1.
Een jaar geleden of zo zag ik in een televisieprogramma over Venezuela een journalist aan een arme boer zeggen:
“Veel mensen in het westen denken dat Chávez een dictator is.”
De boer dacht even na en stelde:
“Is dat zo? Het kan me niet schelen, ik zal op hem stemmen zodat hij opnieuw verkozen wordt.”
2.
Fictief gesprek tussen makelaars gisteren op de beurs:
“Zullen de aandelen van Total, Exxon, Chevron morgen stijgen?”
“Ik weet niet maar er moet toch iets gebeuren. Een land dat bovenop de bewezen grootste wereldreserves olie van de wereld zit, 295 miljard vaten, 40% meer dan Saoedi-Arabië... Het zou toch wel echt jammer zijn dat zoveel rijkdom in de handen blijft van een land zonder expertise, een ondemocratisch land dat alles wil nationaliseren... Nu hij weg is moet er toch iets gebeuren!”
3.
Twee presidentverkiezingen in 2012
Eén - Procureur-generaal Greg Abbott van Texas heeft gezegd dat een groep van internationale waarnemers die van plan zijn om de verkiezingen te volgen in de staat best zouden afstand houden. Letterlijk meer dan 100 meter. Mochten ze zich toch binnen een straal van 100 meter van de ingang van een stembureau bevinden stellen ze zich bloot aan strafrechtelijke vervolging.
De groep waarnemers van de bij de VN-aangesloten Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE) zei dat de waarnemers die ze van plan waren uit te sturen uit landen als Albanië, Estland, Rusland, Slovenië en Turkije afkomstig waren. (bron: Forbes.com)
Twee - Venezuela zal internationale verkiezingswaarnemers uitnodigen om toezicht te houden op de presidentsverkiezingen zei de voorzitter van de electorale commissie van het land.
"We willen mensen, instellingen vanuit de hele wereld uitnodigen.” zie Tibisay Lucena, voorzitter van de Venezolaanse Nationale Kiesraad (CNE). (bron: Washington Post)
4.
In Zuid-Amerika, Venezuela op kop, zijn ze er de afgelopen jaren in geslaagd om zich, niet zonder moeite, te ontdoen van de ‘kolonisten’ die de macht hadden en de bodemschatten plunderden. De blanken hadden de gewoonte om orders te geven. Met Chávez veranderde dat. Hij was de kandidaat van de Indianen, de oorspronkelijke bewoners van het continent. Keer op keer (het)kozen ze Chávez bij elke verkiezing. De blanken hadden het moeilijk om de legitimiteit van de verkiezingen te accepteren. Zij wogen dan ook met heel hun gewicht (en hun rijkdom, want zij zijn nog steeds diegenen die het meeste geld hebben) om de discipel van Bolivar in diskrediet te brengen.
Uiteraard zijn, na die vele tientallen jaren van onderdrukking, alle problemen in Venezuela niet opgelost. Niets en nergens is het perfect maar het is wel een feit dat het lot van de Indianen sterk is verbeterd vooral op gebied van alfabetisering, volksgezondheid, voedselvoorziening en werkgelegenheid.
Met de dood van Chávez zal het moeilijk zijn om de koers aan te houden. Hij was nog geen dag dood en de speculaties over de rivaliteit onder de potentiële opvolgers werden reeds gevoed.
5.
Ik zal geen commentaar geven op zin ‘vrienden’. Ook al gezien wij zelf voortdurend politici verkozen hebben en verkiezen die bevriend zijn met de meest brute slachters en verkrachters van de wereld. We zitten niet in die moreel hoogstaande positie dat we Chávez daarop mogen beoordelen. Trouwens, het was niet in Caracas maar in Parijs dat Moammar al-Qadhafi enkele jaren geleden zijn tent opsloeg en het was niet in Caracas maar in Parijs dat Bashar al-Assad eregast was op het nationale défilé van de 14de juli.
6.
The Revolution Will Not Be Televised - Chávez: Inside the Coup (Spaans: La Revolución geen será transmitida) is een documentaire uit 2003 over de gebeurtenissen in Venezuela in de aanloop naar en tijdens van de poging tot staatsgreep van april 2002 waarbij president Hugo Chávez twee dagen uit zijn ambt ontzet werd. Met bijzondere nadruk op de rol van de media in privé-handen, onderzoekt de film onderzoekt een aantal belangrijke incidenten: de protestmars en het daaropvolgende geweld dat de impuls geeft voor de afzetting van Chávez, de vorming van een interim-regering onder leiding van de voorzitter van de kamer van koophandel Pedro Carmona, en hoe de chaos in de administratie Van Carmona de weg vrijmaakt voor de terugkeer van Chávez.
The Revolution Will Not Be Televised werd geregisseerd door de Ierse filmmakers Kim Bartley en Donnacha Ó Briain. Zij hadden directe toegang tot Chávez, de filmmakers wilden een biografisch filmportret van de presiden maken. Ze brachten zeven maanden door in Venezuela en interviewden Chávez, zijn medewerkers en gewone burgers. Als de coup op 11 april plaats grijpt, zijn Bartley en Ó Briain in de straten van de hoofdstad, Caracas, ze leggen beelden vast van demonstranten en het uitbarstende geweld. Later filmden ze veel van de politieke omwentelingen in Miraflores, het presidentieel paleis.
7.
2006 - Toespraak van Hugo Chávez voor de UNO
Deel 1
Deel 2
8.
Hij had een hart voor de onderdrukten van zijn land, en probeerde hun leven te verbeteren op een concrete wijze. Het Westen mocht hem niet, omdat hij niet voldeed aan onze standaardmanier van zaken doen of het runnen van een land. Hij was niet ons schoothondje en wij, het Westen, verwachten schoothondjes in Zuid-Amerika en niet mensen met een ruggengraat.
Tot ziens meneer Chávez. Je had je fouten, die hebben we allemaal, maar je hebt je best gedaan en zal liefdevol herinnerd worden door de meeste Venezolanen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten