De foto dateert van 20 november 2012. Ze werd in Gaza, Palestina genomen door Paul Hansen, Zweeds fotograaf. De twee kinderen, Suhaib et Muhammad Hijazi, twee broers van 2 en 3 jaar, werden gedood toen een Israëlische raket op hun huis viel.
Ze worden naar de moskee gedragen voor de ceremonie. Een moslimbegrafenis. Het valt dan ook op dat er geen enkele vrouw te zien is in deze rouwstoet. De pijn en de woede is uitsluitend mannelijk. De emotie is zictbaar, ze stroomt over de rand van de foto heen. De engte van de straat kanaliseert het geweld niet maar maakt het eerder explosief.
De foto is bewerkt door de fotograaf. De kleuren verzadigd als in een schilderij. De lijkwaden gewit als om de onschuld en zuiverheid te beklemtonen. Maar er wordt geen effect gezocht, eerder een momentopname wordt minder vluchtig gemaakt. Het laat ons stilstaan bij wat even in het nieuws was terwijl we eraan denken dat het gewoon voortduurt en eigenlijk alledaags is.
Een van de juryleden, de Peruaanse Mayu Mohanna zei dat "de kracht van de foto in het contrast ligt tussen de woede en het verdriet van de volwassenen en de onschuld van de kinderen."
De foto won dit jaar de World Press Photo, de meest prestigieuze wedstrijd voor persfotografie en werd geselecteerd uit meer dan 100.000 foto's genomen door ongeveer 5000 fotografen van 124 nationaliteiten. Daarmee werd Gaza en Palestina weer even uit de vergeethoek gehaald.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten