Emma - 2

De man met het geschoren hoofd keek in Emma’s ogen, een beetje verbaasd, en zei heel zachtjes:

"Kijk, ik heb echt haast!"
"Hoe ga je naar het station?"
"Mijn auto staat op de parking."

 "Haast je dan, anders mis je nog je trein."

Emma pakt zijn hand en leid hem naar de parking. Ze voelt zich goed met die hand in de hare. r hand en leidt haar naar de parkeerplaats. Ze is zeer comfortabel met deze hand in de hare.

Ze loopt snel, haar stappen perfect  aangepast aan de zijne. Ze slingeren zich door de menigte.

Tijdens het lopen, zegt ze plots:

 "Hoe dan ook, waar ga je eigenlijk naartoe?"

 "Praag."

"Welk station?"

"Zuid."

Bij zijn auto aangekomen, de nieuwe Audi A4, activeert hij het automatisch openen van de deuren. Voor hij instapt vraagt hij:

"Hoe heet je?"

  "Emma en jij?"

  "Olivier."

   "Olivier, hm… daar hou ik wel van…"

Ze stapt in, zet haar tas aan haar voeten en klikt de veiligheidsriem vast.

Olivier start de motor. Hij begrijpt niet echt hoe hij in deze situatie is verzeild geraakt, het overvalt hem een beetje, hij vraagt liefjes:

"Goed, kan je me vertellen wat je van plan bent?"

"Ja... heb je een naamkaartje?"

"Ja... wil je er een?"

Emma zucht en slaat haar ogen op naar het dak:

"Natuurlijk ..."

"In het handschoenenkastje..."

"Olivier Séméniako. Oh… vind ik leuk! Erg leuk zelfs, Olivier Séméniako, het heeft een goede exotische kant, energiek en avontuurlijk. Fotograaf van wat?"

"Kunstfotografie... Enfin, zo noemen ze dat…"

"Oh, nee! Ik haat kunst!"

"Ik ben blij dat te horen. Waarom ben je hier?"

"Voor niets, ik heb me bedacht!"

"Wat wilde je dan eerst?"

"Van je houden, samenleven, zonder kinderen, ik kan er geen meer krijgen!"

"Des te beter, ik wil er ook niet aan beginnen!"

"Dat is echt niet grappig! Je was perfect...  De ideale man. Hoe stom! Ik stap uit, wil je stoppen zo snel je kunt?"

"Jammer, ik begon net van je te houden... ik kan ophouden met kunstfoto’s te maken als je wilt?"

"Echt waar... zou je dat doen?"

"Ja, als het moet."

"Ja, het moet... Ik moet mij houden aan mijn regel... gewoon mijn regel..."

"Welke?"

"Mijn nieuwe levensregel."

"Hij heeft besloten dat je van me houdt en dat ik geen kunstfoto’s meer mag maken, die nieuwe levensregel?"

"Juist!"

"Wat heeft hij nog besloten, die regel?"

"Geen alcohol, geen tabak, geen joints, geen nachtbraken, geen haar, helemaal geen reputatie... alleen maar gewoon gewoon... en alles wat daarbij hoort, recente auto, flatscreen, hopen dvd’s en cd’s, open keuken, huisje, tuintje... maar geen kinderen, je weet toch waarom? Anders hoorde het er ook bij. Let op, we kunnen er nog altijd adopteren!"

"Pfff! Ik weet niet echt of ik van je regel hou!"

"Nu, je moet het me toch wel snel laten weten hoor!"

"Hoe snel moet ik beslissen?"

"Ik wil je niet onder druk zetten! Zet me maar af aan de beurs, ik stuur je vanavond een email, ik stuur je foto’s van mij… we leren elkaar langzaam kennen. Wat ga je doen in Praag?"

"Ik ga er wonen…"

"Perfect... Ik denk dat ik het er leuk zou vinden... Goed, je ben dus akkoord?"

"Ik ben bijna een beetje teleurgesteld, ik dacht dat je meeging met de trein, zoals je bezig was…"

"Niet overdrijven hé, ik heb ook recht op 7 dagen bedenktijd!

De auto komt aan bij de beurs, ze stapt snel uit en zegt voor ze de deur toeslaat:

"Vergeet me niet te antwoorden... en stuur me foto's... van U! Geen kunst! Vooral geen kunst!"

Wordt (misschien) vervolgd...