Van Apartheid tot Apartheid

Begin jaren zeventig domineerde nog het hippiegevoel. Van hippies evolueerden we beetje bij beetje naar ‘revolutionaire’ activisten of iets in die aard. We gingen, absoluut zeker weten, de boel eens veranderen. Al wat zich toen progressief noemde werd gemobiliseerd door twee thema’s: de oorlog in Vietnam en de strijd tegen de apartheid. We zouden Zuid-Afrika boycotten en het symbool daarvan was d e Outspan sinaasappel, in Vlaanderen gewoon appelsien geheten. Die sappige vruchten die ons vanuit Zuid-Afrika overspoelden moesten we niet meer.

Waar in de beginjaren de actie moeizaam op gang kwam kreeg de campagne een ware opstoot op het ogenblik dat ze in 1975 op internationaal niveau georganiseerd werd. Geleidelijk aan begonnen de "consumenten" te snappen dat die lekkere appelsienen het symbool waren van de uitbuiting van de zwarte Zuid-Afrikanen.

Wie protest zegt, zegt ook tegenstand. In Vlaanderen komt die er van Protea, de machtige pro-apartheid lobbygroen mede opgericht door Wim Jorissen (absoluut geen familie hoor!) en vele andere fijne lui waaronder 46 parlementsleden, vooral uit de rangen van CVP, PVV en Volksunie, een hele reeks journalisten, bekende schrijvers en zowat alle prominenten van de Vlaamse beweging. Meer informatie over de Vlaamse tegenstanders van Nelson Mandela vind je hier.

België anderzijds, ging ook gewoon door met het leveren van FN-wapens aan de blanke machthebbers. Niet rechtstreeks weliswaar. Tussen 1963 en begin 1980 fabriceerde het Zuid-Afrikaanse bedrijf Armscor onder licentie van FN de FAL met korte loop. Zeer gewaardeerd trouwens in de strijd tegen de activisten van het ANC.

Voor een overzicht van de ontwikkeling van de boycotactie tegen het apartheidsregime verwijs ik door naar, het interview van Mario Franssen met Jan Dreezen van 2007 in het archief van Uitpers.

Hoe hard we ook boycotten en hoe inspirerend, humaan, koppig en rechtlijnig Nelson Mandela ook was, zonder de strijd en het lijden, de miljoenen doden, de gemartelde, vermiste en voor het leven verminkte mensen, de tien- zo niet honderdduizenden verkrachte vrouwen en kinderen.  niet vergeten.

Toen het einde van de apartheid in Zuid-Afrika eindelijk realiteit werd, voelden we ons helden. De Zuid-Afrikanen hadden er zwaar voor geleden, wij hadden enkel sommige spullen niet gekocht en nu en dan eens betoogd maar toch was het onze strijd geweest. Wij hadden meegeholpen het monster te vernietigen.

In 1997 zei Nelson Mandela: “We know too well that our freedom is incomplete without the freedom of the Palestinians.” en “Yes, all of us need to do more in supporting the struggle of the people of Palestine for self-determination; in supporting the quest for peace, security and friendship in this region.”

Geen enkel van de tientallen (ex-)staatshoofden en (ex-)regeringsleiders die elkaar voor de voeten liepen om er toch maar bij zijn in het stadion in Zuid-Afrika heeft in de lofbetuigingen op Madiba ook maar één keer gerefereerd naar die onvoltooide strijd. Geen enkele keer is er verwezen naar het lot van de Palestijnen, laat staan de apartheid waaronder ze leven.

In Israël is het toch niet echt apartheid, hoor ik U zeggen. Mag ik dan verwijzen naar Amira Hass, de Israëlische correspondent voor het Israëlische dagblad Haaretz die sinds 1997 woont en werkt in Ramallah. In een recent artikel “What does ’Israeli Apartheid’ mean, anyway?” schrijft ze:

“Er zijn twee juridische systemen op de Westelijke Jordaanoever, een burgerlijk voor Joden en een militair voor Palestijnen. Er zijn ook twee aparte infrastructuren, zoals wegen, elektriciteit en water. Het superieure en uitgebreide is voor Joden, terwijl het inferieure en krimpende er is voor de Palestijnen. Er zijn lokale omsingelde gebieden, vergelijkbaar met de Bantoestans in Zuid-Afrika, waar de Palestijnen beperkt zelfbestuur hebben. Sinds 1991, , net op het moment dat een dergelijk systeem werd afgeschaft in Zuid-Afrika. is er een systeem van reisbeperkingen en vergunningen van kracht geworden.

Betekent dit dat apartheid enkel op de Westelijke Jordaanoever bestaat?

Helemaal niet, het bestaat over het hele land, van de zee tot aan de Jordaan. Het heerst in dat ene gebied waar twee volkeren leven, geregeerd door een regering die wordt verkozen door een volk, maar die de toekomst en het lot van beide bepaalt. Palestijnse steden en dorpen verstikken wegens opzettelijk restrictieve planning in Israël, net zoals ze verstikken op de Westelijke Jordaanoever.”

In een ander artikel van 21 november “In the real tally of violence, Palestinians have it much worse”, schrijft ze:

 

“There is no Palestinian without a personal and familial history of injustice that was caused by, and is still caused by Israel.”

In Palestina vallen nog dagelijks doden, worden nog dagelijks mensen gemarteld, raken ze vermist of voor het leven verminkt. En dat gaat al tientallen jaren door.  Hoe hard de miljoenen Palestijnen ook strijden en lijden, ze hebben onze steun nodig. Twintig jaar heeft de boycot van Zuid-Afrika geduurd voor het systeem eindelijk kraakte. Misschien duurt het ook nog jaren voor het ook in Israël en Palestina kraakt maar de boycot werkt. We horen en lezen er weinig over maar er wordt inderdaad geboycot. Enkele recente acties:

·         Roemenië ligt in de clinch met Israël omdat het niet wil dat er Roemeense bouwvakkers zouden tewerkgesteld worden in de illegale Israëlische kolonies.

·         Begin december ging de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken niet naar Hebron op de Westelijke Jordaanoever omdat hij door een Israëlische militaire escorte zou begeleid worden. Daarbovenop kwam nog de “containerscannerrel“ met Premier Rutte.

·         Een maand geleden tekende Vitens, Nederlands’ grootste watermaatschappij een intentieverklaring om samen met Mekorot, Israëls nationale watermaatschappij projecten uit te werken. Na kritiek en een parlementair debat trok Vitens zich terug omdat toekomstige gezamenlijke projecten niet los kunnen worden gezien van de politieke context. 'En wij willen graag neutraal blijven,' liet een woordvoerder weten.

·         Voor het eerst ooit heeft de Engelse regering bedrijven gewaarschuwd dat er duidelijke risico’s bestaan in verband met economische en financiële activiteiten in de nederzettingen en dat het “dergelijke activiteiten niet kan aanmoedigen of ondersteunen.”

·         Vanaf 1 januari 2014 gelden nieuwe EU-richtlijnen die "in overeenstemming zijn met standpunten van de EU die stellen dat de Israëlische nederzettingen volgens het internationaal recht illegaal zijn en de niet-erkenning door de EU van de Israëlische soevereiniteit over de bezette gebieden, ongeacht hun juridische status op grond van nationale Israëlische wetten." Helaas missen ze geloofwaardigheid. Het zijn richtlijnen en het staat ieder EU-land vrij ze al dan niet toe te passen. Ieder kiest de krenten uit de pap die het wil. Ook dit keer mogen we weinig verschil verwachten van Europa maar toch wekken de intenties onrust vermits er flink gelobbyd wordt om ze af te zwakken of uit te stellen.

We vertrouwen staten en regeringen tegenwoordig in niet veel meer, waarom zouden we ze dan hierin vertrouwen? Moeten we zelf niet eens in een hogere versnelling gaan?

Nieuw onderzoek van het Molad, Centrum voor Vernieuwing van de Israëlische Democratie stelde vast dat Israël bijzonder kwetsbaar is voor sancties en boycots door westerse landen als gevolg van de vijandigheid van de buurlanden, en omdat 40% van Israëls Bruto Nationaal Product is gebaseerd op de export, voornamelijk naar Europa.

Het agentschap Flanders Investment & Trade zegt: “Het grootste deel van de handel tussen Israël en België bestaat niet uit bonbons maar uit diamanten, landbouwproducten en levensmiddelen. In feite staat Israël op een respectabele 13e plaats in de lijst van handelspartners van België.”

Het is dan misschien ook het moment om de boycot van Israël, de toentertijd, naast de Verenigde Staten en Engeland, beste vriend van het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime, op te drijven. De eindejaarsfeesten zijn een gedroomde periode om ons alvast opnieuw te oefenen in het vermijden van de aankoop van producten van de Israëlische apartheid.

Kijk naar de barcode en als de eerste cijfers beginnen met 729 weet je dat je met een Israëlisch product hebt te maken. Je kunt het dan laten liggen. En trouwens, vertel je apotheker en dokter dat je ook geen generische medicijnen meer wil van TEVA. TEVA is immers een Israëlische multinational waarvan de aandeelhouders de winsten deels investeren in de Israëlische kolonies in de bezette gebieden.

Toentertijds Zuid-Afrika

Nelson Mandela is dood. De kranten stonden er vol van, de televisie braakte het ene herdenkingsprogramma na het andere. Het internet vermenigvuldigde foto’s filmpjes, citaten en teksten. Bij wat opzoekwerk over de Zuid-Afrikaanse geschiedenis stootte ik op een meer dan 100 jaar oude tekst, gepubliceerd in De Gids in 1907. 

Het artikel gaf een wat onthutsend (maar daarom niet geheel onbekend) beeld van hoe in die tijd werd gedacht over de hiërarchie in rassen, (de gevaren van) de rassenkwestie, de toekomst van Zuid-Afrika, enz. Ik (her)ontdekte er in onbruik geraakte en ook mij tot nog toe onbekende woorden: Naturellen, Kaffers, Hotentotten, Bosjesmannen, koelies, Kaapsche Jongen... En, hoewel je weet dat ze bestonden (en misschien nog bestaan), schrjk je toch als je leest: "Voor de Bosjesmannen, die tot de allerlaagst staande menschenrassen behoorden, die geen ander bestaansmiddel kenden dan de jacht, en door hun uiterst geringe denkkracht volslagen onvatbaar waren voor Europeesche beschaving..."

Ook bestond er een zekere "Commissie voor Naturellenzaken" die bijna eenstemmig tot de conclusie kwam "dat het noodig is om wat beschouwd wordt als het belang van de Europeanen van dit land, te beveiligen, maar dat daarbij de deur niet geheel gesloten moet worden voor het verkrijgen van land door vooruitstrevende personen onder de naturellen, die het verdienen". Verder kwam diezelfde Commissie tot een ‘historische’, besluit die de Apartheid (officieel pas in 1948 ingevoerd) al aankondigde. In een beweging ook wordt ook ineens het gemeenschappelijk bezit afgeschaft en privé-eigendom tot norm verheven. Ik citeer: 1o. dat aankoop van grond door naturellen voortaan zal beperkt worden tot sommige gebieden, bij de wet aan te wijzen; 2o. dat landaankoop die kan leiden tot communale of collectieve of stammen-bezetting of -bewoning door naturellen, niet zal worden geoorloofd.’ Onvermijdelijk denk ik ook aan vandaag wanneer ik lees: “Een buurt, dicht bewoond door Kaffers, is een omgeving waar een blanke Boer het op den duur niet uithoudt” “…In een land waar Blanken en Zwarten naast elkaar wonen, is het onvermijdelijk dat de laagste soort van arbeid, het ruwe werk, slechts gedaan wordt en slechts gedaan kan worden door de Zwarten” “…de mijndirecties (… ) te bang zijn voor de vorming van trade unions en voor stakingen …” Al bij al was de auteur niet echt visionair maar wel op zijn hoede: “Maar bovendien hebben de Kaffers ook directe grieven, op sociaal en politiek gebied. Ze vragen meer rechten! Ze zullen dáárvoor waarschijnlijk wel geen opstand beginnen, maar die grieven scheppen een atmosfeer van groote ontevredenheid, waarin een klein vonkje een zware uitbarsting kan veroorzaken.”

