Bart en Hugo

Verleden week heeft ‘de revolutie’ huis gehouden in België. Of is het in VLAAAAANDEREN? Alleszins in Antwerpen. Bart, onze Bart heeft er 37,73% van de stemmen behaald. Wat zonder ook maar één van die dure peilingen perfect voorspelbaar was. Ziehier waarom. 

Bart woog verleden jaar in november nog 142 kg. Een gezellige dikkerd vonden vele Vlamingen maar alleszins veel te vet. Zoals de Belgische staat dus. Dat beeld moest dringend aangepast worden en de bevolking voorbereid op de broodnodige afslanking van de, uiteraard, PS-staat. Wat kan er dan beter zijn dan het voortouw nemen en die afslanking persoonlijk illustreren? De idolatrie van de kiezers (bestaande en nog te verleiden) kan er alleen maar goed bij varen, toch? 

De berekening was dan ook snel gemaakt door strateeg Bart. Om 40% van de stemmen te halen moest hij 58 kg afvallen. Met wat meer karakter en doorzettingsvermogen had onze Bart die magische 40% dan ook gehaald. Helaas door slechts 53,58 kg te vermageren strand hij uiteindelijk op 37.73% van de stemmen. Immers 142 – 53,58 = 37,73. 

Maar al bij al zijn we gerustgesteld, Bart blijkt ook maar een mens te zijn die, net als wij, niet altijd overal in slaagt. 

Daarenboven heeft hij ook nog zijn meesters moeten erkennen in twee... socialisten. Een in het binnenland en een ander in het buitenland. 

In het binnenland had Daniël Termont, burgemeester van Gent, geen afslankingskuur nodig (integendeel zou ik zeggen als ik zijn embonpoint van dit jaar vergelijk met die van een jaar geleden) om 45,48% binnen te halen. Weliswaar slechts 1,48% meer dan het gezamenlijke resultaat van zes jaar geleden behaald door de toen apart opkomende Groenen en Sossen. Maar toch geboekstaafd als een Grote Overwinning. Vooral op de rat Siegfried dan, de orangist, ooit de paladijn van de sossen en nu de paladijn van Montignac’s concurrent. 

Hoe moeilijk Bart het in België ook had met Daniël, in het buitenland kon hij helemaal niet op tegen de populaire Bart van Venezuela. Die heet daar gewoon Hugo. Hugo Rafael Chávez Frías om volledig te zijn. Die Hugobart haalde op 7 oktober, een week eerder, zo maar eventjes 55.12% van de stemmen. OK, het waren wel geen gemeenteraardverkiezingen maar, toch niet onbelangrijk dacht ik zo, presidentsverkiezingen. 

Onze Bart verstaat het niet echt goed.

"Ze zijn goed gek die latino’s: ze hebben nog eens gestemd voor Chávez. Chávez, die lelijkaard! Die vuile praat verkoopt op tv en slecht opgevoed is. Die vanaf zijn eerste verkiezing gedurfd heeft afgezanten van de CIA buiten te smijten die hem in alle hoffelijkheid en uit pure vriendschap enkele cadeautjes kwamen geven... Zie je mij dat al doen met het VOKA bijvoorbeeld? 

Een grote mond die onder het voorwendsel democratisch verkozen en herverkozen te zijn, de gelegenheid te baat heeft genomen om Venezuela te regeren zonder te willen luisteren: noch naar de recepten van het IMF, noch naar de goede raad van de VS! Veertien jaar duurt dat spelleke nu al...

Het zou natuurlijk allemaal niet zo erg zijn moest Venezuela enkel maar wat peterselie of kokosnoten produceren maar ja, het land bezit, godbetert, 1/5 van de wereldwijde oliereserves met daarenboven nog aardgas, diamanten, goud en gigantische hoeveelheden van het beste ijzererts ooit! 

In het planetaire concert van de handel had Venezuela een essentiële rol kunnen spelen had het zich volledig opengesteld voor de welwillende financiële alchemie van de wereld! Maar met zoveel rijkdom onder zijn voeten had die lelijke Hugo al vlug een ander idee, een ander verlangen: voor eens en voor altijd de armoede waarin driekwart van de Venezolanen leefden uitroeien. Alstemblieft zeg! 

Dus stelt mijnheer in het voorjaar van 2001 een "actieplan" voor aan het Parlement: verdubbeling van het wegennet, aanleggen van spoorwegen, de bouw van 200.000 sociale woningen, scholen, ziekenhuizen, klinieken en dispensaria, een alfabetiseringscampagne, de ontwikkeling van de inheemse talen en culturen en, uiteraard, ge zijt in Zuid-Amerika of ge zijt het niet, een landbouwhervorming. 

Het uitbreiden van het wegennet en dat van die inheemse talen, goed daar kan ik nog inkomen maar de rest? Die schertsfiguur zegt dan doodsimpel: ‘ Mijn beste vriend, we hebben toch geld? Een substantiële opname op de opbrengsten die we ontvangen voor olie, gas en grondstoffen zal bijdragen tot de wedergeboorte van Venezuela!’ Ha! 

Zo is het natuurlijk gemakkelijk! Bezuinigen op de beurswinsten met als enige doel het financieren van de landbouwhervorming, de aanleg van nieuwe wegen en spoorlijnen, de bouw van sociale woningen, ziekenhuizen, klinieken, scholen met daarenboven de aanwerving en opleiding van een armada ambtenaren... Het bedrijfsleven voelt zich daarbij natuurlijk ongemakkelijk en de beschaafde, hardwerkende Vla, euh... Venezolanen protesteren daar uiteraard tegen: 'Nee, nee, nee, Chávez, zijn regering en de haveloze linkse marginalen die hen verkozen hebben krijgen geen duit!' Ik snap dat echt als geen ander, ge kunt toch niet altijd maar solidair blijven zijn? 

Diene Chávez is dan - voor rekening van de natie - begonnen met alles wat nodig was om zijn grote aangekondigde projecten uit te voeren. Zoals iedereen weet is in naam van de natie nemen hetzelfde als ‘nationaliseren’. Nationaliseren is een lelijk woord en een erg lelijke daad. Integendeel, er moet geprivatiseerd worden en komaf gemaakt met de publieke sector. Zo luiden de Heilige Teksten. De Tabletten van de Wetten van de Markt leren ons dat Chávez een ketter is! 

Sinds de inquisitie weten we ook dat een ketter geëlimineerd moet worden. In 2002 werd er dan ook, begrijpelijkerwijs, een beroep gedaan op de profs van de CIA die hun kunnen al getoond hadden in Guatemala (1954) en Chili (1973). Maar helaas, de gouden tijden van piraten en vrijbuiters was blijkbaar voorbij! Een ramp kunnen we wel stellen, gearresteerd op 12 april werd Chávez op 14 april na een (uiteraard door extreem-links georchestreerde) enorme massademonstratie vrijgelaten... 

En sindsdien zit hij daar! Verkozen en steeds maar weer herkozen, de ketter! En de opbrengst van de genationaliseerde olie word verdeeld over de hele bevolking door de sociale programma's van de Republiek te financieren. In 2005 roept de UNESCO Venezuela zelfs uit tot "analfabetisme vrij", en dit jaar merkte de VN op dat de armoede in Venezuela in 10 jaar met 20% is gedaald.  

En ramp, oh ramp, op 7 oktober word hij nog maar eens herkozen door het volk “de las ciudades, del monte y los llanos" zoals ze dat daar zeggen. 

Het is begrijpelijk zegt ge mij? Nu om eerlijk te zijn, ik snap het niet helemaal maar die 55,12%, toegegeven, daar doe ik mijn hoed voor af!"

Catastroika: de uitverkoop van Griekenland

“2012. Na twee jaar “redding”, laat de bezuinigingsminnende regering de staatsschuld stijgen van 115% van het BNP naar 160%. Eén op de twee jongeren is werkloos. Duizenden andere emigreren of moeten rondkomen met 500 euro per maand. De zelfdodingscijfers stijgen met 20%, terwijl er meer dan 20.000 daklozen zijn in Athene. De grondwet wordt omzeild. Bankiers en vroegere medestanders van de militaire junta nemen sleutelposities binnen de staatsmachine in. Alles is nu gereed voor het laatste bedrijf van de tragedie. De totale uitverkoop van Griekenland.” 

Zo begint Catastroika⁽¹⁾, een documentaire naar de gevolgen van de volledige uitverkoop van Griekenland. Aan de hand van voorbeelden van privatiseringen in het buitenland, probeert Catastroika te voorspellen wat de gevolgen zijn als hetzelde gebeurt met een land dat onder economisch toezicht staat.  

Bekijk hem hier met franse ondertitels. Als je liever engelse, spaanse, duitse ondertitels hebt kan je hier een andere taal kiezen (rechts bovenaan je keuze maken).

Lees hier ook verder hoe de zaak zich ontwikkelt in Griekenland.

In 2011, in het heetst van het debat over de Griekse schulden, besliste de troika dat Griekenland infrastructuur moest verkopen om haar schulden te kunnen afbetalen. 

Die verkoop zou 50 miljard opbrengen werd toen gesteld maar het is duidelijk dat dat cijfer eerder politiek was geïnspireerd dan gebaseerd op harde realiteit. Een bedrag van 50 miljard klinkt in functie van de toen uitstaande schuld natuurlijk altijd beter dan de 19 miljard die achteraf naar voor werden geschoven. Sommigen die het dossier kennen vinden dat ook ook al “compleet irrealistisch”. De eerste 3 miljard die de staat in 2012 moest verdienen aan haar verkopen worden niet eens gehaald, de teller staat op het ogenblik op 1,8 miljard euro. 

TAIPED, het in 2011 opgerichte privatiseringsagentschap, heeft ook duidelijk nog andere katten te geselen. Het is aan zijn vierde directeur toe, er werken 20 mensen die samen een salaris verdienen van 280.000 euro en de reiskosten liepen in het eerste werkjaar op tot 80.000 euro. Betalingen aan ingehuurde financiële, juridische en technische consultants, gedaan op aanbeveling van het Interministeriëel Comité voor Herstructurering en Privatisering komen op dit ogenblik uit op 5,3 miljoen euro. 

Tussen de bedrijven die op de lijst staan om tegen 2015 verkocht te worden bevinden zich de waterdistributiebedrijven van Athene en Thessaloniki, de spoorwegen, regionale lucht- en zeehavens, gas- en electriciteisbedrijven, de grootste electriceitsproducent van Griekenland, talloze overheidsgebouwen (waaronder ambassades en consulaten in het buitenland), gronden en domeinen...

Verder zullen ook 40 onbewoonde eilanden geleased worden voor een (eerste) periode van 50 jaar. De lijst is niet limitatief em moet blijven groeien. Het doel is de “complete transformatie van de Griekse economie” legt een medewerker van TAIPED uit en, zoals de nieuwste directeur van het Agentschap, Takis Athanasopoulos het zo mooi verwoordde “Griekenland kan een Eldorado voor investeerders worden”. Daarnaast zei hij ook nog “Het zijn niet de beste tijden voor Griekenland...” en op de vraag waarom hij geen richtprijs kon zetten op de verkoop van DEPA en DESFA, twee aardgasbedrijven waarvoor 14 kandidaten zich aangemeld hebben: “Griekenland moet pragmatisch worden over de prijzen van activa, gegeven dat we een ongeziene recessie van vijf jaar kennen en de beleggers zeer bezorgd zijn of het land in de eurozone zal blijven”.

