Wil jij ook graag een portie CO² winnen?

Er is fraude in het spel. In deze leuke dagen van shoppen, kerstmuziek in de winkelwoedestraten, cadeautjes geven en krijgen, fretten tot ge er bij neervalt en ondertussen ook nog even een muskietennet sponsoren door naar een paar idioten in een glazen kot te gaan kijken, blijkt dat fraude ook van de partij is. Al moet de zaak nog uitgeklaard worden natuurlijk. Lees hierover meer op deze eigenste plaats binnen een jaar of 4 of 5, het onderzoek loopt immers nog.

Wat is er nu aan de hand? Naar jaarlijkse traditie houden het Belgisch Instituut voor Veilig Verkeer (BIVV) in samenwerking met zijn gewapende arm, de politie, een grote BOB-campagne. Vorige jaren kon je een sleutelhanger, zure beertjes of een ontbijbuffet winnen. Dit jaar is het grootser aangepakt. Naast de obligatoire sleutelhanger die iedere nuchteren mens ontvangt kunnen jij en ik, als motivatie om niet boven de limiet van dronkenschap te zitten... een auto winnen! En niet zomaar een auto, een heuse echte Volvo C-30, gebouwd in de fabriek van mijn eigenste stad Gent. De stimulering van de Vlaamse werkgelegenheid en economie kan er maar wel bij varen.

Je hebt dus al een auto en je rijdt nuchter. Proficiat, dat hadden we niet verwacht! En dus krijg je een andere auto cadeau (wat je met twee auto's aanmoet is in deze context natuurlijk onbelangrijk maar gelukkig hebben de breinen die deze campagne op poten gezet daar ook aan gedacht, zie hiervoor de bijhorende foto). Tegenwoordig belonen ze je dus als je iets doet dat niet meer dan normaal is, nuchter achter het stuur zitten.

Van hypocrisie gesproken. Aan de ene kant vertellen ze ons t'allen kante dat we minder moeten auto rijden en het openbaar vervoer nemen maar, in een spreidstand een prima ballerina waardig, doen de diensten van onze vele regeringen er alles aan om de auto-industrie te redden: stimuleringspremies bij de aankoop van een 'propere' auto, GM trachten overtuigen SUV's te bouwen in Opel Antwerpen en auto's cadeau doen.

Kijk, als er dan toch een prijs moet gegeven worden omdat je je aan de regels houdt, waarom dan geen jaarabonnement op trein, tram en bus voor het hele gezin? En bij gebrek aan een gezin, de mogelijkheid om zelf te kunnen kiezen welke 3 andere gelukkigen van jou ook zo'n abonnement mogen hebben? Of je kan, voor mijn part, als je dan toch een autofreak bent in hart en nieren, en liever met de auto rijdt, ook kiezen voor een jaarabonnement voor autodelen. Met partnerkaarten (voor je gezin of je vriend(innet)jes toe).

Na de 'opdoffer' van de klimaattop in Kopenhagen, zou je denken dat er eens wat verder nagedacht werd dan enkel over de plaats van de eigen navel.
Tevergeefs, het circus moet verder.

Deze maand viel er immers een heel pak CO²-uitstoot te winnen. Een selectieve greep uit het aanbod:

• citytrip voor 2 naar Barcelona⁽¹⁾
• citytrip voor 2 naar Boedapest⁽²⁾
• Of nog straffer: Verblijf in het Ice Hotel in Lapland (Theramed tandpasta - snappu?)⁽³⁾
• Et j'en passe...

Hou je niet zo van shoppen maar van spanning?

Misschien een sensatievlucht (van maar liefst 12 minuten!) winnen in een echte helicopter. Je moet er eerst wel helemaal voor naar Spa rijden maar vermits je dat ongetwijfel toch al van plan was.
Maar wat is 12 minuten helicopter vliegen als je met 'Dress-for-Less' kan gaan helicopterskieën in Canada? Gewoon je naam, adres en email invullen en misschien sleep je de prijs wel in de wacht.

Het kan natuurlijk ook tegenvallen en je prijs is, oh horreur, een Plopsaland arrangement. Maar dit geheel terzijde.

Dit alles als prelude tot mijn voorstel tot wetsvoorstel.

• Artikel 1: Alle wedstrijden waarbij een voertuig of een reis naar het buitenland per vliegend toestel kan gewonnen worden moeten verplicht de CO²-emissienorm die eraan verbonden is op het wedstrijdformulier weergeven.
• Artikel 2: De BTW op dergelijke prijzen wordt vastgesteld op 200% van de waarde ervan.
• Artikel 3: De opbrengst van de aldus geheven BTW wordt op of rond Kerstmis van ieder jaar via een populair radioprogramma op het openbaar net door de op dat ogenblik dienstdoende Belgische/Vlaamse/Brusselse/Waalse/... eerste minister via een cheque met afmetingen van 1 meter op 0,5 meter ten bate van het goede doel dat op dat ogenblik blikvanger is, overhandigd aan het Rode Kruis.
• Artikel 4: En omdat we nu toch bezig zijn, daarnaast dient elke organisator van een wedstrijd voor eenzelfde waarde als de waarde van de prijzenpot muskietennetten aan te kopen voor de negertjes in Afrika. Vanaf 2012 worden de muskietennetten vervangen door, al naar gelang de bestemming ervan, botten of parasols.

Aan onze volksvertegenwoordigers nu om mijn voorstel in iets deftiger kromtaal om te zetten.

'Maar hoe zat het nu met die fraude?', wil je weten. Ach...

---

Nota's:

⁽¹⁾ Twee (2) heuse overnachtingen in een 3-sterrenhotel (of lees: eerst met de auto naar Charleroi, met Ryan Air vliegen, in de late namiddag aankomen op zo'n 100 km van Barcelona, met de bus of met een gehuurde auto naar Barcelona zelf, inchecken in een, ocharme, 3-sterrenhotel (met heuse lavabo in de kamer), uitpuffen, volgende dag shoppen, moe maar tevreden terug op hotel, derde dag inpakken, met bus of auto naar vliegveld rijden, met Ryan Air naar Charleroi, met auto naar huis).
⁽²⁾ Zelfde scenario als hierboven maar deze keer met Wizzair.
⁽³⁾ Nog maar eens zelfde scenario maar deze keer met nog een andere luchtvaartmaatschappij vanop een andere luchthaven en niet shoppen maar rondracen met een heuse snowmobiel.

Cab Calloway is de Kerstman!

102 jaar geleden, op 25 december 1907, werd Cabell Calloway III in Rochester, New York geboren. Tot aan zijn dood op 18 november 1994, was hij 86 jaar lang een brok energie.

Zoon van Martha Eulalia Reed, lerares en kerkorganiste, en advokaat Cabell Calloway II groeide hij op in Baltimore en was hij voorbestemd om zijn vader op te volgen. Maar hij volgde liever zijn zus Blanche op tournee in een populaire zwarte musical 'Plantation Days'. Bij het einde van de tournee in Chicago bleef hij daar wonen.

Over zijn zus Blanche Calloway valt er anders ook wel wat te zeggen: zij is de eerste vrouw geweest die een volledig mannelijke band "Blanche Calloway and Her Joy Boys" leidde. Over haar heb ik het in een volgende bijdrage.

In Chicago ging hij drummen, dansen en zingen, o.a. in het beroemde Sunset Café. Hij leerde er ook Louis Armstrong kennen die hem de 'scat' stijl aanleerde. Scatten is het zingen van woorden zonder betekenis. 'Doohdah', 'Be-bop', 'Doo-wee' en 'Bam' zijn klanken die in vaak snel opeenvolgende ritmes elkaar opvolgen. Cab is dan ook gekend onder zijn andere naam , de 'Hi-De-Ho man'. Je kan de jonge Calloway aan het werk zien in de Betty Boop cartoon "The Old Man of The Mountain" van Max Fleisher.

Als zingende en dansende orkestleider scheerde Calloway hoge toppen bij het publiek. Wanneer Duke Ellington in februari 1931 de Cotton Club voor een uitgebreide toernee verlaat, wordt zijn orkest daar vervangen door de band "Cab Calloway and His Orchestra". Waardoor het eerste huisorkest van de Cotton-Club weer op de thuisbasis speelt want De Calloway-band zijn de originele "Missourians" waarvan Cab Calloway de bandleider geworden is.

En dan start een stuk geschiedenis. Irving Mills en Cab Calloway bewerken de oude ballad "St.James Infirmary" tot een eigentijds liedje over opium roken, en er is een succes-explosie voor Calloway. Als 70-jarigen/opende hij er nog mee op het North Sea Festival in Den Haag... in 1992. Alstamblieft!

In het tweede filmpje hoor je een memorabele versie van de ballad door Cab Calloway in de in 1933 door Max Fleisher geproduceerde tekenfilm "Betty Boop, Snow White".
Alleszins een gepast filmpje voor een witte kerstmis.






Yep man, Cab was the real reefer man!

Kopenhagen: Er was iets rot in Denemarken

Kopenhagen heeft een ernstige kater opgeleverd voor het Zuiden dat zich bedrogen voelt, voor activisten die ’walgen’ en ontgoochelde klimatologen.

Woede, kwaadheid, teleurstelling, ontgoocheling... en hoop dat het de volgende keer wel zal lukken. Ziedaar wat we vandaag horen en lezen.

 

Ondertussen spelen onze politieke leiders elkaar de zwarte piet voor het mislukken toe. Ondanks de grote woorden, de beloftes van ‘we zouden gaan zien wat we zouden gaan zien’, was de EU niet eens aanwezig in de achterkeuken toen het uiteindelijke “vod” geschreven werd. Gedwee hebben ze het aanvaard.

 

Ook wij zijn woedend, kwaad, teleurgesteld en ontgoocheld en hopen dat het de volgende keer wel zal lukken. Maar daarvoor is er iets meer en anders nodig.

 

Wat hadden we anders kunnen verwachten? Diegenen die onze al eeuwigheden voorhouden: ’als ge niet genoeg consumeert, gaat de economie van uw land naar de vaantjes et gij erbij’ willen ons nu overtuigen dat ze ijveren voor het omgekeerde! Zijn het niet dezelfden die ons, in een spreidstand een ballerina waardig, vertellen ’stop met autorijden maar ga vooral door met ze te kopen’?

 

Een staal citaten over de mislukte Top van Kopenhagen

 

"Ziedaar een intentieverklaring die gaten vertoont zo groot dat je er met de Air Force One doorheen kan vliegen. Ik wilde niet voor kerstmis naar huis, mijn dochter in de ogen kijken en haar moeten vertellen dat we gevochten hebben en haar toekomst verloren." - Kumi Naidoo, Greenpeace.

"Wij zijn geschokt door het falen van de rijke landen, in het bijzonder de Verenigde Staten die historisch de grootste vervuiler zijn in uitstoot van broeikasgassen, zich te verbinden tot emissiereducties van broeikasgassen waarvan zij weten dat ze noodzakelijk zijn." - Nnimmo Bassey, Friends of The Earth.

 

"De overeenkomst zal vrijwel zeker onvoldoende om dit doel (de opwarming te beperken tot 2 graden) te bereiken. Hiervoor moeten strikte begrenzing die juridisch bindend zijn in de komende jaren op poten gezet worden." - Andrew Watson, East Anglia University.

 

"Er valt niet veel te analyseren. De overeenkomst bevat geen specifieke emissiedoelstellingen voor geïndustrialiseerde landen, en het bevat geen aanpassingen voor de huidige manier van doen van de ontwikkelingslanden." - Alden Meyer, Union of Concerned Scientists.

 

"Klimaatverandering en milieuaantasting resulteert nu al in migratie of verhuizingen in de hele wereld." - IOM (International Organization for Migration).

 

"Zij, diegenen die zich nog altijd de heersers over de wereld en de natuur wanen, hebben niet gezien dat er zich nieuwe verhoudingen aftekenen van de betrekkingen tussen het, op zijn tweede adem trappende, Noorden en het Zuiden en dat men niet onderhandelt met de natuur, zoals zoveel demonstranten scandeerden." - Attac France.

 

"De ontwikkelde landen hebben besloten dat de schade aan de ontwikkelingslanden aanvaardbaar is (...) de 2 graden doelstelling zal leiden tot een enorme verwoesting in Afrika en de kleine eilandstaten (...) Hetgeen vandaag gebeurt is eigenlijk een voortzetting van de geschiedenis van de onderhandelingen over de laatste twee jaar en betekent de slechtste ontwikkeling in onderhandelingen over klimaatverandering in de geschiedenis." - Lumumba Stanislaus Di-Aping, Soedanees diplomaat die de G77 vertegenwoordigde.

 

"Dit is een schoffering van de miljoenen mensen in ontwikkelingslanden die nu al lijden onder klimaatverandering. Als de rijke landen, die verantwoordelijk zijn voor deze mislukking, niet snel stoppen met hun politieke spelletjes, zal Tuvalu nog deze eeuw letterlijk verdrinken." - Willem Verhaak, Milieudefensie Nederland.

 

"De regeringen van de ontwikkelde landen bewijzen dat ze de winstbejag van hun bedrijven belangrijker vinden dan het lot van miljoenen mensen (...) Emissiehandel in het belang van de industrie en financiële wereld zal ons klimaat niet redden. Wat nodig is, is een afwijking van de dogna van de groeien een solidaire handels-, landbouw- en energiebeleid." - Alexander Strichner, Attac Oostenrijk.

 

"Geld- en marktgerichte oplossingen bieden geen uitweg voor de huidige crisis. We hebben in plaats daarvan een radicale verandering nodig in de manier waarop we produceren en consumeren, en dit is wat niet werd besproken in Kopenhagen. De regeringen van de geïndustrialiseerde en industrialiserende landen toonden zich niet bereid om het ontwikkelingmodel dat tot deze economische en ecologische ramp heeft geleid, aan te pakken." - Josie Riffaud, Via Campesina.

"Het uiteindelijk afgewongen ’Akkoord van Kopenhagen’ is een flink staaltje van surrealisme. Men is niet veel verder geraakt dan te erkennen dat de opwarming van de aarde een belangrijke uitdaging vormt en dat de 2°C-opwarmingsgrens "zou moeten worden gerespecteerd", om dan uiteindelijk geen enkel cijfer naar voren te schuiven inzake mitigatiedoelstellingen voor 2020 en 2050. Dit is beschamend. - Peter Tom Jones, K.U. Leuven.

 

"Je kan niet doen alsof je een oplossing voor de klimaatcrisis voorstelt, als jouw voorstel miljoenen Afrikanen ter dood veroordeeld en als de armen en niet de vervuilers betalen voor de klimaatsverandering." - Augustime Njamnshi, Pan African Climate Justice Alliance.

 

"We staan voor een ramp van een monstrueuze omvang... Mikken op een stijging van 2 graden is Afrika veroordelen tot verbranding en onderontwikkeling.” - Desmond Tutu.

 

"Is dit kapitalisme? Jazeker. Is dit kortzichtigheid? Jazeker. Is dit moorddadig? Jazeker. Gaan deze politici rustig slapen vannacht? Jazeker. En wij, burgers van dit land. Wat doen wij? Komen we met zijn allen de straat op om te protesteren? Wel nee. Kleine eilandstaten mogen verdwijnen. Afrikanen mogen verhongeren. Voor de daklozen in onze steden vragen we liefdadigheid. Mensenrechten?" - Francine Mestrum, Global Social Justice.

 

"Onze revolutie wil alle mensen helpen ... het socialisme, dat andere spook dat waarschijnlijk hier in deze kamer rondloopt, dat is de manier om de planeet te redden, het kapitalisme is de weg naar de hel (...) Laten we het kapitalisme bestrijden en maken dat het ons gehoorzaamt. - Hugo Chàvez, president van Venezuela.

 

"Om eerlijk te zijn, dit is een compleet fiasco, het is absoluut hopeloos. Al die landen observeren die elkaar verscheuren in plaats van, zoals het zou moeten zijn, elkaar te helpen, en die iedere dag opnieuw steeds zwakkere voorstellen doen. (...) De EU is gewoon van het aardopperval verdwenen. Tijdens de besprekingen in Kyoto in 1997 speelde de Europese Unie locomotief, maar deze keer zijn ze onzichtbaar... Wat gebeurt er?" - Georges Monbiot, journalist.

 

" De overeenkomst is van het laagste niveau van ambitie die je je kunt voorstellen. Het is niets minder dan klimaatverandering-scepticisme in actie. Het houdt landen gevangen in een cyclus van eeuwige armoede. Obama heeft het verschil tussen hem en Bush weggenomen." - Lumumba Di-Aping, hoofdonderhandelaar van de G77 groep.

 

"De stad Kopenhagen is vanavond een misdaadplaats, met de schuldige mannen en vrouwen op de vlucht naar de luchthaven (...) Het is nu duidelijk geworden dat de opwarming van de aarde een radicaal ander model van politiek zal vergen dan hetgeen wat we hier in Kopenhagen hebben gezien." - John Sauven, Greenpeace VK.

 

"De wereldleiders hebben effectief een doodvonnis voor vele van de armste kinderen in de wereld getekend. Tot 250.000 kinderen uit arme gemeenschappen zullen sterven vóór de volgende grote bijeenkomst in Mexico aan het eind van volgend jaar." - Lydia Baker, Save The Children.

 

Eric Goeman, woordvoerder van Attac Vlaanderen: “De grote jongens doen alsof ze het onderste uit de kan hebben gehaald en veel NGO’s en sociale bewegingen staan in koor te huilen dat het een zware ontgoocheling is geworden. Dit was toch de kroniek van een aangekondigde mislukking. Het stond niet ’in de sterren geschreven’ maar wel in de reële en ook gewijzigde mondiale machtsverhoudingen. Hoop doet leven is misschien mooi om je aan vast te klampen maar het zegt weinig of niets over de werkelijke sociaal-economische en geopolitieke tegenstellingen tussen Noord en Zuid die uiteindelijk aan de grondslag liggen van de mislukking van de klimaattop in Kopenhagen.

 

De kloof tussen arme en rijke landen is ook een klimaatkloof. De rijkste landen die de grootste vervuilers zijn uit de wereldgeschiedenis weten dat ook hun verdere ontwikkeling wordt bedreigd door de klimaatveranderingen maar eisen wel dezelfde engagementen vanwege de armsten van de wereld die verantwoordelijk zijn voor een minimaal percentage van de uitstoot van broeikasgassen.

Natuurlijk heeft ook China boter op het hoofd maar het is wel nog steeds een ontwikkelingsland waar de meerderheid op het platteland nog steeds arm is en weinig of niet verantwoordelijk is voor de klimaatverandering. Het komt de VS en Sarkozy en Cie goed uit om China tot nieuwe boeman te verklaren, om zo de woede van een deel van de publieke opinie af te wenden. Kopenhagen heeft zoals ook de voorbije samenkomsten van de G20 al lieten zien, nog maar eens duidelijk gemaakt, dat de ontwikkelingslanden nog altijd de pineut zijn van de rijke industrieën. Maar ook dat wanneer ze verenigd optreden ze een tegenstem kunnen bieden.

 

Alleen blijven de zwaksten van de wereld opnieuw in de kou staan en dan hebben we het vooral over de bevolkingen van grote delen van Afrika en Azië die verder geslachtofferd worden door de sociaal-economische lafheid van veel Westerse leiders en regeringen. Het sloopwerk van de economische lobby’s heeft dus zijn werk verricht: de transnationale corporaties en energiegiganten kunnen gerust zijn: hun ecologische geweten is gesust met een deelakkoord zonder veel betekenis en bindende afspraken waardoor zij hun greep kunnen behouden over de nabije toekomst.

Een andere wereld kan nu eenmaal niet zonder een andere economie en dat is hetgeen waar de meeste wereldleiders en regeringen als de dood voor zijn. Het zegevierende kapitalisme smelt samen met gletsjers en ijsbergen maar men wil het niet vervangen, alleen een beetje reguleren. ’Change’ staat niet op de agenda.

 

De tienduizenden in de straten van Kopenhagen, waaronder veel jonge mensen, zijn, samen met de ontwikkelingslanden, diegenen die de strijd zullen moeten verder zetten en de druk opvoeren. De strijd gaat gewoon verder, maar de schande is dat honderdduizenden nodeloos zullen lijden en sterven omdat veel politieke leiders aan de leiband liggen van het multinationale bedrijfsleven.

Intussen stelt de Koning der Belgen twee appartementen ter beschikking aan daklozen om te ontsnappen aan de eerste vrieskou en opent een idiote prins de ’Music for Life’ happening in Gent als toeristische attractie tussen ijspiste en kerstmarkt.

 

Het politiek cynisme viert hoogtij temidden mistletoe en jinglebells."

Kan U illegale, gesmokkelde en gestolen producten uit Israël herkennen?

Groot-Brittannië heeft stappen gezet om de druk op Israël te verhogen door Britse supermarkten te adviseren onderscheid te maken tussen voeding uit enerzijds de illegale nederzettingen en anderzijds Palestina.

Tot nu toe krijgt voeding er simpelweg het label "Product van de Westelijke Jordaanoever", maar de nieuwe, laat ons duidelijk zijn, vrijwillige richtsnoeren van het ministerie van Milieu, Voeding en het Platteland (Defra), zegt dat de etiketten nauwkeuriger informatie kunnen geven, zoals "Product uit een Israëlische nederzetting" en "Palestijns product".

In Oost-Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever, die veroverd werden in de oorlog van 1967, wonen bijna 500.000 joodse kolonisten. De Britse regering en de EU hebben herhaaldelijk gezegd dat de Israëlische nederzettingen in die gebieden een obstakel zijn op de weg naar vrede in het Midden-Oosten.

EU-wetgeving vereist nu al dat er een onderscheid moet worden gemaakt tussen goederen uit Israël en die uit de bezette gebieden, maar de naleving ervan laat te wensen over.

Het Britse ministerie stelde nog dat handelaren een strafbaar feit plegen als ze producten uit de bezette gebieden aanbieden als een "Product uit Israël".

Tussen de voedingsproducten die geteeld worden in Israëlische nederzettingen vinden we kruiden verkocht in supermarkten die een etiket "Westelijke Jordaanoever" of "West Bank" meekrijgen zonder daarbij onderscheid te maken tussen Israëlische en Palestijnse producten. In totaal zijn in het VK 27 bedrijven gespot die hun producten uit Israëlische nederzettingen uitvoeren. De producten zijn o.a groenten, fruit, cosmetica, farmaceutica, plastic, metaal en textielproducten.

Goederen van binnen Israël's grenzen van 1967 hebben recht op een preferentiëel tarief van invoerrechten op grond van een overeenkomst met de EU. Palestijnse goederen vanuit de Westelijke Jordaanoever, Gaza en Oost-Jeruzalem genieten ook van vrijstelling of een verlaagd tarief. Die uit de nederzettingen vallen echter buiten deze twee categorieën.

"Dit is zeker geen oproep tot een boycot van Israël" zei een (voorzichtige) woordvoerder van Buitenlandse Zaken. "Wij geloven dat dit niets zou helpen om het vredesproces vooruit te helpen. We verzetten ons tegen een dergelijke boycot van Israël. Wij geloven wel dat consumenten voor zichzelf moeten kunnen kiezen welke producten ze kopen. Wij zijn er echter zeer duidelijk over, zowel in het openbaar als achter gesloten deuren, de illegale nederzettingen zijn een obstakel voor vrede."

Het TUC, de federatie van vakbonden in het VK, verwelkomde de maatregel maar zei dat de regering verder had moeten gaan.

Oxfam reageerde: "Profiteren van de goederen die in illegale nederzettingen geproduceerd worden is in strijd met het internationale recht en die producten moeten uit de verkoop in de Europese Unie verbannen worden, net zoals ze dat zijn in Palestina. Zulke handel houdt het vredesproces tegen".

"Wij steunen het recht van consumenten om de herkomst te kennen van de producten die zij kopen. Handel met Israëlische nederzettingen - die illegaal zijn volgens het internationaal recht - draagt bij tot hun economische levensvatbaarheid en dient om ze te legitimeren. Het is ook duidelijk uit ons ontwikkelingswerk op de Westelijke Jordaanoever dat die nederzettingen hebben geleid tot de ontkenning van de rechten van de Palestijnen en veel armoede creëren."

Dani Dayan, de in Argentinië geboren voorzitter van de Yesha Raad, die Israëlische kolonisten vertegenwoordigt, zei dat de beslissing de "recentste vijandelijke stap" van Groot-Brittannië was." Producten uit onze gemeenschappen in Judea en Samaria (dat is de Israëlische term voor de Westelijke Jordaanoever) moeten worden behandeld als alle andere Israëlische producten" zei hij.

Israëlische functionarissen zeiden dat ze bang waren dat dit een afglijden was naar een ruimere boycot van Israëlische goederen. Yigal Palmor, woordvoerder van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken zei dat producten uit zijn land unfair behandeld worden. "De boodschap die hier gegeven wordt zal zeer waarschijnlijk worden gebruikt door pro-boycot campagnevoerders."

Het Britse "Palestine Solidarity Campaign" zei dat het verheugd was over de nieuwe richtlijn, maar drong erop aan verder te gaan: "De overheid moet de bedrijven die goederen met valse etiketten smokkelen vervolgen. We hebben veel oproepen ontvangen van mensen die geschokt waren toen zij zich realiseerden dat ze economisch medeplichtig waren aan de illegale bezetting door Israël toen ze goederen met het etiket "Product van de Westelijke Jordaanoever" kochten. Ze dachten immers dat ze de Palestijnse economie hielpen."

"Vooral na het bloedbad van Israël in de Gazastrook, hebben de consumenten geschokt gereageerd op de Israëlische misdaden en wilen ze iets ondernemen. Ze willen zich niet medeplichtig voelen aan de bezetting van Israël door het kopen van gestolen goederen."

Vragen die ik mij hierbij stel zijn:

• Wanneer neemt ons eigen ministerie een gelijkaardig standpunt in?
  
• Vermits die goederen illegaal zijn en ten onrechte genieten van verlaagde invoerrechten, moeten we ze dan niet behandelen als alle andere namaakgoederen en aanslaan? Het zijn geen Cd's, Dvd's, kleren, parfums, enz... die geproduceerd worden in Azië of elders in een of andere 'sweatshop', maar waarom zouden ze na het aanslaan ervan ook niet best vernietigd worden (liefst na de uitnodiging van de televisiecamera's zoals zo dikwijls wanneer het andere illegale goederen betreft)?
  
• Voedingsproducten vernietigen is misschien niet de beste optie maar er zijn genoeg organisaties bij ons die voedselpakketten uitdelen aan vele van de ondertussen honderdduizenden armen in ons land. Kunnen zij die dan niet gratis ontvangen?
  
• Vermits die goederen illegaal zijn en ten onrechte genieten van verlaagde invoerrechten is er fraude in het spel. Moet fraude niet gerechtelijk vervolgd worden?
  
• Vermits de Israëliërs de bezette gebieden zelf "Judea en Samaria" noemen maar de producten die er vandaan komen als "Producten van de Westelijke Jordaanoever" of in ons land meestal "Product uit Israël", zijn ze niet consequent en erkennen ze zelf dat er een probleem zou kunnen zijn. Maar financieel voordeel heeft zoals veelal geen last van een geweten of een ideologie.
  

---

Bron: The Guardian