Voorgerecht: Coquilles Saint Jacques met appelsien, kardemom en vanille

Al zeg ik het zelf: hemels voorgerecht van sint-jacobsschelpen met een heel bijzonder sausje op een bedje van verse andijvie.

• Voorbereiding: 1 dag op voorhand, 15 minuten
• De dag zelf:    10 minuten 

Ingrediënten voor 4 personen

(Als je de schelpen vers koopt, vraag de visboer of het wel de Pecten maximus is. Uiteraard gaat die zeggen van wel...  maar soit. Als je diepgevroren koopt kijk dan even op de verpakking of het wel over de Pecten maximus gaat. Andere mantelschelpen worden ook als sint-jacobsschelpen verkocht maar zijn in feite geen echte. Ze kunnen natuurkijk ook gebruikt worden. Een eenvoudige methode om  niet te lang tussen de verschillende verpakkingen te moeten rommelen in de diepvriezer: start bij de de duurste soort, je hebt dan meer kans dat het de echte is).

12 grote coquilles, 1,5 dl. versgeperst appelsiensap, 2 groene kardemompeulen, teentje knoflook, kwart vanillestokje (minimum), 1 dl. olijfolie, 200 gram verse andijvie, fleur de sel, versgemalen zwarte peper uit de molen.

Voorbereiding (1 dag op voorhand)

Maak eerst de saus..

Pers de appelsienen, kook het sap met kardemom (peulen kneuzen)  en knoflook tot een dikke siroop. Laat dit iets afkoelen. Schraap het merg uit het vanillestokje en voeg dit met driekwart van de olie aan de siroop toe.

Laat dit dan 24 uur trekken in de koelkast.

Bereidingswijze

Laat de saus op kamertemperatuur komen.

Maak de spinazie schoon en was die voorzichtig zodat de blaadjes niet gekreukt zijn.

Verhit een pan tot ze gloeiend heet is. Doe een scheutje olijfolie in de pan en laat dat ook zeer heet worden. Bestrooi de coquilles met fleur de sel en peper en bak ze 1 minuut aan elke kant. Verdeel de spinazieblaadjes over de borden, leg de coquilles erop en giet het sausje erover.

Meteen serveren.

Wijnkeuze:

Ik had maar één fles staan, Domaine Vincent Carême Vouvray Blanc Sec 2008 maar die paste er perfect bij.

PS. Ben ik toch wel vergeten een foto van het gerecht zelf te nemen, zeker!

Het volk, de leiders, de angst, de media enzovoort, enzoverder...

Om het einde van de maand iets of wat op te fleuren is hier een raadseltje  voor de weinige bezoekers

Wie is er bang om opgelicht te worden, om op te vallen, bang voor onbekenden, voor vreemdelingen, om te protesteren, voor zijn baas, zijn collega's, voor ontslag, voor een ongeluk, voor pedofielen, om zijn lening niet te kunnen terugbetalen, voor de dood, voor pijn, voor slapeloosheid, wie heeft er angst voor angst?

Wie is er bang van vechten, van Roma, van maandagen, van ruzies, voor GGO's, bang om vast te zitten, heeft angst voor het ouder worden, angst van de jeugd, angst voor immigranten, angst voor het binnenvallen van de vijand, angst voor mensen zonder papieren, angst om te beledigen, angst om beledigd te worden, angst van armen, angst voor drugs, angst van al diegenen die niet dezelfde politieke ideeën hebben, wie is er bang om zijn politieke opvattingen te uiten, bang om enkel maar een nummer te zijn, bang om gek te worden?

Wie is er bang van extreem-rechts, van extreem-links, bang voor communisten, anarchisten wie heeft er angst voor fascisten, wie is er bang voor kinderen, bang voor oude angsten, voor betogingen, stakingen, wie heeft er angst voor het verkeer, angst voor radars, angst voor alcoholcontroles, angst voor de politie, wie is er bang om niet rond te komen, bang voor een nucleaire ramp, bang voor bankiers, bang van de crisis?

Wie is er bang voor Iran, voor Afghanistan, wie heeft er angst voor de islam, angst voor fundamentalistische Amerikanen, angst voor Europa, angst voor Duitsland, angst voor Rusland, angst voor Afrika, angst voor China, angst voor de Walen, de Basken, angst voor honden, angst voor globalisering, wie is er bang van alles, wie heeft er angst voor de toekomst, angst voor angst?

Rainer Werner Fassbinder wist het in 1974 al: "Angst essen Seele auf".

De Vlaamse (en bij uitbreiding Waalse en internationale) pers onderhoudt, via  'polls' die vaak irrationele angsten levend, ze versterken ze, creëren er nieuwe, feliciteren ons om onze angsten en stimuleren ons ons  over te geven aan één of andere superman. 

Vroeger was dat vader Gaston Eyskens (wapenspreuk 'voor 't volk'),dan weer Vlaanderen's eerste stemmenkanon aller tijden Leonard Clemence “Leo” Tindemans ("met deze man wordt het anders"), recenter de ondertussen naar Parijs getwitterde, 'goed bestuur' Yves Camille Désiré Leterme en nu uiteindelijk vermageringsspecialist Bart Albert Liliane De Wever, ook gewoon Bart voor zijn beate aanbidders. 

Wie morgen de gelukkige zal zijn weten we niet maar vandaag vertrouwen we erop dat 'Bart' ons beschermt tegen alles wat ons omringt en bedreigt. Wat ons verlamt stimuleert hem.

'De kracht van verandering' bazuinde de andere rond om de kiezers gerust te stellen. 

Godverdomme, in de media lezen we altijd en alleen maar dezelfde conformistische neoliberale commentatoren, deskundige bewonderaars van een reutelend systeem en andere zich steeds herhalende reactionaire columnisten. Kortom informatie die volledig onevenwichtig is. Niet dat het voordien anders was.

Als dat die verandering moet voorstellen is het wel zeer indroevig. 

Hoe meer de zaken veranderen, hoe meer ze gelijk blijven. 

Tot minstens in 2014 zullen we dezelfde langdradige televisieprogramma's moeten ondergaan met steeds dezelfde zichzelf herhalende deskundigen, economen, academici, fantasieloze journalisten en columnisten, al die onveranderlijke en hardnekkige voorstanders van het systeem, de waarden van de markt en het (neo)liberalisme. Met uitsluiting van elke opposant met echte ideeën.

De salons moeten er comfortabel zijn en de soep zonder twijfel heerlijk.... Het is dan moeilijk om in die omstandigheden te delen!

Wat is eigenlijk het doel van die media? Van ons een volk van bibberende schapen te maken? Hersenloze mensen? Voltijdse amateurs van onnozele shows en spelletjes? Een land van lafaards? Ons veranderen in een conformistisch volk, klaar om onze persoonlijke vrijheid en onafhankelijkheid op te geven voor de zogenaamde échte vrijheid en onafhankelijkheid, voor meer veiligheid, comfort en rust?

Erken in ieder geval, beste lezers, vrienden, dat ik erin geslaagd ben om mijn angst om onzin uit te kramen overwonnen heb. Wat al een hele prestatie is voor een onnozelaar die op zijn berg tussen de koeien zit.

En voor de weinige decadente zonderlingen die erin geslaagd zijn niet al na drie lijnen af te haken, zeg ik: maak u geen zorgen, deze blog gaat door!

Exitus acta probat*

Orthodoxe monniken op de berg Athos, een autonome kloosterrepubliek in het noordoosten van Griekenland, waar de enige toegelaten vrouwen katten zijn, verwelkomen (orthodoxe) mannelijke pelgrims die (tegen betaling uiteraard) even soelaas zoeken voor de financiële crisis in de Europese Unie. Europese Unie die werd bekroond met de Nobelprijs voor de Vrede.

De eerste sneeuw in de vallei

In Damascus, waar een autobom 13 mensen doodde en er 29 andere verwondde tijdens een bezoek van VN-gezant Lakhdar Brahimi, beval de Syrische president Bashar al-Assad herstellingen aan een twaalfde-eeuwse moskee die tijdens recente gevechten tussen het leger en zijn tegenstanders beschadigd raakte.

In Ulaanbaatar, hoofdstad van Mongolië werd het laatste bronzen standbeeld van Vladimir Lenin van zijn sokkel gehaald. Het standbeeld zal publiek worden geveild met een startbod van 220 euro.

Een Deense pornosite is met een wedstrijd gestart waarbij de deelnemer met de kleinste penis een iPhone kan winnen. Alle inzendingen zullen aan een fraude-onderzoek worden onderworpen.

Op een veiling georganiseerd door een Australische website heeft dan weer een Braziliaanse studente haar maagdelijkheid verkocht voor 780.000 dollar. Ze had volgens eigen zeggen het geld nodig om haar studies te financieren. Het bod op de maagdelijkheid van een Russische student haalde slechts een povere 3.000 dollar.

"Syrië is de enige bondgenoot van Iran in de Arabische wereld. Het is hun uitweg naar de zee. Het is de weg die ze gebruiken om Hezbollah en Libanon te bewapenen, wat een bedreiging is voor onze natuurlijke bondgenoot Israël. En daarom is een Syrië dat Assad wegjaagt één van onze prioriteiten."(Mitt Romney, presidentieel debat 23 oktober 2012).

Iran heeft een lange kustlijn aan de Perzische Golf, de Golf van Oman en de Arabische Zee. Iran is een bondgenoot van Syrië, maar ze hebben geen gemeenschappelijke grens. Om de Middellandse Zee over land te bereiken via Syrië, zou Iran via Irak (nog steeds onder Amerikaanse militaire bezetting) en / of Turkije (een bondgenoot van de Verenigde Staten en een NAVO-bastion) moeten transiteren. Mitt Romney heeft een universitair diploma van Harvard (naar het schijnt de derde beste universiteit ter wereld).

Terra nullius is een term uit het Romeinse recht. Het betekent zoveel als niemandsland of leeg land. Vanaf de 16e eeuw werd in Europa daarmee land beschreven dat niet geclaimd was door een soevereine staat erkend door de Europese machten. Omdat de inheemse bevolking van Azië, Oceanië, Amerika en Afrika het land niet in cultuur had gebracht, konden degenen die het land wél bewerkten aanspraak maken op wettelijke eigendom.

PS: in de nacht van zaterdag 27 op zondag 28 oktober 2012 werd niet alleen de dag een uur langer maar viel ook de eerste sneeuw in het Massif Central.

---

* Het doel heiligt de middelen

Een toekomst voor de natuurlijke aanpasbare variabelen

Wat in de "Ford crisis" in de eerste plaats opvalt, is uiteraard het verlies van duizenden jobs. Werk, dat wil zeggen vrouwen en mannen zijn de ‘natuurlijke aanpasbare variabelen van het economische systeem’. Wat er echter bij Ford gebeurt zijn individuele tragedies voor de direct betrokkenen. Het is ook een tragedie voor de hele (auto-)industrie en de lokale en nationale gemeenschap. Een collectieve tragedie voor alle werkenden, voor de identificatie van werknemers met hun baan, hun vaardigheden, hun bedrijf, hun sociale geschiedenis. 

Wat daarna opvalt in de "Ford crisis" zijn de zwakheden en tragische fouten van het management van het bedrijf. Het gebrek aan een lange termijn visie strand hier, net zoals zo vaak, op de klippen van het doel op korte termijn: winst.

Gebrek aan verbeelding, innovatie (die niet kan worden gereduceerd tot het aantal patenten) en zicht op de toekomst zijn opvallend. Geconfronteerd met een verzadigde Westerse autowereld, met de dalende koopkracht van de bevolking, met andere (complexe) groeimarkten, met een wereld die de keuze van een ecologische transitie moet maken, lijken grote machtige bedrijven te prutsen, te improviseren, te laat te reageren en vooral niet te anticiperen.

Wat tenslotte vooral opvalt in de "Ford crisis" is het vals debat rond de loonkosten. Ik durf te wedden dat als het concurrentievermogen effectief op dit terrein gespeeld werd, Ford al veel eerder en veel massaler gedelokaliseerd zou hebben en onze Duitse buren niet zoveel auto's in eigen land maar wel buiten hun grenzen zouden produceren. Het is zeker niet door het debat te verlagen tot op dat niveau dat de status ervan groeit. Het is nu zaak om, na jaren van uitstel, eindelijk stof te geven ter ondersteuning van een strategie van
innovatie én voor werkgelegenheid.

De staat moet de zaak weer in handen nemen en uitvoering geven aan middelen voor een nieuwe industriële ontwikkeling. Dit vraagt ​​om een ​​efficiënte steun aan onderzoek en innovatie. De, naar eigen zeggen een Doe- en Durfbedrijf, ParticipatieMaatschappij Vlaanderen (PMV), mag, zoals het vandaag doet, focussen op ondernemers, infrastructuur en vastgoed maar ook werkgelegenheid moet opgenomen worden in de criteria voor steun en participatie. Steun die onmiddellijk moet terug geëist kunnen worden zonder te moeten passeren via rechtbanken als de afspraken niet worden nagekomen(1).

Het fiscale beleid moet als een hefboom gebruikt worden voor innovatie en investeringen in werkgelegenheid. Het gaat daarbij in het bijzonder om een modulatie van de vennootschapsbelasting op basis van bedrijfsgrootte en het gebruik van de winst. Als die gebruikt wordt voor innovatie en investeringen in werkgelegenheid kunnen kortingen op de vennootschapsbelasting nog wel toegestaan worden, als die enkel dient om aandeelhouders te plezieren en bonussen uit te betalen worden de regels strikt toegepast. Als ze al niet afgeschaft kunnen worden, moeten de regels van de ‘meevallers’ (notionele intrest) ook in die zin aangepast worden.

Nieuwe regels zijn ook nodig voor financiering van clusters die in staat zijn om meer kleine en middelgrote ondernemingen (KMO’s) op te starten.

De voortdurende ontwikkeling van kennis, vaardigheden en competenties van werknemers moet bedrijven in staat stellen te anticiperen op veranderingen in de technologie en markten. Tegelijkertijd moet dit beleid werknemers een professionele ontwikkeling garanderen en hen in staat stellen een hoog niveau van inzetbaarheid te behouden. Niet alleen vandaag maar ook morgen als ze hun baan verliezen of op de kaap van 40, 45, 50 jaar afstevenen.

Tot slot, maak van de sociale dialoog een factor van het concurrentievermogen. Werknemersparticipatie(2) moet het de werknemers mogelijk maken zicht en invloed te hebben op de strategie van de onderneming over meerdere jaren heen. Neem in het dagelijks bestuur vertegenwoordigers op van de werknemers. Dat alleen al zou een krachtig signaal zijn, zij zouden daardoor op zijn minst het gevoel hebben om enigszins hun eigen toekomst in handen te hebben.

We moeten uit de liberale dogmatiek treden die enkel een kortzichtige en op de rendabiliteit van het financiële kapitaal gerichte visie toelaat. We moeten een bredere visie stimuleren, een waarbij de werkgelegenheid, de kwaliteit van het leven op het werk, de toekomst van onze wereld en de democratie winnen.

___________

(1)   Zo is Aquafin bijvoorbeeld 8 miljoen euro misgelopen doordat Ford zijn rioleringsnetwerk mocht overdragen aan de waterzuiveringmaatschappij.

(2)   Er bestaan verschillende vormen van werknemersparticipatie in diverse Europese landen. In Denemarken bijvoorbeeld hebben werknemers in limited companies (besloten vennootschappen) met 50 of meer werknemers het recht vertegenwoordigers te kiezen in de raad van bestuur (bestyrelse). Deze is verantwoordelijk voor het overall-management van de onderneming en kan of moet (als het uitstaande aandelenkapitaal een bepaald bedrag te boven gaat) een managementteam benoemen, dat onder toezicht van de raad van bestuur belast is met de dagelijkse gang van zaken.