Kopenhagen heeft een ernstige kater opgeleverd voor het Zuiden dat zich bedrogen voelt, voor activisten die ’
Ondertussen spelen onze politieke leiders elkaar de zwarte piet voor het mislukken toe. Ondanks de grote woorden, de beloftes van ‘we zouden gaan zien wat we zouden gaan zien’, was de EU niet eens aanwezig in de achterkeuken toen het uiteindelijke “vod” geschreven werd. Gedwee hebben ze het aanvaard.
Ook wij zijn woedend, kwaad, teleurgesteld en ontgoocheld en hopen dat het de volgende keer wel zal lukken. Maar daarvoor is er iets meer en anders nodig.
Wat hadden we anders kunnen verwachten? Diegenen die onze al eeuwigheden voorhouden: ’als ge niet genoeg consumeert, gaat de economie van uw land naar de vaantjes et gij erbij’ willen ons nu overtuigen dat ze ijveren voor het omgekeerde! Zijn het niet dezelfden die ons, in een spreidstand een ballerina waardig, vertellen ’stop met autorijden maar ga vooral door met ze te kopen’?
Een staal citaten over de mislukte Top van Kopenhagen
"Ziedaar een intentieverklaring die gaten vertoont zo groot dat je er met de Air Force One doorheen kan vliegen. Ik wilde niet voor kerstmis naar huis, mijn dochter in de ogen kijken en haar moeten vertellen dat we gevochten hebben en haar toekomst verloren." - Kumi Naidoo, Greenpeace.
"Wij zijn geschokt door het falen van de rijke landen, in het bijzonder de Verenigde Staten die historisch de grootste vervuiler zijn in uitstoot van broeikasgassen, zich te verbinden tot emissiereducties van broeikasgassen waarvan zij weten dat ze noodzakelijk zijn." - Nnimmo Bassey, Friends of The Earth.
"De overeenkomst zal vrijwel zeker onvoldoende om dit doel (de opwarming te beperken tot 2 graden) te bereiken. Hiervoor moeten strikte begrenzing die juridisch bindend zijn in de komende jaren op poten gezet worden." - Andrew Watson, East Anglia University.
"Er valt niet veel te analyseren. De overeenkomst bevat geen specifieke emissiedoelstellingen voor geïndustrialiseerde landen, en het bevat geen aanpassingen voor de huidige manier van doen van de ontwikkelingslanden." - Alden Meyer, Union of Concerned Scientists.
"Klimaatverandering en milieuaantasting resulteert nu al in migratie of verhuizingen in de hele wereld." - IOM (International Organization for Migration).
"Zij, diegenen die zich nog altijd de heersers over de wereld en de natuur wanen, hebben niet gezien dat er zich nieuwe verhoudingen aftekenen van de betrekkingen tussen het, op zijn tweede adem trappende, Noorden en het Zuiden en dat men niet onderhandelt met de natuur, zoals zoveel demonstranten scandeerden." - Attac France.
"De ontwikkelde landen hebben besloten dat de schade aan de ontwikkelingslanden aanvaardbaar is (...) de 2 graden doelstelling zal leiden tot een enorme verwoesting in Afrika en de kleine eilandstaten (...) Hetgeen vandaag gebeurt is eigenlijk een voortzetting van de geschiedenis van de onderhandelingen over de laatste twee jaar en betekent de slechtste ontwikkeling in onderhandelingen over klimaatverandering in de geschiedenis." - Lumumba Stanislaus Di-Aping, Soedanees diplomaat die de G77 vertegenwoordigde.
"Dit is een schoffering van de miljoenen mensen in ontwikkelingslanden die nu al lijden onder klimaatverandering. Als de rijke landen, die verantwoordelijk zijn voor deze mislukking, niet snel stoppen met hun politieke spelletjes, zal Tuvalu nog deze eeuw letterlijk verdrinken." - Willem Verhaak, Milieudefensie Nederland.
"De regeringen van de ontwikkelde landen bewijzen dat ze de winstbejag van hun bedrijven belangrijker vinden dan het lot van miljoenen mensen (...) Emissiehandel in het belang van de industrie en financiële wereld zal ons klimaat niet redden. Wat nodig is, is een afwijking van de dogna van de groeien een solidaire handels-, landbouw- en energiebeleid." - Alexander Strichner, Attac Oostenrijk.
"Geld- en marktgerichte oplossingen bieden geen uitweg voor de huidige crisis. We hebben in plaats daarvan een radicale verandering nodig in de manier waarop we produceren en consumeren, en dit is wat niet werd besproken in Kopenhagen. De regeringen van de geïndustrialiseerde en industrialiserende landen toonden zich niet bereid om het ontwikkelingmodel dat tot deze economische en ecologische ramp heeft geleid, aan te pakken." - Josie Riffaud, Via Campesina.
"Het uiteindelijk afgewongen ’Akkoord van Kopenhagen’ is een flink staaltje van surrealisme. Men is niet veel verder geraakt dan te erkennen dat de opwarming van de aarde een belangrijke uitdaging vormt en dat de 2°C-opwarmingsgrens "zou moeten worden gerespecteerd", om dan uiteindelijk geen enkel cijfer naar voren te schuiven inzake mitigatiedoelstellingen voor 2020 en 2050. Dit is beschamend. - Peter Tom Jones, K.U. Leuven.
"Je kan niet doen alsof je een oplossing voor de klimaatcrisis voorstelt, als jouw voorstel miljoenen Afrikanen ter dood veroordeeld en als de armen en niet de vervuilers betalen voor de klimaatsverandering." - Augustime Njamnshi, Pan African Climate Justice Alliance.
"We staan voor een ramp van een monstrueuze omvang... Mikken op een stijging van 2 graden is Afrika veroordelen tot verbranding en onderontwikkeling.” - Desmond Tutu.
"Is dit kapitalisme? Jazeker. Is dit kortzichtigheid? Jazeker. Is dit moorddadig? Jazeker. Gaan deze politici rustig slapen vannacht? Jazeker. En wij, burgers van dit land. Wat doen wij? Komen we met zijn allen de straat op om te protesteren? Wel nee. Kleine eilandstaten mogen verdwijnen. Afrikanen mogen verhongeren. Voor de daklozen in onze steden vragen we liefdadigheid. Mensenrechten?" - Francine Mestrum, Global Social Justice.
"Onze revolutie wil alle mensen helpen ... het socialisme, dat andere spook dat waarschijnlijk hier in deze kamer rondloopt, dat is de manier om de planeet te redden, het kapitalisme is de weg naar de hel (...) Laten we het kapitalisme bestrijden en maken dat het ons gehoorzaamt. - Hugo Chàvez, president van Venezuela.
"Om eerlijk te zijn, dit is een compleet fiasco, het is absoluut hopeloos. Al die landen observeren die elkaar verscheuren in plaats van, zoals het zou moeten zijn, elkaar te helpen, en die iedere dag opnieuw steeds zwakkere voorstellen doen. (...) De EU is gewoon van het aardopperval verdwenen. Tijdens de besprekingen in Kyoto in 1997 speelde de Europese Unie locomotief, maar deze keer zijn ze onzichtbaar... Wat gebeurt er?" - Georges Monbiot, journalist.
" De overeenkomst is van het laagste niveau van ambitie die je je kunt voorstellen. Het is niets minder dan klimaatverandering-scepticisme in actie. Het houdt landen gevangen in een cyclus van eeuwige armoede. Obama heeft het verschil tussen hem en Bush weggenomen." - Lumumba Di-Aping, hoofdonderhandelaar van de G77 groep.
"De stad Kopenhagen is vanavond een misdaadplaats, met de schuldige mannen en vrouwen op de vlucht naar de luchthaven (...) Het is nu duidelijk geworden dat de opwarming van de aarde een radicaal ander model van politiek zal vergen dan hetgeen wat we hier in Kopenhagen hebben gezien." - John Sauven, Greenpeace VK.
"De wereldleiders hebben effectief een doodvonnis voor vele van de armste kinderen in de wereld getekend. Tot 250.000 kinderen uit arme gemeenschappen zullen sterven vóór de volgende grote bijeenkomst in Mexico aan het eind van volgend jaar." - Lydia Baker, Save The Children.
Eric Goeman, woordvoerder van Attac Vlaanderen: “De grote jongens doen alsof ze het onderste uit de kan hebben gehaald en veel NGO’s en sociale bewegingen staan in koor te huilen dat het een zware ontgoocheling is geworden.
Dit was toch de kroniek van een aangekondigde mislukking. Het stond niet ’
in de sterren geschreven’ maar wel in de reële en ook gewijzigde mondiale machtsverhoudingen. Hoop doet leven is misschien mooi om je aan vast te klampen maar het zegt weinig of niets over de werkelijke sociaal-economische en geopolitieke tegenstellingen tussen Noord en Zuid die uiteindelijk aan de grondslag liggen van de mislukking van de klimaattop in Kopenhagen.
De kloof tussen arme en rijke landen is ook een klimaatkloof. De rijkste landen die de grootste vervuilers zijn uit de wereldgeschiedenis weten dat ook hun verdere ontwikkeling wordt bedreigd door de klimaatveranderingen maar eisen wel dezelfde engagementen vanwege de armsten van de wereld die verantwoordelijk zijn voor een minimaal percentage van de uitstoot van broeikasgassen.
Natuurlijk heeft ook China boter op het hoofd maar het is wel nog steeds een ontwikkelingsland waar de meerderheid op het platteland nog steeds arm is en weinig of niet verantwoordelijk is voor de klimaatverandering. Het komt de VS en Sarkozy en Cie goed uit om China tot nieuwe boeman te verklaren, om zo de woede van een deel van de publieke opinie af te wenden. Kopenhagen heeft zoals ook de voorbije samenkomsten van de G20 al lieten zien, nog maar eens duidelijk gemaakt, dat de ontwikkelingslanden nog altijd de pineut zijn van de rijke industrieën. Maar ook dat wanneer ze verenigd optreden ze een tegenstem kunnen bieden.
Alleen blijven de zwaksten van de wereld opnieuw in de kou staan en dan hebben we het vooral over de bevolkingen van grote delen van Afrika en Azië die verder geslachtofferd worden door de sociaal-economische lafheid van veel Westerse leiders en regeringen. Het sloopwerk van de economische lobby’s heeft dus zijn werk verricht: de transnationale corporaties en energiegiganten kunnen gerust zijn: hun ecologische geweten is gesust met een deelakkoord zonder veel betekenis en bindende afspraken waardoor zij hun greep kunnen behouden over de nabije toekomst.
Een andere wereld kan nu eenmaal niet zonder een andere economie en dat is hetgeen waar de meeste wereldleiders en regeringen als de dood voor zijn. Het zegevierende kapitalisme smelt samen met gletsjers en ijsbergen maar men wil het niet vervangen, alleen een beetje reguleren. ’Change’ staat niet op de agenda.
De tienduizenden in de straten van Kopenhagen, waaronder veel jonge mensen, zijn, samen met de ontwikkelingslanden, diegenen die de strijd zullen moeten verder zetten en de druk opvoeren. De strijd gaat gewoon verder, maar de schande is dat honderdduizenden nodeloos zullen lijden en sterven omdat veel politieke leiders aan de leiband liggen van het multinationale bedrijfsleven.
Intussen stelt de Koning der Belgen twee appartementen ter beschikking aan daklozen om te ontsnappen aan de eerste vrieskou en opent een idiote prins de ’Music for Life’ happening in Gent als toeristische attractie tussen ijspiste en kerstmarkt.
Het politiek cynisme viert hoogtij temidden mistletoe en jinglebells."
102 jaar geleden, op 25 december 1907, werd Cabell Calloway III in Rochester, New York geboren. Tot aan zijn dood op 18 november 1994, was hij 86 jaar lang een brok energie.
Woede, kwaadheid, teleurstelling, ontgoocheling... en hoop dat het de volgende keer wel zal lukken. Ziedaar wat we vandaag horen en lezen.