Geld lijkt dan ook niet de eerste zorg van TAIPED te zijn. Een anderer medewerker stelt het zo: "De opbrengst maakt in feite niet zoveel uit. Het gaat er niet om zoveel mogelijk geld binnen te halen als wel de economie te liberaliseren”. Bij TAIPED word er over Griekenland gesproken als het meest ‘gesovjetiseerde’ land van de wereld en de notie van een openbaar bedrijf lijkt er iets te zijn dat helemaal “passé” is.

Een transactie die dit jaar nog afgrond moet worden is de verkoop van 33% van OPAP, een overheidsbedrijf gespecialiseerd in sportweddingschappen. OPAP is winstgevend. Dat zijn trouwens, buiten de nationale spoormaatschappij, alle andere bedrijven die in de etalage liggen. OPAP bijvoorbeeld, maakte 126 miljoen euro nettowinst over de eerste 6 maanden van dit jaar. Het riskeert, net zoals de andere 'te koop' staande bedrijven, voor een te lage prijs verkocht te worden. Gelijk de Griekse Landbouwbank die voor een habbekrats is verkocht aan de Piraeusbank.

“Op 3 jaar zal de investeerder zijn geld al terugverdiend hebben”, zegt de economiste Maria Karamessini. “De staat zal niet meer over dit manna beschikken om beetje bij beetje de shuldenput te dempen. OPAP maakt nu niet direct deel uit van die sociale noodzakelijkheden zoals water of electriciteit maar als het een winsgevende zaak is waarom moet het dan verkocht worden? Er is trouwens niets dat garandeert dat privébeheer beter zou zijn dan staatsbeheer. Het waren niet alleen staatsbedrijven die aan de staatruiven zaten, ook de privésector kende maar al te goed het klappen van de zweep. Laten we tenslotte ook niet vergeten dat het doel van privébedrijven niet het maximaliseren is van het sociale welzijn als wel het maximaliseren van de winst”.

Een ander te koop staand bedrijf, is het waterbedrijf EYDAP. De nettowinst over de eerste zes maanden van 2012 bedroeg 12,8 miljoen euro, een stijging van 53% ten opzichte van het eerste semester van 2011. Het bedrijf is een monopolie met 4,5 miljoen klanten (heel de regio van Athene). Het heeft weliswaar schulden ter hoogte van 190 miljoen aan de banken maar anderzijds nog voor 540 en 240 miljoen schuldvorderingen op respectievelijk de staat en de regio’s. Wat gaat er met dat geld gebeuren als het verkocht is? Worden die vorderingen op het conto van de nieuwe eigenaar geschreven? Het zou wel eens een zeer lucratieve zaak kunnen worden voor de nieuwe eigenaars.

Naast de betalingen aan experts door TAIPED besteedde de Griekse regering sinds juni 2010 ook nog 50,5 miljoen euro aan allerlei privatiseringsexperts. Toen George Papandreou nog eerste minister was heeft hij ook het advies ingewonnen van gerenommeerde experts (de Griekse pers spreekt o.a. over Joseph Stiglitz, Jeffrey Sachs en Matthieu Pigasse). Officieel heeft de regering Papandreaou tussen oktober 2009 en november 2011 één miljoen euro uitgegeven aan overheidsadviseurs maar volgens Athanasios Athanasiou van Syriza is er veel meer betaald via een geheim gehouden budget. “Wij willen niet alleen een antwoord op de vraag over de hoogte van de kosten” zegt hij, “maar ook weten wat die raadgevers hebben gezegd en waarom hun aanbevelingen niet gevolgd werden. Want blijkbaar hebben sommigen van hen Papandreou afgeraden de weg van de harde besparingen op te gaan”.

Kunnen we vergeten dat de koopkracht van de Griekse burgers ineengestort is? In het kader van de bezuinigingsmaatregelen zijn de ambtenarenlonen met gemiddeld 40% gedaald, die bij de openbare diensten met 35%. Griekenland zinkt weg in recessie en armoede.

Tegelijkertijd bedraagt het jaarsalaris van de voorzitter van het HFSF, het Grieks Stabiliteitsfonds 294.000 euro. Het HFSF is een bedrijf dat net als het TAIPED opgericht is met publieke middelen. Het fonds is verantwoordelijk voor de herkapitalisatie van de Griekse banken en ontving 1,5 miljard euro uit de staatskas. Later kreeg het nog 25 miljard euro aan Europese leningen die het moet doorstorten aan Griekse banken die om liquide middelen verlegen zitten. Als alles goed gaat mag het tegen eind november een volgende schijf van 25 miljard verwachten.

Aan het einde van de rit is het uiteindelijk de Griekse staat die verantwoordelijk zal zijn voor de terugbetaling van dat kapitaal.

____________

⁽¹⁾ De titel is een combinatie van de woorden 'catastrofe' en 'troika' (de tripartiete commissie onder leiding van de Europese Commissie met de Europese Centrale Bank en het Internationaal Monetair Fonds, dat zogenaamd de financiële redding organiseert van Griekenland, Ierland Spanje en Portugal).

____________
Verder te lezen en te bekijken:
* De Shockdoctrine - Naomi Klein
* Grèce-Allemagne : qui doit à qui ? (1) L’annulation de la dette allemande à Londres en 1953 - Eric Toussaint
* La grande pompe à phynances - Jean-Michel Meurice en Fabrizio Calvi - Arte

Jazz: June Richmond, zangeres

Mr Jackson from Jacksonville. Een oppepper uit 1945 met in de hoofdrol de componist Claude Demetrius als Mr. Jackson. Gezongen door June Richmond.

June Richmond is een zangeres op 9 juli 1915 in Chicago geboren en overleden op 14 augustus 1962 in Göteborg.

biografie

June Richmond werd opgemerkt toen zij optrad met de Jimmy Dorsey band in 1938. Daarna treed ze tot het einde van de Tweede Wereldoorlog op in de orkesten van Cab Calloway en Andy Kirk. Ze begint een tweede carrière in Frankrijk onder producer Eddie Barclay en word een van de vertolkers van Henri Salvador en Gilbert Becaud. Ze neemt platen op onder leiding van Quincy Jones, die tot artistiek directeur van Barclay was benoemd. In 1954 is ze de ster van het Casino van Parijs. Na opnames met de Deense violist Svend Asmussen vetrekt June Richmond naar Scandinavië, waar zij op 1962 bezwijkt aan een hartaanval.

Een genocide misbruiken voor propaganda

Vanmorgen ontving ik een powerpointpresentatie gericht aan de 'hele mensheid' met als titel 'Bevrijding Auschwitz op 27 januari 1945'. Waarom die op 28 september in mijn bus valt is mij een raadsel maar het zal er wel mee te maken hebben dat het een kettingbrief is (of -mail als je dat liever hebt). Ik krijg immers de impliciete opdracht hem door te sturen. Wat veel mensen misschien ook doen maar ik zal daar niet bijhoren. En wel hierom...

Het woord holocaust verwijst tegenwoordig specifiek naar de 6 miljoen Joden die door de nazi's zijn uitgeroeid. Het is verzelfstandigd en wordt meestal met een hoofdletter geschreven maar het is ook zeer oud. De oude Grieken bezigden het al. Een holocaust (van het Grieks holos geheel en kaustos verbrand) was in de Griekse religie een offerritueel waarbij in tegenstelling tot een brandoffer het aan een god geofferde volledig in rook moest opgaan. Nu goed, dit even terzijde om je algemene kennis bij te schaven.

In de powerpointpresentatie die ik ontving heeft de Joodse lobby een toegift gedaan: ze vereenzelvigen het woord holocaust ook met 10 miljoen christenen en 20 miljoen Russen.

Wie die 10 miljoen christenen dan wel zijn weet ik niet. Christenen werden niet systematisch vervolgd en in concentratiekampen gestoken. Het zijn waarschijnlijk 10 miljoen van de 16 miljoen mensen die in Europa sneuvelden of op een andere manier omkwamen tijdens de oorlog.

Tenslotte waren de 20 miljoen Chinezen, de 4 miljoen inwoners van Nederlands-Indië (nu Indonesië), de 2 miljoen Japanners en de 1,6 miljoen inwoners van Brits-Indië (de Britse kolonie die nu verdeeld is over India, Sri Lanka, Pakistan, Bangladesh en delen van Myanmar - of Birma zo je wil) immers geen christenen en bovendien woonden ze te ver om in de Duitse concetratiekampen terecht te komen.

Niet dat er geen concentratiekampen waren in Azië maar ze waren eerder als werkkampen dan als uitroeiingskampen opgezet. Dit is echter een ander verhaal.

De 20 miljoen Russen die omkwamen zijn ook niet allemaal in concentratiekampen gestorven. Velen kwamen om in gevechten tegen de Duitsers, door de hongersnood die er heerste en repressie door de Duitsers maar ook door Stalin. Het cijfer van 20 miljoen is realistisch (er worden ook cijfers genoemd van 21 miljoen en zelfs 23 miljoen).

In de presentatie zijn de Russen natuurlijk wel medeverantwoordelijk aan al die doden, zoals ergens 'subtiel' vermeld wordt: "...terwijl Duitsland en Rusland andere prioriteiten hadden".

In de context van de kettingbrief lijkt het erop dat Rusland medeverantwoordelijk is voor de holocaust (dus het vermoorden van 6 miljoen Joden). Stalin was een klootzak van het zuiverste soort en een massamoordenaar maar hij was duidelijk niet medeverantwoordelijk voor de holocaust van de Joden.

Verder natuurlijk geen woord over de Roma, de communisten (en andere politieke gevangenen), homoseksuelen, Jehova's getuigen en mindervaliden die door de nazi's wel als groep vervolgd werden, in concentratiekampen belandden en er omkwamen...
Als ze de christenen betrekken bij het woord holocaust zou je mogen verwachten dat ze de andere bevolkingsgroepen die effectief wèl vervolgd werden en in concentatiekampen terecht kwamen ook vermelden. Toch?

Uiteraard mag een sneer naar de moslims niet onbreken. Waarom zouden ze anders refereren naar de stadslegende dat 'om de moslims niet te beledigen er in UK geen onderwijs meer over de holocaust mag gegeven worden'.

Dat is een kwakkel die sinds 2007 de ronde doet en al lang weerlegd is. Trouwens in andere kettingbrieven van dezelfde soort spreken ze van de Universiteit van Kentucky (UK) en Kentucky ligt vooralsnog niet in het Verenigd Koninkrijk.

Er is ergens 1 (één) school in Engeland geweest die met dat plan speelde en ineens is het heel Engeland dat dit uitvoert. Wat onjuist is. In het frans noemt men dat een 'amalgame' of een allegaartje maken van iets echt en een hele hoop leugens.

Tenslotte kon uiteraard de verwijzing naar Iran niet ontbreken. Dat Iran, of tenminste de conservatieve en zeer religieuze president Ahmadinejad, de holocaust een Joodse mythe noemt is inderdaad correct. Dat dit in de huidige context eerder met de actuele politiek te maken heeft en het Palestijns conflict moge duidelijk zijn.

Tegenwoordig moet holocaustontkenning in het Midden-Oosten vooral worden gezien in het licht van het volgende: volgens het Zionistische standpunt rechtvaardigt de holocaust het bestaan van de Joodse staat en impliceert de erkenning van de holocaust dan ook de erkenning van het bestaansrecht van de Joodse staat. Critici spreken dit verband tussen de holocaust en Israël tegen en stellen bovendien dat de Israëlische regering en pro-Israëlische groeperingen de herinnering aan de holocaust en de angst voor antisemitisme aanwenden voor politieke doeleinden.

De meeste mensen in het Midden-Oosten trokken de holocaust niet in twijfel maar vermits je volgens de Zionisten Israël moet erkennen als je de holocaust erkent is dat voor velen in het Midden-Oosten een stap te ver. Het gevolg is dat de holocaust ontkend wordt omdat het een voorwensel is om de Israëlische onderdrukking van de Palestijnen te rechtvaardigen.

Het zou ons te ver leiden om uit te leggen waarom Iran een voortrekkersrol speelt in het verzet tegen Israël en de verdediging van de Palestijnen maar het heeft te maken met lokale en geopolitieke redenen. Alleszins loopt de (nog net niet gewapende) oorlog tussen Iran en Israël hoog op. Israël beweert dat Iran 1 miljoen Joden wil doden en Iran repliceert dat de Joden de wereld homoseksueel willen maken.

Anti-semitisme is al lang een probleem in Iran. Europese handelaars verspreidden er in de zestiende eeuw anti-semitische schotschriften. In de negentiende eeuw werden er op instignatie van de Iraanse geestelijkheid verschillende pogroms gevoerd. In het begin van de twintigste eeuw omarmde Reza Shah (1925-1941) (de vader van de laatste shah die uiteindelijk door de revolutie onder leiding van Khomeini het land heeft moeten verlaten) racistische theorieën (de naam Iran betekent immers letterlijk "land van de Ariërs"). Ayatollah Khomeini heeft zelf heel lang zijn geschriften getint met anti-semitisme. En uiteindelijk hebben we nu dan ook Ahmadinejad.

Ontkenning van de holocaust is een uitvloeisel van het Iraanse anti-semitisme, gedreven door vijandschap van de Islamitische Republiek voor Israël. Dit alles tegen een achtergrond van een Iran dat de thuisbasis is van de grootste populatie van Joden in het Midden-Oosten buiten Israël, ongeveer 25.000. De Joden worden in Iran geconfronteerd met beperkte discriminatie maar ze hebben er anderzijds grotendeels dezelfde rechten als de moslims en de andere minderheden (Armeniërs, Assyriërs en Zoroastriërs). Ze hebben er ook een gereserveerde zetel in het parlement.

Over homoseksualiteit is er veel tegenstelling binnen het jodendom. De Torah stelt dat het zonde is en met de dood moet worden gestraft. Homoseksualiteit is dus streng verboden door de fundamentalistische Joden. Seculiere en niet-fundamentalistische Joden hebben dan weer een houding die vergeleken kan worden met de houding die wij in het westen daarover hebben.

Jammer genoeg is die woordenoorlog tussen Israël en Iran te ernstig om ermee te kunnen lachen.

Opvallend is ook dat in het pamflet dat ik ontving buiten Iran, geen andere landen of groeperingen vernoemd worden. Wat bijvoorbeeld over de neonazi-groeperingen en aanverwanten zoals 'white supremacists' in de VS die ontkennen dat de holocaust ooit heeft plaatsgevonden? Bij die groeperingen gaat het dan niet om louter politiek. Die geloven dat echt.

Zoals ik al zei, ik ga dit stuk propaganda niet doorsturen. Mocht je hem ontvangen en wil je hem wel doorsturen, stuur dan tegelijkertijd mijn commentaar erop mee. Kwestie van enigszins een evenwicht te hebben.

Verder is het ontegensprekelijk dat er een genocide plaats heeft gehad op de Joden tijdens het nazisme. Het woord holocaust is daarvoor gekaapt en is nu onlosmakelijk verbonden met de uitroeiing van de Joden tijdens die periode.

Beter ware geweest het woord 'Shoah' (wat zoveel betekent als 'ramp' in het Hebreeuws) te blijven gebruiken. 'Shoah' is de officiële term die door het Israëlische parlement in 1951 is aanvaard om de 'Endlösung' tijdens het nazisme aan te duiden.

Nog beter zou zijn indien het woord holocaust niet steeds opnieuw gebruikt wordt voor propaganda.