De l’Apartheid à l’Apartheid

Au début des années soixante-dix le sentiment hippie dominait. D’hippies nous avons évolué petit à petit vers des militants "révolutionnaires", ou quelque chose dans ce genre. Nous en étions absolument sûrs, nous changerions le monde. Deux thèmes surtout nous mobilisaient : la guerre du Vietnam et la lutte contre l'apartheid. Nous boycottions l'Afrique du Sud et le symbole du boycott était l’orange Outspan. Ces bons fruits juteux qui nous arrivaient de l’Afrique du Sud, nous n’en voulions pas.

Les premières années étaient difficiles, la campagne n’a connu qu’un véritable succès au moment où elle a été organisée au niveau international en 1975. Bien qu’en France, le succès du boucot n’a jamais eu le succès qu’il a engendré dans des pays comme la Belgique ou les Pays-Bas, peu à peu, les «consommateurs» ont commencé à comprendre l’enjeu et que ces délicieuses oranges étaient le symbole de l'exploitation des Sud-Africains noirs.

Bien que nous boycottions nous n’oublierons jamais la lutte et de la souffrance des millions de morts, des torturés, des mutilés pour la vie, des dizaines, voire des centaines de milliers de femmes violées et enfants battus.

A la fin l'apartheid en Afrique du Sud a finalement été éradiqué. Nous nous sentions comme des héros. Les Sud-Africains avaient lourdement souffert, nous, nous n’avions tout simplement pas acheté certaines choses et de temps en temps manifesté, mais nous n’étions pas peu fier de notre ‘lutte’. Nous avions contribué à la destruction du monstre !

Cependant…

En 1997, Nelson Mandela a dit: " Nous savons trop bien que notre liberté est incomplète sans la liberté des Palestiniens. " et " Oui, nous avons tous besoin de faire plus pour soutenir la lutte du peuple de Palestine à l'autodétermination, en soutenant la recherche de la paix, de la sécurité et de l'amitié dans cette région. "

Aucun des dizaines de chefs et dirigeants d'Etat (actuels ou anciens) qui se sont hâtés pour être de la partie lors de la cérémonie d’enterrement de Nelson Mandela, n’y a pensé une seule fois, à cette bataille inachevée. Pas une seule fois il a été fait référence sur le sort des Palestiniens, alors l’apartheid en Israël...

« Mais en Israël, ce n'est pas vraiment l'apartheid », me direz-vous. Demandez-le à Amira Hass, juive et Israélienne, correspondante pour le journal Israélien Haaretz depuis 1997 qui vit et travaille à Ramallah. Dans un article récent “What does ’Israeli Apartheid’ mean, anyway?” (de toute façon, que signifie l'apartheid israélien) elle écrit:

" Il existe deux systèmes juridiques en Cisjordanie, un civil pour les Juifs et un autre militaire pour les Palestiniens. Il y a aussi deux infrastructures distinctes, y compris les routes, l'électricité et l'eau. Le supérieur et en expansion pour les Juifs et l'inférieur et rétrécissant pour les Palestiniens. Il y a des zones locales, encerclées, semblables aux bantoustans en Afrique du Sud, où les Palestiniens ont une autonomie de pouvoir limitée. Depuis 1991, juste au moment où un tel système a été aboli en Afrique du Sud, un système de restrictions de voyage et de permis est entré en vigueur.

Est-ce que cela veut dire que l'apartheid n'existe qu’en Cisjordanie ?

Pas du tout, il existe dans l'ensemble du pays, de la mer au Jourdain. Il règne dans ce seul territoire dans lequel deux peuples vivent, gouverné par un seul gouvernement, élu par un seul peuple mais qui détermine l'avenir et le destin des deux. Les villes et villages palestiniens suffoquent à cause de la planification délibérément restrictive en Israël, tout comme ils suffoquent en Cisjordanie. "

Dans un autre article, paru le 21 Novembre “In the real tally of violence, Palestinians have it much worse” (Dans le vrai décompte de la violence, les Palestiniens souffrent biens pire), elle écrit:

"Il n'y a pas un Palestinien sans antécédents d’injustice personnel et familial qui n’ont pas été causés et sont toujours causées par Israël." (j’avoue que c’est une traduction assez libre).

En Palestine encore chaque jour des personnes sont tuées, chaque jour des personnes sont torturées, mutilés à vie ou, tout simplement, disparaissent. Et cela depuis des décennies. Des millions de Palestiniens luttent et souffrent, mais ils ont besoin de notre soutien. Le boycott de l'Afrique du Sud a pris 20 ans mais le système finalement a craqué. Il se peut que ça prenne des années avant qu'il ne craque en Israël, mais le boycott fait déjà des fissures. Nous entendons et lisons peu à ce sujet, mais le boycott, ça marche. Quelques faits récents :

• La Roumanie est en dispute avec Israël parce qu'elle ne veut pas que les travailleurs roumains soient employés dans les colonies israéliennes illégales.

• Au début de Décembre, le ministre néerlandais des Affaires étrangères n'est pas allé à Hébron en Cisjordanie parce qu'il y serait accompagné par une escorte militaire israélienne. En plus de cela un conflit existe sur un scanner de conteneur payé par le gouvernement Néerlandais qui doit bénéficier le commerce entre la bande de Gaza et la Cisjordanie. Israël ne veut pas le mettre en place.

• Il y a un mois Vitens, la plus grande société d'eau potable Néerlandaise a signé une lettre d'intention avec Mekorot, la plus grande société d'eau potable d'Israël pour collaborer sur des projets communs. Après des critiques et un débat parlementaire Vitens s’est retiré du fait que des futurs projets communs ne peuvent pas être séparés de la sphère politique. "Et nous voulons rester neutre, " a annoncé un porte-parole.

•  Pour la première fois dans l’histoire le gouvernement anglais a averti les entreprises qu'il y a des risques évidents liés à des activités économiques et financières dans les colonies, et que "ces activités ne peuvent pas être encouragés ou soutenus."

• A partir du 1er janvier 2014 de nouvelles réglementations de l'UE rentrent en vigueur "conformément aux positions de l'UE qui entérinent que les colonies israéliennes sont illégales en vertu du droit international et la non-reconnaissance par l'UE de la souveraineté israélienne sur les territoires occupés, indépendamment du fait de leur statut juridique en vertu du droit national d'Israël." Malheureusement, ils manquent de crédibilité. Ces lignes directrices donnent une orientation mais chaque pays de l'UE est libres de décider ce qu’elle appliquera ou non. Une fois de plus nous pouvons nous attendre à peu de différence de comportement des états et de l’Europe mais la pression monte car le lobbying pour affaiblir ces règles ou retarder leur mise en place est considérable.

Et la France dans tout ça ? Suivant IsraëlValley, la Chambre de Commerce France-Israël, pour les échanges économiques, la France est 5ème dans le monde. En Israël, la France est 9ème.

En tout état de cause, en France, le boycott est illégal depuis un jugement du tribunal de Bordeaux en 2010. Et bien que notre François Hollande a pris l’engagement de restaurer l’indépendance de la justice, les directives politiques, engagées par le gouvernement précédent, envoyées aux parquets sont maintenues. Au moyen des contributions publiques, la France est le seul pays au monde à retenir exclusivement des poursuites judiciaires contre les militants de la campagne « BDS- Boycott-Désinvestissement-Sanction » et ce, exclusivement au profit d’Israël.

En fait, nous savons que nous ne pouvions pas faire confiance en ce gouvernement de ‘gôche’ sur une masse de problèmes à régler, pourquoi alors aurions dû leur faire confiance dans ce domaine ? N’est-ce pas à nous de passer à une vitesse supérieure?

Une étude récente de Molad, le Centre pour le Renouveau de la Démocratie Israélienne a noté qu'Israël est particulièrement vulnérable à des sanctions et des boycotts par les pays occidentaux en raison de l'hostilité des pays voisins, et parce que 40 % du produit intérieur brut d'Israël est basée sur l'exportation. Principalement vers l'Europe.

Il est donc peut-être temps de s’engager dans le boycott d'Israël, le pays qui, aux côtés des Etats -Unis et de l’Angleterre, était le meilleur ami du régime d'apartheid sud-africain.

Les fêtes du Nouvel An sont une période de rêve pour commencer la pratique d’éviter l'achat de produits de l'apartheid israélien. Regardez le code barre sur les étiquettes, si les premiers chiffres commencent par 729, vous savez que vous avez affaire à un produit israélien. S’il y a pas de code barre regardez l’origine des produits indiqué sur les tableaux au rayon fruits et légumes. D’ailleurs, en passant, dites à votre médecin et pharmacien que vous ne voulez plus de médicaments génériques TEVA. TEVA est une multinationale israélienne dont les bénéfices s’investissent en partie dans les colonies israéliennes sur les territoires occupés.

Nelson Mandela, apartheid en Palestina

Begin jaren zeventig domineert nog het hippiegevoel. Van hippies evolueerden we beetje bij beetje naar ‘revolutionaire’ activisten of iets in die aard en we gingen, absoluut zeker weten, de boel eens veranderen. Al wat zich toen progressief noemde werd gemobiliseerd door twee thema’s: de oorlog in Vietnam en de strijd tegen de apartheid waarvan het symbool de Outspan appelsienen waren die ons vanuit Zuid-Afrika, het racistische land bij uitstek, overspoelden.

Waar in de beginjaren de actie moeizaam op gang kwam kreeg de campagne een ware opstoot wanneer ze in 1975 op internationaal niveau georganiseerd wordt. Geleidelijk aan beginnen de "consumenten" te snappen dat die sappige appelsienen het symbool zijn van de uitbuiting van de zwarte Zuid-Afrikanen.

In Vlaanderen komt de tegenstand er van Protea, de machtige pro-apartheid lobbygroen mede opgericht door Wim Jorissen (absoluut geen familie hoor!) en vele andere fijne lui waaronder 46 parlementsleden, vooral uit de rangen van CVP, PVV en Volksunie, een hele reeks journalisten, bekende schrijvers en zowat alle prominenten van de Vlaamse beweging. Meer informatie over de Vlaamse tegenstanders van Nelson Mandela vind je hier.

Ondertussen ging België gewoon door met het leveren van FN-wapens aan de blanke machthebbers. Niet rechtstreeks maar tussen 1963 en begin 1980 fabriceerde het Zuid-Afrikaanse bedrijf Armscor onder licentie de FAL met korte loop die zeer gewaardeerd werd in de strijd tegen de activisten van het ANC.

Voor een overzicht van de ontwikkeling van de boycotactie tegen het apartheidsregime verwijs ik jullie door naar het archief van Uitpers en het interview van Mario Franssen met Jan Dreezen in 2007. Het heeft meer dan twintig jaar geduurd voor het apartheidsregime kraakte.

Maar het was ook Nelson Mandela die in 1997 zei: “We know too well that our freedom is incomplete without the freedom of the Palestinians.” en “Yes, all of us need to do more in supporting the struggle of the people of Palestine for self-determination; in supporting the quest for peace, security and friendship in this region.” 

In 1979 was Israëls Zuid-Afrika’s grootste wapenleverancier, goed voor 35 procent van zijn militaire export. Zuid-Afrika leverde dan weer 500 ton uranium voor Israël’s nucleaire programma.

Het is dan misschien ook het moment om de boycot van Israël, de toentertijd, naast de Verenigde Staten en Engeland, beste vriend van het Zuid-Afrikaanse apartheidsregime, in een hogere versnelling te brengen.

De eindejaarsfeesten zijn een gedroomde periode om ons alvast opnieuw te oefenen in het vermijden van de aankoop van producten van de Israëlische apartheid. Kijk naar de barcode en als de eerste cijfers beginnen met 729 weet je dat je met een Israëlisch product hebt te maken. Je kunt het dan gerust laten liggen. En trouwens, vertel je apotheker en dokter dat je ook geen generische pillen meer wil van TEVA. TEVA is immers een Israëlische multinational waarvan de aandeelhouders de winsten deels investeren in de Israëlische kolonies in de bezette gebieden.

En Europe on arrête des innocents sur simple demande

Bahar Kimyongür est un militant belge originaire de la région turque d’Antioche, à la frontière syrienne. Il est membre du « Comité pour la liberté d’expression et d’association » (CLEA) et d’Attac-Bruxelles.

Bahar Kimyongür a de nouveau été arrêté. Cela s'est produit le 21 novembre à l'aéroport de Milan lorsqu’il était en route vers une conférence internationale sur la Syrie. C'est la troisième fois qu'il est arrêté en raison d'un mandat d'arrêt émis par la Turquie qui l'accuse de terrorisme. Après avoir passé les premiers jours en prison, la justice italienne a ordonné mardi son assignation à résidence. Il devra rester en Italie le temps que la Cour d'appel de Bergame se prononce sur la demande d'extradition turque.

C’est la troisième fois que Bahar Kimyongur est victime du même mandat d’arrêt, délivré fin des années 90 par Ankara. Le Belge avait ainsi été arrêté une première fois aux Pays-Bas avec la complicité des autorités belges. Les autorités Turques l’accusaient entre autre d'être le leader du DHKP-C, un mouvement que les États-Unis et l'Union européenne étiquètent comme une organisation «terroriste».

Après avoir passé deux mois en prison la justice Néerlandais l’avait finalement innocenté sur toute la ligne et statué que les accusations émises par la cour de justice de sécurité Turque étaient sans fondement, insultantes et inconstitutionnelles.

En Belgique deux tribunaux ont émis le même avis par deux fois. Une première fois la Cour d'Appel d'Anvers en février 2008, puis la Cour d'Appel de Bruxelles dans un jugement définitif en décembre 2009.

En outre, il aurait menacé et attaqué le ministre Turc des Affaires Etrangères lors d’une visite de ce dernier en Belgique. Il s’agit d’accusations absurdes et fausses sur un incident qui s'est produit le 28 novembre 2000 au Parlement européen quand Kimyongür interrompe le ministre Turc parce qu'il nie le génocide arménien de 1915. Il avait alors aussi distribué des tracts pour un appel à la solidarité avec des prisonniers politiques Turcs qui faisaient une grève de la faim. Le tribunal Néerlandais avait statué qu’il ne s’agissait pas d’une "protestation illégale".

Cependant la Turquie continue à essayer de le faire arrêter. Le «nouveau» mandat d’arrêt international promulgué le 27 mai 2013 est une copie conforme du premier mandat d'arrêt d’avril 2006. Suite à ce nouveau mandat en juin dernier en arrivant à Madrid il avait été arrêté et ensuite libéré sous caution de 10.000 euro. Un juge de l’Audience nationale espagnol doit statuer prochainement sur la validité de ce mandat d’arrêt turc. Et maintenant l’Italie en fait de même.

Les tentatives visant à son extradition sont clairement d’inspiration politique. Bahar Kimyongür exaspère les autorités turques car il n'a pas cessé de se plaindre des abus Turcs comme l’emprisonnement de syndicalistes, de militants politiques et de journalistes. Au cours des dernières années Kimyongür ne ménage aucun effort pour attirer l’attention sur le rôle de la Turquie comme fauteur de guerre dans le conflit Syrien.

Voyez aussi l’entretien avec Bahar Kimyongür sur le conflit Syrien de novembre 2012 sur Agoravox.