vrijdag 28 september 2012

Een genocide misbruiken voor propaganda

Vanmorgen ontving ik een powerpointpresentatie gericht aan de 'hele mensheid' met als titel 'Bevrijding Auschwitz op 27 januari 1945'. Waarom die op 28 september in mijn bus valt is mij een raadsel maar het zal er wel mee te maken hebben dat het een kettingbrief is (of -mail als je dat liever hebt). Ik krijg immers de impliciete opdracht hem door te sturen. Wat veel mensen misschien ook doen maar ik zal daar niet bijhoren. En wel hierom...

Het woord holocaust verwijst tegenwoordig specifiek naar de 6 miljoen Joden die door de nazi's zijn uitgeroeid. Het is verzelfstandigd en wordt meestal met een hoofdletter geschreven maar het is ook zeer oud. De oude Grieken bezigden het al. Een holocaust (van het Grieks holos geheel en kaustos verbrand) was in de Griekse religie een offerritueel waarbij in tegenstelling tot een brandoffer het aan een god geofferde volledig in rook moest opgaan. Nu goed, dit even terzijde om je algemene kennis bij te schaven.

In de powerpointpresentatie die ik ontving heeft de Joodse lobby een toegift gedaan: ze vereenzelvigen het woord holocaust ook met 10 miljoen christenen en 20 miljoen Russen.

Wie die 10 miljoen christenen dan wel zijn weet ik niet. Christenen werden niet systematisch vervolgd en in concentratiekampen gestoken. Het zijn waarschijnlijk 10 miljoen van de 16 miljoen mensen die in Europa sneuvelden of op een andere manier omkwamen tijdens de oorlog.

Tenslotte waren de 20 miljoen Chinezen, de 4 miljoen inwoners van Nederlands-Indië (nu Indonesië), de 2 miljoen Japanners en de 1,6 miljoen inwoners van Brits-Indië (de Britse kolonie die nu verdeeld is over India, Sri Lanka, Pakistan, Bangladesh en delen van Myanmar - of Birma zo je wil) immers geen christenen en bovendien woonden ze te ver om in de Duitse concetratiekampen terecht te komen.

Niet dat er geen concentratiekampen waren in Azië maar ze waren eerder als werkkampen dan als uitroeiingskampen opgezet. Dit is echter een ander verhaal.

De 20 miljoen Russen die omkwamen zijn ook niet allemaal in concentratiekampen gestorven. Velen kwamen om in gevechten tegen de Duitsers, door de hongersnood die er heerste en repressie door de Duitsers maar ook door Stalin. Het cijfer van 20 miljoen is realistisch (er worden ook cijfers genoemd van 21 miljoen en zelfs 23 miljoen).

In de presentatie zijn de Russen natuurlijk wel medeverantwoordelijk aan al die doden, zoals ergens 'subtiel' vermeld wordt: "...terwijl Duitsland en Rusland andere prioriteiten hadden".

In de context van de kettingbrief lijkt het erop dat Rusland medeverantwoordelijk is voor de holocaust (dus het vermoorden van 6 miljoen Joden). Stalin was een klootzak van het zuiverste soort en een massamoordenaar maar hij was duidelijk niet medeverantwoordelijk voor de holocaust van de Joden.

Verder natuurlijk geen woord over de Roma, de communisten (en andere politieke gevangenen), homoseksuelen, Jehova's getuigen en mindervaliden die door de nazi's wel als groep vervolgd werden, in concentratiekampen belandden en er omkwamen...
Als ze de christenen betrekken bij het woord holocaust zou je mogen verwachten dat ze de andere bevolkingsgroepen die effectief wèl vervolgd werden en in concentatiekampen terecht kwamen ook vermelden. Toch?

Uiteraard mag een sneer naar de moslims niet onbreken. Waarom zouden ze anders refereren naar de stadslegende dat 'om de moslims niet te beledigen er in UK geen onderwijs meer over de holocaust mag gegeven worden'.

Dat is een kwakkel die sinds 2007 de ronde doet en al lang weerlegd is. Trouwens in andere kettingbrieven van dezelfde soort spreken ze van de Universiteit van Kentucky (UK) en Kentucky ligt vooralsnog niet in het Verenigd Koninkrijk.

Er is ergens 1 (één) school in Engeland geweest die met dat plan speelde en ineens is het heel Engeland dat dit uitvoert. Wat onjuist is. In het frans noemt men dat een 'amalgame' of een allegaartje maken van iets echt en een hele hoop leugens.

Tenslotte kon uiteraard de verwijzing naar Iran niet ontbreken. Dat Iran, of tenminste de conservatieve en zeer religieuze president Ahmadinejad, de holocaust een Joodse mythe noemt is inderdaad correct. Dat dit in de huidige context eerder met de actuele politiek te maken heeft en het Palestijns conflict moge duidelijk zijn.

Tegenwoordig moet holocaustontkenning in het Midden-Oosten vooral worden gezien in het licht van het volgende: volgens het Zionistische standpunt rechtvaardigt de holocaust het bestaan van de Joodse staat en impliceert de erkenning van de holocaust dan ook de erkenning van het bestaansrecht van de Joodse staat. Critici spreken dit verband tussen de holocaust en Israël tegen en stellen bovendien dat de Israëlische regering en pro-Israëlische groeperingen de herinnering aan de holocaust en de angst voor antisemitisme aanwenden voor politieke doeleinden.

De meeste mensen in het Midden-Oosten trokken de holocaust niet in twijfel maar vermits je volgens de Zionisten Israël moet erkennen als je de holocaust erkent is dat voor velen in het Midden-Oosten een stap te ver. Het gevolg is dat de holocaust ontkend wordt omdat het een voorwensel is om de Israëlische onderdrukking van de Palestijnen te rechtvaardigen.

Het zou ons te ver leiden om uit te leggen waarom Iran een voortrekkersrol speelt in het verzet tegen Israël en de verdediging van de Palestijnen maar het heeft te maken met lokale en geopolitieke redenen. Alleszins loopt de (nog net niet gewapende) oorlog tussen Iran en Israël hoog op. Israël beweert dat Iran 1 miljoen Joden wil doden en Iran repliceert dat de Joden de wereld homoseksueel willen maken.

Anti-semitisme is al lang een probleem in Iran. Europese handelaars verspreidden er in de zestiende eeuw anti-semitische schotschriften. In de negentiende eeuw werden er op instignatie van de Iraanse geestelijkheid verschillende pogroms gevoerd. In het begin van de twintigste eeuw omarmde Reza Shah (1925-1941) (de vader van de laatste shah die uiteindelijk door de revolutie onder leiding van Khomeini het land heeft moeten verlaten) racistische theorieën (de naam Iran betekent immers letterlijk "land van de Ariërs"). Ayatollah Khomeini heeft zelf heel lang zijn geschriften getint met anti-semitisme. En uiteindelijk hebben we nu dan ook Ahmadinejad.

Ontkenning van de holocaust is een uitvloeisel van het Iraanse anti-semitisme, gedreven door vijandschap van de Islamitische Republiek voor Israël. Dit alles tegen een achtergrond van een Iran dat de thuisbasis is van de grootste populatie van Joden in het Midden-Oosten buiten Israël, ongeveer 25.000. De Joden worden in Iran geconfronteerd met beperkte discriminatie maar ze hebben er anderzijds grotendeels dezelfde rechten als de moslims en de andere minderheden (Armeniërs, Assyriërs en Zoroastriërs). Ze hebben er ook een gereserveerde zetel in het parlement.

Over homoseksualiteit is er veel tegenstelling binnen het jodendom. De Torah stelt dat het zonde is en met de dood moet worden gestraft. Homoseksualiteit is dus streng verboden door de fundamentalistische Joden. Seculiere en niet-fundamentalistische Joden hebben dan weer een houding die vergeleken kan worden met de houding die wij in het westen daarover hebben.

Jammer genoeg is die woordenoorlog tussen Israël en Iran te ernstig om ermee te kunnen lachen.

Opvallend is ook dat in het pamflet dat ik ontving buiten Iran, geen andere landen of groeperingen vernoemd worden. Wat bijvoorbeeld over de neonazi-groeperingen en aanverwanten zoals 'white supremacists' in de VS die ontkennen dat de holocaust ooit heeft plaatsgevonden? Bij die groeperingen gaat het dan niet om louter politiek. Die geloven dat echt.

Zoals ik al zei, ik ga dit stuk propaganda niet doorsturen. Mocht je hem ontvangen en wil je hem wel doorsturen, stuur dan tegelijkertijd mijn commentaar erop mee. Kwestie van enigszins een evenwicht te hebben.

Verder is het ontegensprekelijk dat er een genocide plaats heeft gehad op de Joden tijdens het nazisme. Het woord holocaust is daarvoor gekaapt en is nu onlosmakelijk verbonden met de uitroeiing van de Joden tijdens die periode.

Beter ware geweest het woord 'Shoah' (wat zoveel betekent als 'ramp' in het Hebreeuws) te blijven gebruiken. 'Shoah' is de officiële term die door het Israëlische parlement in 1951 is aanvaard om de 'Endlösung' tijdens het nazisme aan te duiden.

Nog beter zou zijn indien het woord holocaust niet steeds opnieuw gebruikt wordt voor propaganda.


Geen opmerkingen: