Hopelijk stelt gij en uw familie het goed en zijt ge de teleurstelling van Ford een beetje te boven. Ik hoop dat ge rap werk vindt want het is natuurlijk niet zo fijn om uw huis weer te moeten verkopen omdat ge het geld niet meer vind voor de afbetalingen. Maar ge weet dat het voor het zover komt altijd bij mij en Hasad moogt komen aankloppen. Hasad heeft tenslotte toch werk bij die car-wash en kan waarschijnlijk wel helpen als het moet. Met mij is het moeilijker natuurlijk, ik zoek al twee jaar werk maar vind niets. Of toch, ik vond dus wel werk (het is daarom dat ik U schrijf).Ik wilde U vertellen dat ik vanaf morgen ga werken... bij Ford. Niet in Genk maar op het autosalon. (Spijtig dat gij nu juist werkeloos zijt geworden anders werkten we alledrie: gij, Hasad en ik nu allemaal in de automobielsector).
Ja, ik heb een job gevonden. Het is maar voor 14 dagen, maar alle begin is moeilijk, zeggen ze hier in België natuurlijk.
Mijn job is in de ’cleaning’, enfin, ik moet samen met nog een tiental andere Turken en Marrokanen, de hele dag in een wit pak met een plumeau (da’s zo’n stok met pluimen) en wat kuisproducten rondlopen op de stand van Ford. Vanaf dat er een plekje op de auto is moet ik dat opkuisen. ’Er mag van de hele dag geen vingerafdruk op geen enkele auto staan, ze moeten ’s avonds nog even hard blinken als ’s morgens’, zei de baas.
Ik hoop dat ge me toch eens komt opzoeken op de stand. Ik mag wel niet met het publiek praten, maar ik zal er wel een paar minuutjes kunnen onderuit muizen, denk ik. Achmed, die verleden jaar die job ook al deed, zei me dat die gasten van de stand (en de bezoekers ook trouwens) U niet eens zien staan en dat als ge u even wegzijt ze het niet merken. Ik moet dan wel zorgen dat een andere collega de plekken op de auto’s die ik moet doen even in de gaten houdt.
Wanneer ge komt heeft niet veel belang want ik moet toch alle dagen werken, dus ge ziet maar... Denk er wel aan dat er een paar moeilijke dagen zijn om te komen.
Morgen bijvoorbeeld is het persdag op het autosalon. Ge moet dan een perskaart hebben om binnen te geraken en ze kijken daar zeer streng op toe. Het kost natuurlijk ook veel geld en ze moeten toch een beetje uitkijken in de autosector nu dat het allemaal een beetje slecht gaat.
Achmed zei me dat de pers vanaf 8 uur wordt verwacht en getrakteerd op ontbijt en later een warm middagmaal, champagne, wijn, enz... En dat allemaal gratis. Ze krijgen dan ook van die zeer dure persmappen met foto’s en CD-roms vol met foto’s. Achmed is daar heel opgewonden over, ge weet dat hij alleen maar aan auto’s denkt. Hij denkt er wel hier of daar een te kunnen scheefslaan.
Morgenavond is er de grote opening met veel chic volk in smoking en cocktailkleedjes en niet te vergeten de prins die even van zijn Mathilde weg kan. Het schijnt dat alles wat iets betekent in de automobiel in België er dan is... buiten de arbeiders, zoals gij natuurlijk. Maar ja, van U weet ik dat ge geen smoking hebt en Afet geen cocktailkleed. En uw spitsbroeders van aan de band zullen dat ook wel niet hebben. Jullie zouden dan ook uit de toon vallen op dat grote feest. Maar goed ik mag daar toch ook niet binnen, dus troost U.
Ik heb wel gehoord dat er op het feest rare jongens rondlopen. Ze zijn van het ’Afrikaans Conservatorium’, een Brusselse serviceclub of zo, die zich amuseert door verkleed als ’zwarte koningen’ rond te lopen en aalmoezen op te halen voor arme kindjes, enz... Achmed zegt dan: ’uiteraard zijn giften boven de 25 Euro aftrekbaar van de belastingen, voor wat hoort wat’. Hij zegt ook dat het toch raar is dat ze geld geven en de gemeenschap daarvoor moet opdraaien. ’Waarom kunnen ze die 25 Euro nu niet eens aftrekken van de aan de aandeelhouders uitbetaalde dividenten ?’. Maar ja, ge kent Achmed, die heeft altijd kritiek op vanalles en nog wat.
Overmorgen is het ook al geen goeie dag, het is dan de grote dag voor de professionelen, zeggen ze op ’t werk. Dat betekent dat leasingmaatschappijen, bankmanagers en fleeteigenaars (dat zijn bedrijven die veel auto’s aankopen) op hun gemak op een rustige dag worden uitgenodigd. ’De champagne die er nog over is van toen de pers er was wordt dan opgedronken’, zegt Achmed dan.
De andere dagen zijn wel goed om eens te komen. Maar ge weet dat de weekends heel druk zijn, dus komt ge beter in de week. Maar denk er dan wel aan dat de 20ste en de 22ste januari de dag is voor de technische scholen. Die dagen zijn georganiseerd door de auto-industrie om de jeugd warm te maken voor een job in die sector, hebben ze mij gezegd. Ge ziet, ze geloven er zelf toch ook nog in hé ?
In de folder staat er trouwens: ’De automobielsector biedt een hele waaier aan boeiende en toekomstgerichte technische jobs. Spijtig genoeg zijn deze vaak onvoldoende bekend bij de jongeren met een passie voor techniek’.
Maar goed, het loopt dan hier vol jongeren die een quizz moeten oplossen. Ze kunnen dan met de klas prijzen winnen zoals bedrijfsbezoeken en zo. De leraars van die klassen kunnen zelfs een Mercedes-fiets winnen van zo’n 2800 Euro of een Peugeot-brommer van 2400 Euro. Kunt ge U dat voorstellen een fiets van Mercedes ? Ik dacht dat die alleen auto’s maakten. Het is wel veel geld voor een fiets, maar ja ’t is ook een Mercedes, hé.
Misschien kunt ge vragen bij de VDAB of ze U willen omscholen tot leraar, dan rijd ge misschien nog eens met een Mercedes ! ;o)
Maar goed, ge ziet maar wanneer dat ge komt. Laat mij vooraf wel iets weten zodat ik naar U kan uitkijken. En als ge toch komt dan, waarom zou ge dan al Uw vrienden van de Ford niet eens meebrengen dan. Ge hebt nu toch allemaal geen werk meer. Dat zou nogal wat zijn hé, met 3000 man van de Ford op het autosalon !
Salam Alaikoum,
Sener
