Het zal u niet ontgaan zijn dat het tegenwoordig weer chic staat om te praten
over loonkosten en het concurrentievermogen. De mededeling van de sluiting van Ford was nog niet uitgesproken of het VOKA had zijn mantra al op kruissnelheid. De andere VBO’s, UNIZO’s
en minister-presidenten konden natuurlijk niet achterblijven. Allen hoopten dat
het magische effect van hun mantra haar doel zou bereiken. Ze konden natuurlijk
rekenen op het journaille, altijd klaar om een patronaatsscheet te versterken –
hun bazen zijn dan ook niet voor niets leden van Voka en consoorten – die de diverse
perscommuniqués gewillig omtoverden tot wat op journalistieke inbreng moest
lijken.
Al decennia lang proberen ze er ons van te overtuigen dat arbeid te duur
is. De loonkost is een handicap, remt de economie af, werkt delokalisaties in
de hand en creëert werkloosheid. Kortom, arbeid is een gebrek dat de oorzaak is
van al onze problemen, of liever het is niet de arbeid an sich maar de beloning
voor die arbeid. Moesten de mensen nu toch eens bereid zijn om gratis voor
niets te werken, het zou allemaal veel beter gaan. Trouwens, er is een tijd
geweest dat dat bestond, het heette slavernij en inderdaad, het was zeer winstgevend
voor het soort mensen dat nu klaagt over de hoge kosten van arbeid...
Arbeid is niet duur, integendeel, arbeid creëert rijkdom, het kan niet
kosten want het brengt op. Alle fortuinen werden gemaakt door uitbuiting van
arbeid en werknemers. Wat het kapitaal afneemt van de arbeid, dat is pas duur, de
vergoeding van de aandeelhouders, de uitgekeerde dividenden, de stock-options, bonussen en gouden handdrukken. Op een afgewerkt
product neemt het aandeel dat besteed wordt aan lonen gestaag af, diegenen die het
product fabriceren krijgen dikwijls een belachelijk laag loon dat hen zelfs
niet in staat stelt het product te kopen dat ze zelf gefabriceerd hebben!
En dat ze ons niet komen vertellen dat er moet geïnvesteerd worden om te
produceren. Het begin is nooit geld geweest maar altijd arbeid. Had de
prehistorische mens op investeerders gewacht zou de mensheid al lang uitgestorven
zijn! Als er machines nodig zijn om industrieel te kunnen produceren dan moeten
die machines gefabriceerd worden door arbeid. En als er om die machines te maken
grondstoffen nodig zijn vinden we dat hout, ijzer, water, gas en die olie terug in
de natuur. De ontginning en de verwerking van deze materialen is arbeid, arbeid
en nog eens arbeid. Geld creëert geen arbeid, het is het tegenovergestelde!
Zeggen dat arbeid, schepper van rijkdom, duur is, is een aberratie. De constante
zoektocht naar maximale winst, dat is pas wat er duur is! Dat is wat de
arbeidsomstandigheden onderuit haalt, de lonen naar beneden trekt, de
concurrentie tussen de werknemers creëert en niet alleen op de arbeid weegt
maar op de hele samenleving.
Het zijn niet de renteniers noch de bankiers die rijkdom creëren. Als ge tarwe
wilt laten groeien, kunt ge altijd proberen het veld te bedekken met briefjes
van 500 euro en zes maanden later terugkomen. Er zal niets staan. Om iets te
hebben had ge moeten ploegen, zaaien, wieden, oogsten... Kortom er was arbeid
nodig geweest. Arbeid is hetgene wat nodig is om welvaart te creëren, en niet
geld laten werken! Het is gemakkelijk om anderen te laten werken, de winsten op
te strijken en dan nog de toepee hebben om te zeggen dat het duur kost!
Zoals arbeid in onze maatschappij bepaald is dient het enkel om een bende
leeglopers die leven zonder te werken te verrijken. Die nietsnutten die zeggen
dat arbeid duur is. Duur voor wie? Voor die parasieten die ons uitbuiten en
enkel armoede, werkloosheid en onzekerheid voortbrengen Dat zijn de mensen die tegelijkertijd
‘arbeid’ bewieroken omdat al deze privéfortuinen werden gegenereerd door het
uitwringen van werknemers. Of ze nu jong, oud, man, vrouw, uit het noorden of uit
het zuiden zijn, ze vertegenwoordigen in de ogen van de uitbuiters enkel een manier
om welvaart te creëren. Uiteraard enkel in hun eigen voordeel.
Om een einde te maken aan uitbuiting en loonarbeid moeten we een systeem bedenken
waarbij het enige doel van de economische activiteit niet het maken van winst
zou zijn of het creëren van jobs, maar om te voldoen aan de behoeften van elk
lid van de gemeenschap. Want de waarde ‘arbeid’, de cultus van de goedkope inspanning
waar de rijken garen bij spinnen, is de referentie van degenen die niet werken
en de winsten binnenhalen. Ondanks de propaganda van het systeem bevrijdt
werken alleen diegenen die niet onderworpen zijn aan de noodzaak om te werken
voor de kost. Dus, als arbeid duur is, laat ons dan leven in weelde, en stoppen
met werken.
