Je kan de jonge Calloway aan het werk zien in de Betty Boop cartoon "The Old Man of The Mountain" van Max Fleisher.

Als zingende en dansende orkestleider scheerde Calloway hoge toppen bij het publiek. Wanneer Duke Ellington in februari 1931 de Cotton Club voor een uitgebreide toernee verlaat, wordt zijn orkest daar vervangen door de band "Cab Calloway and His Orchestra". Waardoor het eerste huisorkest van de Cotton-Club weer op de thuisbasis speelt want De Calloway-band zijn de originele "Missourians" waarvan Cab Calloway de bandleider geworden is.

En dan start een stuk geschiedenis. Irving Mills en Cab Calloway bewerken de oude ballad "St.James Infirmary" tot een eigentijds liedje over opium roken, en er is een succes-explosie voor Calloway. Als 70-jarigen/opende hij er nog mee op het North Sea Festival in Den Haag... in 1992. Alstamblieft!

In het tweede filmpje hoor je een memorabele versie van de ballad door Cab Calloway in de in 1933 door Max Fleisher geproduceerde tekenfilm "Betty Boop, Snow White".
Alleszins een gepast filmpje voor een witte kerstmis.






Yep man, Cab was the real reefer man!

Kopenhagen: Er was iets rot in Denemarken

Kopenhagen heeft een ernstige kater opgeleverd voor het Zuiden dat zich bedrogen voelt, voor activisten die ’walgen’ en ontgoochelde klimatologen.

Woede, kwaadheid, teleurstelling, ontgoocheling... en hoop dat het de volgende keer wel zal lukken. Ziedaar wat we vandaag horen en lezen.

 

Ondertussen spelen onze politieke leiders elkaar de zwarte piet voor het mislukken toe. Ondanks de grote woorden, de beloftes van ‘we zouden gaan zien wat we zouden gaan zien’, was de EU niet eens aanwezig in de achterkeuken toen het uiteindelijke “vod” geschreven werd. Gedwee hebben ze het aanvaard.

 

Ook wij zijn woedend, kwaad, teleurgesteld en ontgoocheld en hopen dat het de volgende keer wel zal lukken. Maar daarvoor is er iets meer en anders nodig.

 

Wat hadden we anders kunnen verwachten? Diegenen die onze al eeuwigheden voorhouden: ’als ge niet genoeg consumeert, gaat de economie van uw land naar de vaantjes et gij erbij’ willen ons nu overtuigen dat ze ijveren voor het omgekeerde! Zijn het niet dezelfden die ons, in een spreidstand een ballerina waardig, vertellen ’stop met autorijden maar ga vooral door met ze te kopen’?

 

Een staal citaten over de mislukte Top van Kopenhagen

 

"Ziedaar een intentieverklaring die gaten vertoont zo groot dat je er met de Air Force One doorheen kan vliegen. Ik wilde niet voor kerstmis naar huis, mijn dochter in de ogen kijken en haar moeten vertellen dat we gevochten hebben en haar toekomst verloren." - Kumi Naidoo, Greenpeace.

"Wij zijn geschokt door het falen van de rijke landen, in het bijzonder de Verenigde Staten die historisch de grootste vervuiler zijn in uitstoot van broeikasgassen, zich te verbinden tot emissiereducties van broeikasgassen waarvan zij weten dat ze noodzakelijk zijn." - Nnimmo Bassey, Friends of The Earth.

 

"De overeenkomst zal vrijwel zeker onvoldoende om dit doel (de opwarming te beperken tot 2 graden) te bereiken. Hiervoor moeten strikte begrenzing die juridisch bindend zijn in de komende jaren op poten gezet worden." - Andrew Watson, East Anglia University.

 

"Er valt niet veel te analyseren. De overeenkomst bevat geen specifieke emissiedoelstellingen voor geïndustrialiseerde landen, en het bevat geen aanpassingen voor de huidige manier van doen van de ontwikkelingslanden." - Alden Meyer, Union of Concerned Scientists.

 

"Klimaatverandering en milieuaantasting resulteert nu al in migratie of verhuizingen in de hele wereld." - IOM (International Organization for Migration).

 

"Zij, diegenen die zich nog altijd de heersers over de wereld en de natuur wanen, hebben niet gezien dat er zich nieuwe verhoudingen aftekenen van de betrekkingen tussen het, op zijn tweede adem trappende, Noorden en het Zuiden en dat men niet onderhandelt met de natuur, zoals zoveel demonstranten scandeerden." - Attac France.

 

"De ontwikkelde landen hebben besloten dat de schade aan de ontwikkelingslanden aanvaardbaar is (...) de 2 graden doelstelling zal leiden tot een enorme verwoesting in Afrika en de kleine eilandstaten (...) Hetgeen vandaag gebeurt is eigenlijk een voortzetting van de geschiedenis van de onderhandelingen over de laatste twee jaar en betekent de slechtste ontwikkeling in onderhandelingen over klimaatverandering in de geschiedenis." - Lumumba Stanislaus Di-Aping, Soedanees diplomaat die de G77 vertegenwoordigde.

 

"Dit is een schoffering van de miljoenen mensen in ontwikkelingslanden die nu al lijden onder klimaatverandering. Als de rijke landen, die verantwoordelijk zijn voor deze mislukking, niet snel stoppen met hun politieke spelletjes, zal Tuvalu nog deze eeuw letterlijk verdrinken." - Willem Verhaak, Milieudefensie Nederland.

 

"De regeringen van de ontwikkelde landen bewijzen dat ze de winstbejag van hun bedrijven belangrijker vinden dan het lot van miljoenen mensen (...) Emissiehandel in het belang van de industrie en financiële wereld zal ons klimaat niet redden. Wat nodig is, is een afwijking van de dogna van de groeien een solidaire handels-, landbouw- en energiebeleid." - Alexander Strichner, Attac Oostenrijk.

 

"Geld- en marktgerichte oplossingen bieden geen uitweg voor de huidige crisis. We hebben in plaats daarvan een radicale verandering nodig in de manier waarop we produceren en consumeren, en dit is wat niet werd besproken in Kopenhagen. De regeringen van de geïndustrialiseerde en industrialiserende landen toonden zich niet bereid om het ontwikkelingmodel dat tot deze economische en ecologische ramp heeft geleid, aan te pakken." - Josie Riffaud, Via Campesina.

"Het uiteindelijk afgewongen ’Akkoord van Kopenhagen’ is een flink staaltje van surrealisme. Men is niet veel verder geraakt dan te erkennen dat de opwarming van de aarde een belangrijke uitdaging vormt en dat de 2°C-opwarmingsgrens "zou moeten worden gerespecteerd", om dan uiteindelijk geen enkel cijfer naar voren te schuiven inzake mitigatiedoelstellingen voor 2020 en 2050. Dit is beschamend. - Peter Tom Jones, K.U. Leuven.

 

"Je kan niet doen alsof je een oplossing voor de klimaatcrisis voorstelt, als jouw voorstel miljoenen Afrikanen ter dood veroordeeld en als de armen en niet de vervuilers betalen voor de klimaatsverandering." - Augustime Njamnshi, Pan African Climate Justice Alliance.

 

"We staan voor een ramp van een monstrueuze omvang... Mikken op een stijging van 2 graden is Afrika veroordelen tot verbranding en onderontwikkeling.” - Desmond Tutu.

 

"Is dit kapitalisme? Jazeker. Is dit kortzichtigheid? Jazeker. Is dit moorddadig? Jazeker. Gaan deze politici rustig slapen vannacht? Jazeker. En wij, burgers van dit land. Wat doen wij? Komen we met zijn allen de straat op om te protesteren? Wel nee. Kleine eilandstaten mogen verdwijnen. Afrikanen mogen verhongeren. Voor de daklozen in onze steden vragen we liefdadigheid. Mensenrechten?" - Francine Mestrum, Global Social Justice.

 

"Onze revolutie wil alle mensen helpen ... het socialisme, dat andere spook dat waarschijnlijk hier in deze kamer rondloopt, dat is de manier om de planeet te redden, het kapitalisme is de weg naar de hel (...) Laten we het kapitalisme bestrijden en maken dat het ons gehoorzaamt. - Hugo Chàvez, president van Venezuela.

 

"Om eerlijk te zijn, dit is een compleet fiasco, het is absoluut hopeloos. Al die landen observeren die elkaar verscheuren in plaats van, zoals het zou moeten zijn, elkaar te helpen, en die iedere dag opnieuw steeds zwakkere voorstellen doen. (...) De EU is gewoon van het aardopperval verdwenen. Tijdens de besprekingen in Kyoto in 1997 speelde de Europese Unie locomotief, maar deze keer zijn ze onzichtbaar... Wat gebeurt er?" - Georges Monbiot, journalist.

 

" De overeenkomst is van het laagste niveau van ambitie die je je kunt voorstellen. Het is niets minder dan klimaatverandering-scepticisme in actie. Het houdt landen gevangen in een cyclus van eeuwige armoede. Obama heeft het verschil tussen hem en Bush weggenomen." - Lumumba Di-Aping, hoofdonderhandelaar van de G77 groep.

 

"De stad Kopenhagen is vanavond een misdaadplaats, met de schuldige mannen en vrouwen op de vlucht naar de luchthaven (...) Het is nu duidelijk geworden dat de opwarming van de aarde een radicaal ander model van politiek zal vergen dan hetgeen wat we hier in Kopenhagen hebben gezien." - John Sauven, Greenpeace VK.

 

"De wereldleiders hebben effectief een doodvonnis voor vele van de armste kinderen in de wereld getekend. Tot 250.000 kinderen uit arme gemeenschappen zullen sterven vóór de volgende grote bijeenkomst in Mexico aan het eind van volgend jaar." - Lydia Baker, Save The Children.

 

Eric Goeman, woordvoerder van Attac Vlaanderen: “De grote jongens doen alsof ze het onderste uit de kan hebben gehaald en veel NGO’s en sociale bewegingen staan in koor te huilen dat het een zware ontgoocheling is geworden. Dit was toch de kroniek van een aangekondigde mislukking. Het stond niet ’in de sterren geschreven’ maar wel in de reële en ook gewijzigde mondiale machtsverhoudingen. Hoop doet leven is misschien mooi om je aan vast te klampen maar het zegt weinig of niets over de werkelijke sociaal-economische en geopolitieke tegenstellingen tussen Noord en Zuid die uiteindelijk aan de grondslag liggen van de mislukking van de klimaattop in Kopenhagen.

 

De kloof tussen arme en rijke landen is ook een klimaatkloof. De rijkste landen die de grootste vervuilers zijn uit de wereldgeschiedenis weten dat ook hun verdere ontwikkeling wordt bedreigd door de klimaatveranderingen maar eisen wel dezelfde engagementen vanwege de armsten van de wereld die verantwoordelijk zijn voor een minimaal percentage van de uitstoot van broeikasgassen.

Natuurlijk heeft ook China boter op het hoofd maar het is wel nog steeds een ontwikkelingsland waar de meerderheid op het platteland nog steeds arm is en weinig of niet verantwoordelijk is voor de klimaatverandering. Het komt de VS en Sarkozy en Cie goed uit om China tot nieuwe boeman te verklaren, om zo de woede van een deel van de publieke opinie af te wenden. Kopenhagen heeft zoals ook de voorbije samenkomsten van de G20 al lieten zien, nog maar eens duidelijk gemaakt, dat de ontwikkelingslanden nog altijd de pineut zijn van de rijke industrieën. Maar ook dat wanneer ze verenigd optreden ze een tegenstem kunnen bieden.

 

Alleen blijven de zwaksten van de wereld opnieuw in de kou staan en dan hebben we het vooral over de bevolkingen van grote delen van Afrika en Azië die verder geslachtofferd worden door de sociaal-economische lafheid van veel Westerse leiders en regeringen. Het sloopwerk van de economische lobby’s heeft dus zijn werk verricht: de transnationale corporaties en energiegiganten kunnen gerust zijn: hun ecologische geweten is gesust met een deelakkoord zonder veel betekenis en bindende afspraken waardoor zij hun greep kunnen behouden over de nabije toekomst.

Een andere wereld kan nu eenmaal niet zonder een andere economie en dat is hetgeen waar de meeste wereldleiders en regeringen als de dood voor zijn. Het zegevierende kapitalisme smelt samen met gletsjers en ijsbergen maar men wil het niet vervangen, alleen een beetje reguleren. ’Change’ staat niet op de agenda.

 

De tienduizenden in de straten van Kopenhagen, waaronder veel jonge mensen, zijn, samen met de ontwikkelingslanden, diegenen die de strijd zullen moeten verder zetten en de druk opvoeren. De strijd gaat gewoon verder, maar de schande is dat honderdduizenden nodeloos zullen lijden en sterven omdat veel politieke leiders aan de leiband liggen van het multinationale bedrijfsleven.

Intussen stelt de Koning der Belgen twee appartementen ter beschikking aan daklozen om te ontsnappen aan de eerste vrieskou en opent een idiote prins de ’Music for Life’ happening in Gent als toeristische attractie tussen ijspiste en kerstmarkt.

 

Het politiek cynisme viert hoogtij temidden mistletoe en jinglebells."

Kan U illegale, gesmokkelde en gestolen producten uit Israël herkennen?

Groot-Brittannië heeft stappen gezet om de druk op Israël te verhogen door Britse supermarkten te adviseren onderscheid te maken tussen voeding uit enerzijds de illegale nederzettingen en anderzijds Palestina.

Tot nu toe krijgt voeding er simpelweg het label "Product van de Westelijke Jordaanoever", maar de nieuwe, laat ons duidelijk zijn, vrijwillige richtsnoeren van het ministerie van Milieu, Voeding en het Platteland (Defra), zegt dat de etiketten nauwkeuriger informatie kunnen geven, zoals "Product uit een Israëlische nederzetting" en "Palestijns product".

In Oost-Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever, die veroverd werden in de oorlog van 1967, wonen bijna 500.000 joodse kolonisten. De Britse regering en de EU hebben herhaaldelijk gezegd dat de Israëlische nederzettingen in die gebieden een obstakel zijn op de weg naar vrede in het Midden-Oosten.

EU-wetgeving vereist nu al dat er een onderscheid moet worden gemaakt tussen goederen uit Israël en die uit de bezette gebieden, maar de naleving ervan laat te wensen over.

Het Britse ministerie stelde nog dat handelaren een strafbaar feit plegen als ze producten uit de bezette gebieden aanbieden als een "Product uit Israël".

Tussen de voedingsproducten die geteeld worden in Israëlische nederzettingen vinden we kruiden verkocht in supermarkten die een etiket "Westelijke Jordaanoever" of "West Bank" meekrijgen zonder daarbij onderscheid te maken tussen Israëlische en Palestijnse producten. In totaal zijn in het VK 27 bedrijven gespot die hun producten uit Israëlische nederzettingen uitvoeren. De producten zijn o.a groenten, fruit, cosmetica, farmaceutica, plastic, metaal en textielproducten.

Goederen van binnen Israël's grenzen van 1967 hebben recht op een preferentiëel tarief van invoerrechten op grond van een overeenkomst met de EU. Palestijnse goederen vanuit de Westelijke Jordaanoever, Gaza en Oost-Jeruzalem genieten ook van vrijstelling of een verlaagd tarief. Die uit de nederzettingen vallen echter buiten deze twee categorieën.

"Dit is zeker geen oproep tot een boycot van Israël" zei een (voorzichtige) woordvoerder van Buitenlandse Zaken. "Wij geloven dat dit niets zou helpen om het vredesproces vooruit te helpen. We verzetten ons tegen een dergelijke boycot van Israël. Wij geloven wel dat consumenten voor zichzelf moeten kunnen kiezen welke producten ze kopen. Wij zijn er echter zeer duidelijk over, zowel in het openbaar als achter gesloten deuren, de illegale nederzettingen zijn een obstakel voor vrede."

