Gaza of de vernietiging van een beschaafde samenleving

Een jaar nadat Israël haar drie weken durende offensief in Gaza lanceerde waarbij meer dan 1.300 Palestijnen gedood werden en 56.000 woningen beschadigd en 3.500 vernietigd, leeft de bevolking er nog steeds in het puin.

Voor de aanval kende Gaza al een economische blokkade van 2,5 jaar, door Israël opgelegd met de hulp van Egypte en de Verenigde Staten. Het is nochtans niet gebrek aan geld dat de oorzaak is dat duizenden bewoners dakloos zijn. Internationale donoren, zoals dat dan heet, zegden eerder dit jaar meer dan 4,5 miljard dollar toe om de oorlogsschade te repareren. Vooral een papieren toezegging want Israël legt kafkaiaanse regels op die essentiële materialen nodig voor de wederopbouw niet in het land toelaten. Daaronder zaken zo bizar als de meeste schoolboeken, honing en familieverpakkingen margarine.

Naar schatting heeft de Gazastrook behoefte aan 40.000 ton cement en 25.000 ton ijzer om te beginnen met het herstel van woningen, ziekenhuizen, scholen en winkels verwoest tijdens het Israëlisch offensief. Maar tot nu toe zijn, volgens GISHA, een Israëlische NGO die opkomt voor de rechten van de Palestijnen, sinds de oorlog eindigde afgelopen januari slechts 19 vrachtwagens met bouwmateriaal de Gazastrook binnen geraakt.

De huizen worden daarom nu uit modder opgebouwd.

Meer dan 80% van de inwoners van Gaza overleven op humanitaire hulp van de UNRWA (VN agentschap voor hulp aan de Palestijnen). Er zijn geen onderdelen voor machines die beschadigd werden in de oorlog, 97% van de fabrieken en ateliers liggen noodgedwongen stil en de werkloosheid bedraagt meer dan 43%. Zonder bron van inkomsten zou, zonder de humanitaire hulp van de VN en andere instanties, een groot deel van de bevolking waarschijnlijk honger lijden. Meer dan 40.000 inwoners van Gaza hebben geen elektriciteit, 10.000 hebben geen stromend water. Israël verbiedt ook de invoer van onderdelen voor de waterzuiveringsinstallaties, dus wordt elke dag 87 miljoen liter afvalwater geloosd in de Middellandse Zee (afvalwater dat geen onderscheid maakt tussen stranden en dus ook de Israëlische vervuilt).

De internationale gemeenschap protesteert af en toe wel eens op de voortdurende tragedie van Gaza, maar echte druk op Israël om zijn wurggreep te lossen is er tot nog toe niet geweest. Een hoge ambtenaar van de rechtse regering vertrouwd onlangs aan een VN-ambtenaar toe dat het doel van Israël voor Gaza was: "Geen ontwikkeling, geen welvaart, geen humanitaire crisis." Dat kon je, volgens die VN-ambtenaar, enkel interpreteren als dat Israël de Gazastrook voorziet van een intraveneus infuus om haar 1,5 miljoen inwoners in leven te houden, maar dan amper. Dat in de hoop dat de bevolking de Hamas-regering die zij aan de macht hebben gestemd in de laatste Palestijnse verkiezingen zouden omverwerpen.

Dat is nog niet gebeurd en het is ook weinig waarschijnlijk. Hamas smokkelt wapens, geld en allerlei goederen in Gaza via tunnels uit Egypte. Bovendien is voor jonge mannen zich bij de Hamas-militanten aansluiten uitgegroeid tot de enige mogelijkheid op een salaris. In tussentijd, zei John Ging, hoofd van de UNRWA in Gaza is de Israëlische belegering "het vergemakkelijken van de vernietiging van een beschaafde samenleving."

Bekentenissen van een economische huurmoordenaar

In een oud nummer (januari 2008) van de Franse versie van Nexus, een internationaal tijdschrift dat zich als ondertitel "Science & Alternative" aanmeet las ik een interview met John Perkins, de schrijver van "Confessions of an Economic Hit Man", een autobiografisch boek gepubliceerd in 2004. De Nederlandse vertaling (2006) "Bekentenissen van een economische huurmoordenaar" werd trouwens uitgegeven door De Arbeiderspers.

Toevallig (alhoewel, ik ben het gaan opzoeken) stootte ik op een documentaire met dezelfde titel "Bekentenissen van een economische huurmoordenaar" met ook al interviews van Perkins. De film werd in 2007 en 2008 opgenomen als een Grieks-Amerikaanse co-productie, geregisseerd door Stelios Kouloglou, een Grieks gerenommeerd journalist die  eind 2008 een on-line tv-kanaal TVXS heeft opgestart. Het is volledig Grieks dus ik verts er niet veel van.
Dit jaar (ik moet hier wel vlug zijn,, het is al bijna 2010) werd de film op verschillende alternatieve festivals in de VS vertoont. De taal is Engels, de ondertitels zijn Frans. Ik kon geen in het Nederlands ondertitelde versie vinden. Hij duurt ongeveer 20 minuten maar is zeker de moeite van het bekijken waard.

Wil je eerst (of erna) eens lezen wat ik er vroeger al eens in een bijdrage voor de Nederlandstalige Wikipedia over heb geschreven, lees dan verder onder het televisietje. Wikipedia heeft het gemak dat je er gemakkelijk aan kan meewerken maar dat anderen ook aan je artikels kunnen sleutelen. Enige kromtaal in de bijdrage die er nu op staat is dus niet tenvolle mijn verantwoordelijkheid, ook al, omdat het grotendeels overgenomen/aangepast is uit het Engels.

Bekentenissen van een economische moordenaar - John Perkins

In het boek verhaalt Perkins zijn carrière, beginnend bij adviesbedrijf Chas. T. Main, waar hij op de loonlijst werd gezet door de National Security Agency (NSA) als "Chief economist" of "Economic Hit Man", zoals ze zichzelf gekscherend noemen, volgens Perkins.

Naar eigen zeggen was het Perkins’ taak om de politiek leiders van ontwikkelingslanden te overreden tot het aanvaarden van enorme bedragen aan ontwikkelingsgelden in de vorm van leningen via instituties als de Wereldbank, IMF en USAID. Opgezadeld met enorme schulden die de landen uiteindelijk niet meer konden afbetalen, konden deze landen vervolgens gedwongen worden hun economie open te stellen voor Amerikaanse of andere transnationale bedrijven die grondstoffen of goedkope arbeidskrachten nodig hadden.

Als de plannen niet werkten, aldus Perkins, werden de "jakhalzen" ingeschakeld, agenten die met CIA-goedkeuring probeerden een revolutie of staatsgreep op poten te zetten. Als dat ook niet lukte, werd er soms een aanslag gepleegd.

Perkins reisde de wereld rond naar Indonesië, Panama, Ecuador, Colombia, Saoedi-Arabië, Iran en andere strategisch belangrijke landen. Hij onthult in zijn boek de verborgen mechanismes van de controle achter enkele van de meest dramatische gebeurtenissen in de recente geschiedenis, zoals de val van de Sjah van Iran, de dood van de Panamese president Omar Torrijos, en de Amerikaanse invasie van Panama en Irak.

"Economic hit men (EHMs) are highly paid professionals who cheat countries around the globe out of trillions of dollars. They funnel money from the World Bank, the U.S. Agency for International Development (USAID), and other foreign ’aid’ organizations into the coffers of huge corporations and the pockets of a few wealthy families who control the planet’s natural resources. Their tools included fraudulent financial reports, rigged elections, payoffs, extortion, sex, and murder. They play a game as old as old as empire, but one that has taken on new and terrifying dimensions during this time of globalization."

Kritiek

Perkins’s eerste baas bij Chas. T. Main, Einar Greve, verklaarde aanvankelijk dat "in principe is Perkins’ verhaal waar" en "wat het boek van John zegt is dat er een samenzwering was om al deze landen aan de haak te slaan, en dat is gebeurd. Of het al-dan-niet om een sinister complot gaat is voor interpretatie vatbaar...". Hij ontkende echter Perkins’ verhaal dat hij ooit samenwerkte met de NSA en sprak ook andere beweringen in het boek van Perkins’ tegen waaruit, volgens hem blijkt dat Perkins "ervan overtuigd is dat veel van dit spul waar is". Perkins’ reactie op Greve zit in de epiloog van de film. Hij wijst erop dat Greve aanvankelijk de waarheid van het boek ondersteunde om dan enkele maanden later van mening te veranderen. Perkins suggereert dat Greve onder druk gezet werd gezet door externe krachten om het boek een vervalsing te noemen.

Sebastian Mallaby, columnist van The Washington Post bestrijdt veel van de argumenten van Perkins, waaronder zijn bewering dat 51 van 100 van de wereld "grootste economieën" bedrijven in plaats van landen zijn. Een toegevoegde waarde analyse van de VN, zegt hij, geeft een totaal van 29. Je kan die vergelijking zelf doen door de lijst van landen volgens het Bruto Nationaal product (BNP) te vergelijken met de lijst van bedrijven per inkomsten. Dat geeft een ruwe schatting van 46 voor het jaar 2007/2008. Als men diezelfde vergelijking maakt voor het jaar 2000 dan komt men wel op een aantal van 51. Nuance, in een dergelijke lijst zou men echter wel de inkomsten van de bedrijven moeten aftrekken van de totale inkomsten van de landen.

Artikels in de New York Times en Boston Magazine en een persbericht van het Amerikaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken, verwijzen naar het ontbreken van documenten of getuigenissen die de bewering dat de NSA betrokken was bij het huren van Perkins bij Chas T Main bevestigen. Bovendien is de NSA eerder "een cryptologische (coderen en ontcoderen) en geen economische organisatie" en zijn missie behelst zeker niet "de plaatsing van economen binnen privé-bedrijven om de schuld van het buitenland te verhogen".

Tuvalu redden

Er bestaan twee soorten racisme: het ene dat verkondigd dat alle negers dom zijn en het andere, vandaag politiek correcte, dat erin bestaat te geloven dat negers minder dom zijn dan blanken. Een voorbeeld hiervan is de manier waarop Obama, met zijn Nobelprijs-medaille rond de nek, de Noren te kakken heeft gezet.

Om over koolstof te lameren maakt hij dan binnen de week een tweede Scandinavische reis met zijn Air Force One, vergezeld van 5 andere boeings waarvan twee voor het vervoer van journalisten, zijn helicopters en limousines. Tel die even bij de 1200 limousines et 140 andere privéjets die al in Kopenhagen stonden te blinken.

In vroegere tijden heeft de Sovjet-Unie er eens in bestaan haar overschot aan sneeuwruimers naar het pseudo-marxistische Guinea van de (nu door sommige die-hard nog geprezen) dictator Sékou Touré te sturen.

Wedden dat binnenkort het potentieel in gevaar verkerende en ergens in de Stille Oceaan liggende Tuvalu, van een hypothetische stijging van het peil van de oceaan zal gered worden door het surplus van onze waterfietsen?

Wil jij ook graag een portie CO² winnen?

Er is fraude in het spel. In deze leuke dagen van shoppen, kerstmuziek in de winkelwoedestraten, cadeautjes geven en krijgen, fretten tot ge er bij neervalt en ondertussen ook nog even een muskietennet sponsoren door naar een paar idioten in een glazen kot te gaan kijken, blijkt dat fraude ook van de partij is. Al moet de zaak nog uitgeklaard worden natuurlijk. Lees hierover meer op deze eigenste plaats binnen een jaar of 4 of 5, het onderzoek loopt immers nog.

Wat is er nu aan de hand? Naar jaarlijkse traditie houden het Belgisch Instituut voor Veilig Verkeer (BIVV) in samenwerking met zijn gewapende arm, de politie, een grote BOB-campagne. Vorige jaren kon je een sleutelhanger, zure beertjes of een ontbijbuffet winnen. Dit jaar is het grootser aangepakt. Naast de obligatoire sleutelhanger die iedere nuchteren mens ontvangt kunnen jij en ik, als motivatie om niet boven de limiet van dronkenschap te zitten... een auto winnen! En niet zomaar een auto, een heuse echte Volvo C-30, gebouwd in de fabriek van mijn eigenste stad Gent. De stimulering van de Vlaamse werkgelegenheid en economie kan er maar wel bij varen.

Je hebt dus al een auto en je rijdt nuchter. Proficiat, dat hadden we niet verwacht! En dus krijg je een andere auto cadeau (wat je met twee auto's aanmoet is in deze context natuurlijk onbelangrijk maar gelukkig hebben de breinen die deze campagne op poten gezet daar ook aan gedacht, zie hiervoor de bijhorende foto). Tegenwoordig belonen ze je dus als je iets doet dat niet meer dan normaal is, nuchter achter het stuur zitten.

Van hypocrisie gesproken. Aan de ene kant vertellen ze ons t'allen kante dat we minder moeten auto rijden en het openbaar vervoer nemen maar, in een spreidstand een prima ballerina waardig, doen de diensten van onze vele regeringen er alles aan om de auto-industrie te redden: stimuleringspremies bij de aankoop van een 'propere' auto, GM trachten overtuigen SUV's te bouwen in Opel Antwerpen en auto's cadeau doen.

Kijk, als er dan toch een prijs moet gegeven worden omdat je je aan de regels houdt, waarom dan geen jaarabonnement op trein, tram en bus voor het hele gezin? En bij gebrek aan een gezin, de mogelijkheid om zelf te kunnen kiezen welke 3 andere gelukkigen van jou ook zo'n abonnement mogen hebben? Of je kan, voor mijn part, als je dan toch een autofreak bent in hart en nieren, en liever met de auto rijdt, ook kiezen voor een jaarabonnement voor autodelen. Met partnerkaarten (voor je gezin of je vriend(innet)jes toe).

Na de 'opdoffer' van de klimaattop in Kopenhagen, zou je denken dat er eens wat verder nagedacht werd dan enkel over de plaats van de eigen navel.
Tevergeefs, het circus moet verder.

Deze maand viel er immers een heel pak CO²-uitstoot te winnen. Een selectieve greep uit het aanbod:

• citytrip voor 2 naar Barcelona⁽¹⁾
• citytrip voor 2 naar Boedapest⁽²⁾
• Of nog straffer: Verblijf in het Ice Hotel in Lapland (Theramed tandpasta - snappu?)⁽³⁾
• Et j'en passe...

Hou je niet zo van shoppen maar van spanning?

Misschien een sensatievlucht (van maar liefst 12 minuten!) winnen in een echte helicopter. Je moet er eerst wel helemaal voor naar Spa rijden maar vermits je dat ongetwijfel toch al van plan was.
Maar wat is 12 minuten helicopter vliegen als je met 'Dress-for-Less' kan gaan helicopterskieën in Canada? Gewoon je naam, adres en email invullen en misschien sleep je de prijs wel in de wacht.

Het kan natuurlijk ook tegenvallen en je prijs is, oh horreur, een Plopsaland arrangement. Maar dit geheel terzijde.

Dit alles als prelude tot mijn voorstel tot wetsvoorstel.

• Artikel 1: Alle wedstrijden waarbij een voertuig of een reis naar het buitenland per vliegend toestel kan gewonnen worden moeten verplicht de CO²-emissienorm die eraan verbonden is op het wedstrijdformulier weergeven.
• Artikel 2: De BTW op dergelijke prijzen wordt vastgesteld op 200% van de waarde ervan.
• Artikel 3: De opbrengst van de aldus geheven BTW wordt op of rond Kerstmis van ieder jaar via een populair radioprogramma op het openbaar net door de op dat ogenblik dienstdoende Belgische/Vlaamse/Brusselse/Waalse/... eerste minister via een cheque met afmetingen van 1 meter op 0,5 meter ten bate van het goede doel dat op dat ogenblik blikvanger is, overhandigd aan het Rode Kruis.
• Artikel 4: En omdat we nu toch bezig zijn, daarnaast dient elke organisator van een wedstrijd voor eenzelfde waarde als de waarde van de prijzenpot muskietennetten aan te kopen voor de negertjes in Afrika. Vanaf 2012 worden de muskietennetten vervangen door, al naar gelang de bestemming ervan, botten of parasols.

Aan onze volksvertegenwoordigers nu om mijn voorstel in iets deftiger kromtaal om te zetten.

'Maar hoe zat het nu met die fraude?', wil je weten. Ach...

---

Nota's:

⁽¹⁾ Twee (2) heuse overnachtingen in een 3-sterrenhotel (of lees: eerst met de auto naar Charleroi, met Ryan Air vliegen, in de late namiddag aankomen op zo'n 100 km van Barcelona, met de bus of met een gehuurde auto naar Barcelona zelf, inchecken in een, ocharme, 3-sterrenhotel (met heuse lavabo in de kamer), uitpuffen, volgende dag shoppen, moe maar tevreden terug op hotel, derde dag inpakken, met bus of auto naar vliegveld rijden, met Ryan Air naar Charleroi, met auto naar huis).
⁽²⁾ Zelfde scenario als hierboven maar deze keer met Wizzair.
⁽³⁾ Nog maar eens zelfde scenario maar deze keer met nog een andere luchtvaartmaatschappij vanop een andere luchthaven en niet shoppen maar rondracen met een heuse snowmobiel.