Macht, seks, internet

Geef toe dat je hebt zitten gniffelen: de baas van de CIA die moet aftreden omdat de FBI onthulde dat hij zijn vrouw bedroog. Ze vonden immers e-mails op de computer van de rivale van zijn maîtresse. Macht, seks, internet: de vergiftigde cocktail van het schandaal. De val van generaal Petraeus en zijn biografe die zijn minnares werd, liet de media en de weldenkenden nog maar eens gniffelen over de preutsheid van de Amerikanen: dat hele schandaal voor een affaire van overspel.

Nochtans zou je je, net als alle andere internetgebruikers, zorgen moeten maken over de onthullingen van de Amerikaanse pers over de schending van de privacy. De CIA-baas en zijn minnares dachten dat ze de onfeilbare truc gevonden hadden om niet gepakt te worden: een gemeenschappelijke Gmail-account onder een pseudoniem aanmaken waarvan alleen zij beiden het wachtwoord hadden en hun e-mails gewoon opslaan zonder ze te verzenden. Dat is ook de methode van terroristen als Richard Reid, de man die in 2001 een bom verborgen had in zijn schoen. Helaas, de FBI heeft er een oplossing op gevonden. Volgens het MIT Technology Review, geeft de Amerikaanse wet van 1986 betreffende privacy en elektronische communicatie de FBI de mogelijkheid om de ISP-gegevens van gebruikers te verzamelen zonder dar er daarom een huiszoekingsbevel nodig is. Wat generaal Petraeus en zijn minnares hadden moeten weten is dat, nog steeds volgens het MIT Technology Review, de Amerikaanse autoriteiten tijdens het eerste halfjaar van 2012, bijna 8000 keer aan Google hebben gevraagd om haar de IP-adressen van haar gebruikers te leveren.

De FBI heeft Google gevraagd het IP-adres, het communicatieprotocol van de computernetwerken, van de persoon te onthullen die compromitterende e-mails verstuurde. Elke computer heeft een IP-adres dat wordt gebruikt om de gebruiker ervan te lokaliseren. Vervolgens heeft de FBI wekenlang informatie verzamelt over de plaatsen van waar de minnares van generaal Petraeus e-mails verzond om haar rivaal te bedreigen.. Toen de FBI haar onderzoek naar de e-mails begon dacht het dat het om criminaliteit of een bedreiging tegen de nationale veiligheid ging. Het viel op een banaal geval van overspel. Maar het betrof wel de baas van de CIA! Zoals Marc Rotenberg, directeur van het Electronic Privacy Information Center, het stelt: "Als de CIA-directeur kan gepakt worden is de jacht op iedereen open." Sinds 2001 en de Patriot Act heeft de jacht op terroristen het Amerikaanse National Security Agency de kans gegeven om, bijna zonder enige controle, de activiteiten van alle burgers te controleren.

De gevaren van het internet zouden door alle gebruikers ervan moeten gekend zijn: je prive-berichten worden jarenlang opgeslagen op servers en kunnen nagegaan en gelezen worden door ‘speurders’ op zoek naar privé-informatie. Studenten, werkzoekenden ontdekken, soms tot hun grote verbazing, dat hun toekomstige werkgevers alles over hun Facebook-pagina weten, mannen ontdekken de ontrouw van hun partner en omgekeerd, werknemers verliezen hun job ten gevolge van hun opmerkingen op Twitter. Kortom, een bericht op het internet is zo vertrouwelijke als een postkaart die door iedereen gelezen kan worden.

Europa is ook bezorgd over de bescherming van persoonsgegevens. Een verordening van de Europese Commissie in de strijd tegen identiteitsdiefstal, fraude, misbruik van informatie op sociale netwerken en het verzamelen van informatie zonder de toestemming van de gebruikers moet binnen twee jaar in werking treden. Ik weet niet hoe de zaak er in België voorstaat maar in Frankrijk zal de Franse regering een wetsvoorstel indienen om de bescherming van persoonsgegevens en de persoonlijke levenssfeer op het internet te garanderen. Verder is Frankrijk ook verwikkeld in een krachtmeting met Google over het, sinds 1 maart door haar gehanteerde privacybeleid en over een belasting op zoekmachines.

Om aan Big Brother te ontsnappen, is het onvoldoende niet te zoeken met Google, Twitter niet te gebruiken en je Facebook-pagina altijd te sluiten. Wees niet naïef: alles wat je doet op het internet laat onuitwisbare sporen op servers na: je IP-adres, je provider, je besturingssysteem, de pagina's die je bezoekt… Tenzij je je computer en je mobiele telefoon wegdoet ben je absoluut niet anoniem op het internet. Maar dat je het niet echt wist is je vergeven, zelfs Petraeus, de baas van de CIA wist het niet!

Charles Mingus - Haitian Fight Song

Het belooft een mooie dag te worden

haaa... le puy mary tout blanc ! - 7 november 2012

De toepee van de leeglopers

Het zal u niet ontgaan zijn dat het tegenwoordig weer chic staat om te praten over loonkosten en het concurrentievermogen. De mededeling van de sluiting van Ford was nog niet uitgesproken of het VOKA had zijn mantra al op kruissnelheid. De andere VBO’s, UNIZO’s en minister-presidenten konden natuurlijk niet achterblijven. Allen hoopten dat het magische effect van hun mantra haar doel zou bereiken. Ze konden natuurlijk rekenen op het journaille, altijd klaar om een patronaatsscheet te versterken – hun bazen zijn dan ook niet voor niets leden van Voka en consoorten – die de diverse perscommuniqués gewillig omtoverden tot wat op journalistieke inbreng moest lijken.

Al decennia lang proberen ze er ons van te overtuigen dat arbeid te duur is. De loonkost is een handicap, remt de economie af, werkt delokalisaties in de hand en creëert werkloosheid. Kortom, arbeid is een gebrek dat de oorzaak is van al onze problemen, of liever het is niet de arbeid an sich maar de beloning voor die arbeid. Moesten de mensen nu toch eens bereid zijn om gratis voor niets te werken, het zou allemaal veel beter gaan. Trouwens, er is een tijd geweest dat dat bestond, het heette slavernij en inderdaad, het was zeer winstgevend voor het soort mensen dat nu klaagt over de hoge kosten van arbeid...

Arbeid is niet duur, integendeel, arbeid creëert rijkdom, het kan niet kosten want het brengt op. Alle fortuinen werden gemaakt door uitbuiting van arbeid en werknemers. Wat het kapitaal afneemt van de arbeid, dat is pas duur, de vergoeding van de aandeelhouders, de uitgekeerde dividenden, de stock-options,  bonussen en gouden handdrukken. Op een afgewerkt product neemt het aandeel dat besteed wordt aan lonen gestaag af, diegenen die het product fabriceren krijgen dikwijls een belachelijk laag loon dat hen zelfs niet in staat stelt het product te kopen dat ze zelf gefabriceerd hebben!

En dat ze ons niet komen vertellen dat er moet geïnvesteerd worden om te produceren. Het begin is nooit geld geweest maar altijd arbeid. Had de prehistorische mens op investeerders gewacht zou de mensheid al lang uitgestorven zijn! Als er machines nodig zijn om industrieel te kunnen produceren dan moeten die machines gefabriceerd worden door arbeid. En als er om die machines te maken grondstoffen nodig zijn vinden we dat hout, ijzer, water, gas en die olie terug in de natuur. De ontginning en de verwerking van deze materialen is arbeid, arbeid en nog eens arbeid. Geld creëert geen arbeid, het is het tegenovergestelde!

Zeggen dat arbeid, schepper van rijkdom, duur is, is een aberratie. De constante zoektocht naar maximale winst, dat is pas wat er duur is! Dat is wat de arbeidsomstandigheden onderuit haalt, de lonen naar beneden trekt, de concurrentie tussen de werknemers creëert en niet alleen op de arbeid weegt maar op de hele samenleving.

Het zijn niet de renteniers noch de bankiers die rijkdom creëren. Als ge tarwe wilt laten groeien, kunt ge altijd proberen het veld te bedekken met briefjes van 500 euro en zes maanden later terugkomen. Er zal niets staan. Om iets te hebben had ge moeten ploegen, zaaien, wieden, oogsten... Kortom er was arbeid nodig geweest. Arbeid is hetgene wat nodig is om welvaart te creëren, en niet geld laten werken! Het is gemakkelijk om anderen te laten werken, de winsten op te strijken en dan nog de toepee hebben om te zeggen dat het duur kost!

Zoals arbeid in onze maatschappij bepaald is dient het enkel om een bende leeglopers die leven zonder te werken te verrijken. Die nietsnutten die zeggen dat arbeid duur is. Duur voor wie? Voor die parasieten die ons uitbuiten en enkel armoede, werkloosheid en onzekerheid voortbrengen Dat zijn de mensen die tegelijkertijd ‘arbeid’ bewieroken omdat al deze privéfortuinen werden gegenereerd door het uitwringen van werknemers. Of ze nu jong, oud, man, vrouw, uit het noorden of uit het zuiden zijn, ze vertegenwoordigen in de ogen van de uitbuiters enkel een manier om welvaart te creëren. Uiteraard enkel in hun eigen voordeel.

Om een einde te maken aan uitbuiting en loonarbeid moeten we een systeem bedenken waarbij het enige doel van de economische activiteit niet het maken van winst zou zijn of het creëren van jobs, maar om te voldoen aan de behoeften van elk lid van de gemeenschap. Want de waarde ‘arbeid’, de cultus van de goedkope inspanning waar de rijken garen bij spinnen, is de referentie van degenen die niet werken en de winsten binnenhalen. Ondanks de propaganda van het systeem bevrijdt werken alleen diegenen die niet onderworpen zijn aan de noodzaak om te werken voor de kost. Dus, als arbeid duur is, laat ons dan leven in weelde, en stoppen met werken.