Het TUC, de federatie van vakbonden in het VK, verwelkomde de maatregel maar zei dat de regering verder had moeten gaan.

Oxfam reageerde: "Profiteren van de goederen die in illegale nederzettingen geproduceerd worden is in strijd met het internationale recht en die producten moeten uit de verkoop in de Europese Unie verbannen worden, net zoals ze dat zijn in Palestina. Zulke handel houdt het vredesproces tegen".

"Wij steunen het recht van consumenten om de herkomst te kennen van de producten die zij kopen. Handel met Israëlische nederzettingen - die illegaal zijn volgens het internationaal recht - draagt bij tot hun economische levensvatbaarheid en dient om ze te legitimeren. Het is ook duidelijk uit ons ontwikkelingswerk op de Westelijke Jordaanoever dat die nederzettingen hebben geleid tot de ontkenning van de rechten van de Palestijnen en veel armoede creëren."

Dani Dayan, de in Argentinië geboren voorzitter van de Yesha Raad, die Israëlische kolonisten vertegenwoordigt, zei dat de beslissing de "recentste vijandelijke stap" van Groot-Brittannië was." Producten uit onze gemeenschappen in Judea en Samaria (dat is de Israëlische term voor de Westelijke Jordaanoever) moeten worden behandeld als alle andere Israëlische producten" zei hij.

Israëlische functionarissen zeiden dat ze bang waren dat dit een afglijden was naar een ruimere boycot van Israëlische goederen. Yigal Palmor, woordvoerder van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken zei dat producten uit zijn land unfair behandeld worden. "De boodschap die hier gegeven wordt zal zeer waarschijnlijk worden gebruikt door pro-boycot campagnevoerders."

Het Britse "Palestine Solidarity Campaign" zei dat het verheugd was over de nieuwe richtlijn, maar drong erop aan verder te gaan: "De overheid moet de bedrijven die goederen met valse etiketten smokkelen vervolgen. We hebben veel oproepen ontvangen van mensen die geschokt waren toen zij zich realiseerden dat ze economisch medeplichtig waren aan de illegale bezetting door Israël toen ze goederen met het etiket "Product van de Westelijke Jordaanoever" kochten. Ze dachten immers dat ze de Palestijnse economie hielpen."

"Vooral na het bloedbad van Israël in de Gazastrook, hebben de consumenten geschokt gereageerd op de Israëlische misdaden en wilen ze iets ondernemen. Ze willen zich niet medeplichtig voelen aan de bezetting van Israël door het kopen van gestolen goederen."

Vragen die ik mij hierbij stel zijn:

• Wanneer neemt ons eigen ministerie een gelijkaardig standpunt in?
  
• Vermits die goederen illegaal zijn en ten onrechte genieten van verlaagde invoerrechten, moeten we ze dan niet behandelen als alle andere namaakgoederen en aanslaan? Het zijn geen Cd's, Dvd's, kleren, parfums, enz... die geproduceerd worden in Azië of elders in een of andere 'sweatshop', maar waarom zouden ze na het aanslaan ervan ook niet best vernietigd worden (liefst na de uitnodiging van de televisiecamera's zoals zo dikwijls wanneer het andere illegale goederen betreft)?
  
• Voedingsproducten vernietigen is misschien niet de beste optie maar er zijn genoeg organisaties bij ons die voedselpakketten uitdelen aan vele van de ondertussen honderdduizenden armen in ons land. Kunnen zij die dan niet gratis ontvangen?
  
• Vermits die goederen illegaal zijn en ten onrechte genieten van verlaagde invoerrechten is er fraude in het spel. Moet fraude niet gerechtelijk vervolgd worden?
  
• Vermits de Israëliërs de bezette gebieden zelf "Judea en Samaria" noemen maar de producten die er vandaan komen als "Producten van de Westelijke Jordaanoever" of in ons land meestal "Product uit Israël", zijn ze niet consequent en erkennen ze zelf dat er een probleem zou kunnen zijn. Maar financieel voordeel heeft zoals veelal geen last van een geweten of een ideologie.
  

---

Bron: The Guardian